Οι τελικοί του ΝΒΑ έφεραν αρκετά πρόσωπα και ιστορίες στο προσκήνιο. Το κλάμα του Λεμπρόν Τζέιμς έμοιαζε με μιας μορφής προσωπικής εξιλέωσης για τον παίκτη που έφυγε με οργή και κατάρες από το Κλίβελαντ και σήμερα πλέον αφού έκανε πραγματικότητα την υπόσχεση που έδωσε με την επιστροφή του στη γενέτειρα πόλη λατρεύεται ως ο απόλυτος ήρωας.
Παράλληλα, έδωσε και μια πιο ανθρώπινη διάσταση στο ‘’θεϊκό’’ προσωπείο του καλύτερου εν ενεργεία μπασκετμπολίστα στο ΝΒΑ. Το Κλίβελαντ γιόρτασε ένα τίτλο ομάδας του μετά από σχεδόν έξι ολόκληρες δεκαετίες και δεκάδες απογοητεύσεων και αποτυχιών από τους Μπράουνς του NFL και τους Ίντιανς της MLB. Το ΝΒΑ είδε για πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια τελικών μια σειρά να ‘’γυρίζει’’ από το 1-3, είδε τον τίτλο στα χέρια του παίκτη που ρίχνει νερό και αλέθει τον μύλο του μάρκετινγκ και θα δει τις πωλήσεις, τα δικαιώματα και τις διαφημίσεις του ελέω Λεμπρόν να εκτοξεύονται τους επόμενους μήνες.
Από το σκηνικό έλλειπε μόνο ένα πρόσωπο. Ο άνθρωπος δεν θα γινόταν βασιλιάς, όπως ο τίτλος της κλασικής ταινίας αλλά ο προπονητής που θα γινόταν βασιλιάς. Δεν ξέρω σε ποιο από τα μέρη που αποκαλεί σπίτι ο ‘’πολίτης του κόσμου’’ Ντέιβιντ Μπλατ έβλεπε τον 7ο τελικό. Σίγουρα, όμως τα συναισθήματα του θα είναι ανάμεικτα και πολύ παράξενα. Χαρούμενος γιατί μια ομάδα που κοουτσαρε μέχρι τις 22 Ιανουαρίου πήρε τελικά τον τίτλο. Ενδεχόμενα και πολύ ανθρώπινα λυπημένος γιατί μέσα του ξέρει ότι αυτός ο τίτλος είναι μια προσωπική χαμένη ιστορία να γράψει ιστορία και να πετύχει ένα ρεκόρ που πολύ δύσκολα θα καταρριπτόταν τις επόμενες δεκαετίες.
Μπορεί να είναι απλά μια υπόθεση εργασίας, ένα ακόμη αναπάντητο what if που θα μείνει να αιωρείται αλλά ο Μπλατ μπορούσε χθες να γίνει ο πρώτος και μοναδικός προπονητής που θα είχε πετύχει να πάρει τίτλο μέσα σε λιγότερο από μια διετία και στην Ευρωλίγκα και στο Κλίβελαντ. Αλλά ο ίδιος ο Μπλατ ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος ξέρει καλύτερα από κάθε άλλο ότι η επιτυχία από την αποτυχία, η νίκη από την απόλυση απέχουν όχι απλά ένα σουτ όπως λέει το μπασκετικό κλισέ αλλά κάτι λιγότερο. Ειδικά οι προπονητές ξέρουν σε όποιο επίπεδο και αν δουλεύουν ότι οφείλουν να φοβούνται όλα αυτά που θα γίνουν για εκείνους χωρίς…εκείνους.
Ο Μπλατ δεν έπαψε ποτέ ακόμη και σήμερα που είναι ένας καταξιωμένος και σεβαστός 57χρονος βετεράνος των πάγκων να είναι μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Αμερικάνος με εβραϊκές ρίζες, γνώρισε την επιτυχία και στις δύο πατρίδες του. Πολλοί τον θεωρούν υπερτιμημένο και ακόμη και όταν όντας καταξιωμένος πέρασε από τον Άρη και τη Θεσσαλονίκη για μια μισή σεζόν ‘’αγροτικού’’ στο ελληνικό πρωτάθλημα λόγω της φιλίας του με τον πρώην πρόεδρο της ελληνικής ομάδας Γιάννη Δαμιανίδη βρήκε κόσμο έτοιμο να τον κριτικάρει.
