Μέρα μεσημέρι κάτω από τον ανοιξιάτικο (έως και… καλοκαιρινό) ήλιο του Βερολίνου στην τέντα που είχε στήσει η Ευρωλίγκα στην θρυλική πλατεία Αλεξάντερπλατζ βρίσκονταν παρατεταγμένοι οι καλύτεροι προπονητές και παίκτες της φετινής σεζόν. Είναι βέβαιο ότι στο μυαλό όλων και σε διάφορες πιθανές ή απίθανες παραλλαγές υπήρχε κάτι ανάλογο με τη θρυλική φράση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: ‘’I have a dream’’. Και ποιος μπορεί να τους αρνηθεί το δικαίωμα να έχουν για λίγες ώρες ακόμη το όνειρο που καταλήγει στο ίδιο ακριβώς… ξύπνημα: Πρωταθλητής Ευρώπης.
Από τους προπονητές, μόνο δύο στους τέσσερις, το έχουν ζήσει! Ο Μπαρτζώκας, μοναδικός έλληνας μέχρι τώρα στο Λονδίνο και ο Ομπράντοβιτς οκτώ φορές. Από τους παίκτες οι περισσότεροι που ήταν στο πόντιουμ της Ευρωλίγκας δεν τα έχουν καταφέρει. Εκεί στην άκρη του ο παίκτης που μπορεί να συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη πεντάδα της σεζόν αλλά μάλλον έφυγε αδικημένος: Ο Γιάννης Μπουρούσης που άξιζε να πάρει τον τίτλο του MVP της σεζόν αλλά η Ευρωλίγκα έκρινε και αποφάσισε με βάση τους αριθμούς που έβγαζαν ελαφρά καλύτερο τον Νάντο ντε Κολό της ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ο Μπουρούσης ‘’υποχρεώθηκε’’ από τη σχετική δημοσιογραφική ερώτηση να θυμηθεί και το φινάλε του εμφύλιου ημιτελικού του 2009 στο ίδιο γήπεδο. Τότε, σούταρε στη λήξη, αστόχησε και ο Παναθηναϊκός πήρε την πρόκριση για τον τελικό που τον οδήγησε στην κατάκτηση του 5ου Πρωταθλήματος Ευρώπης. Λίγο νωρίτερα, ο Ομρπάντοβιτς τον είχε εκθειάσει ως τον κρυφό πλέι μέικερ της Λαμποράλ! ‘’Και αυτή τη φορά παρότι ο κόουτς Ομρπάντοβιτς είπε ότι είμαι καλός πασέρ θα σουτάρω αν έχω τη μπάλα στα χέρια μου στην τελευταία επίθεση’’, είπε ο Μπουρούσης. Το σίγουρο είναι ότι είναι πια ένας διαφορετικός Μπουρούσης απαλλαγμένος από κάθε άγχος, από κάθε πίεση που δημιουργεί η ελληνική πραγματικότητα και η αφόρητη πίεση της κόντρας μέχρις εσχάτων των ‘’αιωνίων αντιπάλων’’! Και σίγουρα ακόμη και αν στον ημιτελικό ή στον τελικό δεν βάλει το τελευταίο σουτ δεν θα χρειαστεί όπως το 2009 να γυρίσει στην αντίπαλη εξέδρα και να πει ‘’σε δέκα μέρες θα τα ξαναπούμε’’. Η μοναδική… πίεση που ένιωσε φτάνοντας στο Βερολίνο ήταν όταν ανακάλυψε ότι είχε ξεχάσει στη Βιτόρια τη…ζώνη του παντελονιού που θα φορούσε στην εκδήλωση και επιστράτευσε καλούς έλληνες φίλους του να του αγοράσουν μια!
Η απουσία των δύο ελληνικών ομάδων από το Βερολίνο βοήθησε την Ευρωλίγκα να κάνει για πρώτη φορά τη σχετική τελετή σε υπαίθριο χώρο. Φαντασθείτε να ήταν εδώ κόκκινοι και πράσινοι και να είχαν την….ευκαιρία να δουν τους αντιπάλους στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι το 2009 που είχαν βρεθεί ενώπιος ενωπίω το φάιναλ φορ κύλησε χωρίς παρατράγουδα και έκτροπα χωρίς μάλιστα η Γερμανική αστυνομία να επιστρατεύσει ιδιαίτερες δυνάμεις. Αρκούσε η θέα των φοβερών σκυλιών που κουβαλούσαν οι Γερμανοί αστυνομικοί και η μάλλον αχρείαστη προειδοποίηση: ‘’Αν δούμε φασαρίες θα τα αφήσουμε ελεύθερα και δεν κάνουν διαχωρισμούς μεταξύ αθώων και ενόχων’’. Φυσικά, φέτος οι Γερμανοί δεν έχουν τέτοιου είδους προβληματισμούς.
