Κανείς από όσους έχουν συμφέρον δεν θα κάνει πίσω και δε θα διορθώσει τα λάθη του. Κανείς εξ’ όσων κοροϊδεύουν τον κόσμο και… πετάνε αετό δεν θα γίνει χρήσιμος για την κοινωνία και το “επάγγελμά” του. Είτε είναι παράγοντας είτε αθλητής είτε διαιτητής ή δημοσιογράφος.
Πατεράδες τσακώνονται για το φάουλ που δεν έδωσε ο διαιτητής στον αγώνα 5×5 η παμπαίδων στο μπάσκετ, την ίδια στιγμή που εκτός από τα μεταξύ τους “μπινελίκια”, “στολίζουν” και τον διαιτητή με ευγενείς χαρακτηρισμούς για το οικογενειακό του δέντρο αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το παιδάκι τους την ίδια στιγμή ακούει και κατά συνέπεια ασπάζεται τη συμπεριφορά τους. Άνθρωποι 50, 60 ετών σέρνονται ανεξέλεγκτοι στις κερκίδες των γηπέδων για να βρίσουν 20χρονα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο επειδή… τυχαίνει να παίζουν στην αντίπαλη ομάδα. Πολλές φορές μάλιστα δεν περιορίζονται στο απλό-καθημερινό-συνηθισμένο γηπεδικό βρίσιμο αλλά εκτοξεύουν και κατάρες για αρρώστιες. Ξεχνώντας προφανώς πως και οι ίδιοι στο παρελθόν “χτυπήθηκαν” από σοβαρές αρρώστιες είτε άμεσα είτε έμμεσα σε συγγενικό πρόσωπο.
“Παράγοντες” μόνο εντός εισαγωγικών, κάνουν επίδειξη ηλιθιότητας μπαίνοντας στη διαδικασία να ειρωνεύονται και να προκαλούν δημοσίως αδιαφορώντας για το γεγονός ότι δίνουν παράδειγμα σε πολλά παιδιά της κερκίδας που μην έχοντας άλλο, ψάχνουν νόημα μίσους για να ξεπερνούν το τίποτα της καθημερινότητας για το οποίο συνήθως δεν έχουν τα ίδια ευθύνη.
“Δημοσιογράφοι” μόνο εντός εισαγωγικών, που καμία σχέση δεν έχουν με τη λέξη δημοσιογραφία. Δημοσιογραφία είναι η συγκέντρωση ειδήσεων και πληροφοριών, και η διάδοση τους μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης με στόχο την κατά το δυνατόν ορθή πληροφόρηση των πολιτών, λέει η ετυμολογία της λέξης. Κατά το δυνατόν ορθή… Ας πούμε ότι δε ξέρουν ελληνικά για να διαβάσουν τον ορισμό…
“Επαγγελματίες” ποδοσφαιριστές τραμπουκίζουν, ειρωνεύονται, καταστρέφουν το παιχνίδι για το οποίο κάποιοι πληρώνουν εισιτήριο. Είτε γιατί αυτό είναι το ποιοτικό τους ταβάνι τόσο ως χαρακτήρες όσο και ως αθλητές, είτε γιατί έτσι τους είπαν να κάνουν για να πάρουν μισθό στο τέλος του μήνα. Διαιτητές ταλέντα σε κάνουν να αμφισβητείς αν αυτό που βλέπεις είναι ο ήλιος, ακόμα και με χρήση βίντεο.
Παραμένουμε ως λαός αφοσιωμένοι και εξαρτημένοι από οτιδήποτε γίνεται εκτός γηπέδου, τη στιγμή που υποτίθεται πως πληρώνουμε εισιτήριο για να δούμε όσα συμβαίνουν εντός. Δεν θα πάψουμε ποτέ να αγαπάμε τη νίκη και να αδιαφορούμε εντελώς για το σεβασμό, τη δικαιοσύνη, το θέαμα.
Διαμαρτυρόμαστε για τους ευνοημένους άλλους απλά και μόνο γιατί θέλουμε να είμαστε στη θέση τους και να ευνοούμαστε εμείς. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ευνοημένοι μετά κάνουμε τους… κόκορες υπερήφανοι για τα “κατορθώματά” μας. Αρνούμαστε να σεβαστούμε τα στοιχειώδη. Τον κόπο και τον ιδρώτα των αθλητών. Την προσωπικότητα και την οικογένειά τους.
Στην Αγγλία όταν φίλαθλοι διαφορετικών ομάδων βριστούν εξ αποστάσεων πρόσωπο με πρόσωπο, η ασφάλεια τους απομακρύνει. Ηρεμούν, επιστρέφουν και δεν ξανακοιτάζει ο ένας τον άλλον. Εδώ δεν μαζεύουν κανέναν από αυτούς που εύχονται αρρώστιες. Όχι η αστυνομία, αλλά οι ίδιες οι ομάδες. Αν το κάνουν όλες θα σταματήσουν κάποια στιγμή και οι δικοί τους παίκτες να ακούν όσα ακούν για καρκίνους και παιδιά.
Αλλά ποιος ασχολείται με τα παιδιά… Τα φράγκα από τα τηλεοπτικά, μια καραβιά απίθανους, καταθέσεις στην τράπεζα και στην πρώτη στραβή φταίνε όλοι οι άλλοι. Κανένας σεβασμός στα παιδιά, στις ακαδημίες. Καμία ευκαιρία για τίποτα καινούργιο και ποδοσφαιρικό. Μοναδικός στόχος ο πόλεμος και η εξόντωση του “εχθρού”. Είτε για το οικονομικό όφελος είτε για το… κόμπλεξ που σε κάποιους είναι ορατό κάθε στιγμή, κάθε μέρα κάθε ώρα.
Ακόμα και σε παιδάκια που κάποτε κοκκίνιζαν από ντροπή λέγοντας καλημέρα και τώρα το παίζουν ομαδάρχες… ως δημοσιογράφοι – υπάλληλοι.
Η ετυμολογία της λέξης φίλαθλος δείχνει κάποιον που σέβεται την ιδέα του αθλητισμού. Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Να μαζευτούμε σε ένα καφενείο 50 άτομα να μου βρείτε περισσότερους από 5 που αφενός γνωρίζουν τη λέξη αθλητισμός, αφετέρου την έννοια του σεβασμού.