Οι Βάσκοι που έχουν έρθει είναι όχι πάνω από 1000 άτομα, η Ρωσική εκπροσώπηση της ΤΣΣΚΑ και της Λοκομοτίβ είναι ζήτημα αν θα φτάσει αυτό το νούμερο αθροιστικά αλλά οι εξέδρες της Mercedes Bezn Arena θα γεμίσουν και την αυριανή μέρα θα τη μονοπωλήσουν οι Τούρκοι. Αποτελούν τη μεγαλύτερη μειονότητα στη Γερμανία και οι υπολογισμοί λένε ότι τουλάχιστον 8.000 εισιτήρια έχουν καταλήξει στα χέρια των Τούρκων εμιγκρέδων του Βερολίνου και των γειτονικών πόλεων. Στη χθεσινή υπαίθρια εκδήλωση ήταν τουλάχιστον πεντακόσια άτομα που σε κάθε ευκαιρία, όπου αναφερόταν παίκτης ή το όνομα της ομάδας ή όταν μιλούσε ο Ομπράντοβιτς φρόντιζαν να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα!
Η έλλειψη άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος έχει κάνει πολύ…χαλαρά τα πράγματα για όλους. Όπως έγινε και στο Μιλάνο πριν από δύο χρόνια. Και όχι μόνο για τους Έλληνες δημοσιογράφους που έχουμε μια καλοδεχούμενη βολική ρουτίνα. Εκτός του Μπουρούση ένας άλλος παθών της ελληνικής σκληρής και ανελέητης οπαδικής κόντρας που ενίοτε στρέφεται και στα μέλη της ίδιας της ομάδας ο Γιώργος Μπαρτζώκας κάποια στιγμή το πέταξε: ‘’Η πίεση όταν παίζουν στην Ελλάδα ή όπου βρίσκονται αντιμέτωποι Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι αφόρητη’’. Το ξέρει πολύ καλά και ο ίδιος για αυτό ακριβώς στο Βερολίνο είναι ένας εντελώς διαφορετικός Μπαρτζώκας. Ελάχιστα αγχωμένος, χαμογελαστός, κεφάτος, απολαμβάνει τις στιγμές.
Άλλωστε επιστρέφει σε ένα γήπεδο όπου κοουτσαρε τον πρώτο αγώνα Ευρωλίγκας στην καριέρα του έστω και αν επίσημα οι προκριματικοί γύροι που υπήρχαν παλαιότερα δεν αναγνωρίζονται ως παιχνίδια Ευρωλίγκας. Πέρα από την τυπολογία του πράγματος ο Μπαρτζώκας το φθινόπωρο του 2009 όταν οδήγησε μετά από διπλό προκριματικό γύρο το Μαρούσι στους ομίλους της πρώτης φάσης είχε ξεκινήσει την έκδοση….διαβατηρίου για τη διοργάνωση από το ίδιο γήπεδο που το βράδυ της Παρασκευής θα βρει μπροστά του σε ένα ακόμη ημιτελικό την ΤΣΣΚΑ Μόσχας όπως έγινε και στο Λονδίνο. Είναι να μην απολαμβάνει τις στιγμές;
Break a leg, coach
Το μοναδικό που δεν απολαμβάνει είναι το περπάτημα! Βγαίνοντας από το αεροπλάνο και πριν μπει στο πούλμαν της Λοκομοτίβ το βράδυ της Τρίτης που η ομάδα έφτασε στο αεροδρόμιο Τέγκελ του Βερολίνου έπαθε διάστρεμμα! Και χρειάστηκε να κάνει….θεραπεία! Στο κουβεντολόι που στήσαμε η καλύτερη ευχή που μπορούσαμε να του δώσουμε δεν ήταν το ελληνικό ‘’καλή τύχη’’ αλλά το αγγλικό κλασικό ιδίωμα ‘’break a leg’’, ευχή που προτιμούν οι προληπτικοί ‘Αγγλοι ηθοποιοί και τραγουδιστές πριν βγουν στη σκηνή! Έβαλε τα γέλια και το χάρηκε…
Σε εκείνον που δεν χρειάστηκε να δώσουμε την ίδια ευχή μερικές ώρες νωρίτερα το βράδυ της Τρίτης ήταν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα…
Το 1994, οι έλληνες δημοσιογράφοι τον είχαν βαφτίσει Γκαστόνε επειδή είχε μόλις κερδίσει το δεύτερο φάιναλ φορ της μικρής, τότε, προπονητικής του καριέρας με δεύτερο συνεχόμενο σουτ της τελευταίας στιγμής! Μετά τον Τζόρτζεβιτς στην Πόλη του είχα χαρίσει δεύτερο τίτλο ο Κορνέλιους Τόμπσον στο Τελ Αβίβ. Αλλά από εκεί και πέρα το Γκαστόνε ξεχάστηκε…
Η υπερομάδα της Ρεάλ το 1995, οι τίτλοι με τον Παναθηναϊκό ήρθαν με πολύ πιο συμβατικό και δόκιμο τρόπο. ‘’Καλή τύχη κόουτς αν και δεν τη χρειάζεσαι’’, του είπα όταν χαιρετηθήκαμε το βράδυ της Τρίτης όταν βρεθήκαμε στο ίδιο Γερμανικό εστιατόριο. ‘’Μάλλον δεν τη χρειάζομαι’’, είπε αλλά μετά το σκέφτηκε για μερικά δευτερόλεπτα και μου έδειξε με τα δάχτυλα του: ‘’Ισως τόσο λίγη να είναι χρήσιμη πάντως’’.
Στο ίδιο μαγαζί, διάσπαρτοι σε διάφορα τραπέζια απολάμβαναν τα Γερμανικά σνίτσελ και ένα ποτήρι μπύρα ο Σλούκας με την κοπέλα του, το επιτελείο της ΤΣΣΚΑ συνοδευόμενο από οικογενειακά και φιλικά πρόσωπα με τον Ιτούδη και τον Ομπράντοβιτς να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται σταυρωτά όταν ο δεύτερος εμφανίσθηκε στο εστιατόριο. ‘Εκπληξη; Ενδεχόμενα ναι αφού τα τελευταία χρόνια υπήρχε έντονη η φήμη ότι η σχέση τους δεν ήταν όπως στις μέρες του Παναθηναϊκού. Προφανώς ότι και αν διατάραξε αυτή τη σχέση δεν υφίσταται πλέον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιτούδης την επόμενη αποκάλεσε τον Ζοτς ‘’μεγάλο αδελφό μου’’…
Εικόνες αθλητικού πολιτισμού που μας έκαναν να κουνάμε με παράπονο τα κεφάλια μας. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι παραμονές ενός ημιτελικού Ολυμπιακού- Παναθηναϊκού θα μπορούσαμε να δούμε στο ίδιο εστιατόριο μιας ευρωπαϊκής πόλης να τρώνε άνθρωποι των δύο ομάδων.
Τα χρόνια περνάνε, οι συνήθειες δεν αλλάζουν αλλά το πέρασμα του καιρού δεν το καταλαβαίνει κάποιος μόνο από αυτό. Την τελετή παράδοσης του κυπέλλου του πρώτου σκόρερ της σεζόν στον Ντε Κολό έκανε ο γιος του πρόωρα χαμένου Αλφόνσο Φορντ. Έχει το ίδιο όνομα με τον πατέρα του, με την προσθήκη του τζούνιορ αλλά παρότι του μοιάζει και στο πρόσωπο και στο κορμί δεν έχει ασχοληθεί με το μπάσκετ. Τον θυμόμαστε πάντως πιτσιρίκι στην αγκαλιά της μάνας του στις εξέδρες των ελληνικών γηπέδων που έπαιζε ο σίνιορ της οικογένειας.
Όπως συνήθως και με εξαίρεση τη Fan Zone στην καρδιά της πόλης το Βερολίνο δεν διαφέρει από τις περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που φιλοξενούν φάιναλ φορ. Πολύ-πολιτισμικό, κέντρο των Ευρωπαϊκών τάσεων, κάτι σαν τη Νέα Υόρκη της ηπείρου μας, μπορείς να δεις στους δρόμους του αφίσες για εμφανίσεις μεγάλων τραγουδιστών ή γκρουπ τις επόμενες εβδομάδες αλλά λίγα πράγματα για το φάιναλ φορ. Ακόμη και στην πρώτη σελίδα του σάιτ του γηπέδου υπάρχει εκτενής αναφορά για τη συναυλία των Placebo που θα γίνει τον….Νοέμβριο του 2016 (και άλλες τρεις μεγάλες ροκ συναυλίες) και όχι κάποια αναφορά στο φάιναλ φορ. Προφανώς, οι….φούστες του Μπράιαν Μόλκο επί σκηνής συγκινούν περισσότερο τους Γερμανούς από τα τρίποντα! Άλλωστε, στη χώρα η λέξη μπάσκετ είναι ταυτόσημη όχι με τη Μπάμπεργκ, την Αλμπα ή τη Μπάγερν αλλά με τον Ντιρκ Νοβίτσκι! Από τα πέντε μηνιαία περιοδικά μπάσκετ που κυκλοφορούν στη Γερμανία τα τέσσερα ασχολούνται αποκλειστικά με το ΝΒΑ και συναγωνίζονται κάθε μήνα ποιο θα έχει την καλύτερη φωτογραφία του Ντιρκ στο εξώφυλλο.