Απόφοιτος ενός σπουδαίου ακαδημαϊκού προγράμματος, της Ivy League, του πανεπιστημίου του Πρίνστον ο Μπλατ σπούδασε αγγλική φιλολογία αλλά πέρα από τα όσα αποκόμισε στις τάξεις ενός απαιτητικού πανεπιστημίου έμαθε τη μπασκετκική πειθαρχία. Ήταν αυτός που για τέσσερα χρόνια ‘’έτρεχε’’ τη θρυλική Princeton offence μια επινόηση του κόουτς Πιτ Καρίλ που για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες κατάφερνε με καλύτερους μαθητές από ότι μπασκετμπολίστες να έχει το πανεπιστήμιο στην πρώτη γραμμή του NCAA. Μια επίθεση βασισμένη κυρίως στην έφεση και την πειθαρχία σε σχέση με τον χρόνο της επίθεσης. Το μότο του Καρίλ ταιριάζει απόλυτα στην μετέπειτα ζωή του Μπλατ. The smart takes from the strong. Ο έξυπνος κερδίζει τον ισχυρό.
Αν κάνουμε ένα fast forward στον χρόνο και δούμε τη ζωή του Μπλατ στα γήπεδα και όσα ακολούθησαν την αποφοίτηση του από το Πρίνστον το 1981 θα το αντιληφθούμε. Οι μεγαλύτερες προπονητικές του στιγμές ήταν εκείνες που κατάφερε να ‘’κλέψει’’ τους ισχυρούς. ‘Όπως το 2005 στο φάιναλ φορ της Μόσχας όταν η Μακάμπι κατάφερε να κλέψει το τρόπαιο μέσα στο σπίτι του απόλυτου φαβορί, της ομάδας εξπρές που είχε φτιάξει στη Μόσχα ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Μπορεί να ήταν στο πλευρό του Γκέρσον ο Μπλατ, τυπικά ως ασίσταντ αλλά στην ουσία σαν δεύτερος προπονητής με υπερεξουσίες αλλά όλοι ήξεραν την αλήθεια: Οι παράξενες σύνθετες άμυνες που μπέρδευαν ακόμη και τους αντίπαλους προπονητές, οι scramble defenses, ήταν έμπνευση του Μπλατ που είχε αντιγράψει τα playbook μεγάλων κολεγιακών προπονητών και τα είχε προσαρμόσει στις ανάγκες της ‘’ομάδας του λαού’’. Όπως το 2007 με την εθνική ομάδα της Ρωσίας όταν κατάφερε να σωριάσει στο παρκέ ημιλιπόθυμους τους Ισπανούς μέσα στο σπίτι τους στον τελικό του Ευρωμπάσκετ. Η Ρωσία κατάφερε να κατεβάσει την αρμάδα του Γκασόλ κάτω από τους 60 πόντους και να τους κερδίσει.
Η ακόμη καλύτερα όπως έκανε το 2014 στο Μιλάνο όταν οδήγησε το απόλυτο αουτσάιντερ της Μακάμπι στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας εμφανίζοντας μια ομάδα με ασύλληπτο επιθετικό ταλέντο που κόντρα στην κοινή μπασκετική λογική της Ευρώπης δεν έπαιζε στο 80% των επιθέσεων της pick’n’roll αλλά ένας εναντίον ενός. Αλλά και νωρίτερα σε ενδιάμεσες λιγότερο γνωστές στάσεις της καριέρας του ο Μπλατ κατάφερε να ‘’κλέψει’’ ισχυρούς κάνοντας περήφανο τον μέντορα του στο Πρίνστον. Όπως το 2006 όταν κατέκτησε με τη Μπενετόν Τρεβίζο τον τίτλο.
Πέρα από τις επιρροές του Πιτ Καρίλ ο Μπλατ έμαθε από μικρός το παιχνίδι της αναμόρφωσης μιας ομάδας αφού το μεταπτυχιακό του βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Μπέρναρντ Μπαλαμούντ ‘’The natural’’ όπου ένας άγνωστος εμφανίζεται ξαφνικά σε μια ομάδα μπέιζμπολ και τη μετατρέπει σε πρωταθλήτρια!
Μόνο που ο Μπλατ, σχεδόν απολυμένος από τη Μακάμπι τον Δεκέμβριο του 2013, πρωταθλητής Ευρώπης μερικούς μήνες αργότερα και προπονητής του Κλίβελαντ λίγο αργότερα υπολόγιζε χωρίς τον….Λεμπρόν. Οι κακές γλώσσες λένε ότι ο Λεμπρόν (παρέα με τον ασίσταντ και νυν πρώτο προπονητή των πρωταθλητών Τάιρον Λου) ήταν αυτοί που εισηγήθηκαν ή πίεσαν τη διοίκηση της ομάδας να απολύσει τον Μπλατ τον περασμένο Ιανουάριο! Ακόμη και η τότε ανακοίνωση του Κλίβελαντ για την απόλυση του Μπλατ έμοιαζε γραμμένη από τον Λεμπρόν: ‘’Η ομάδα πρέπει να αλλάξει κατεύθυνση και ο Μπλατ δεν κολλούσε με την υπόλοιπη ομάδα και το όραμα μας’’. Το σύγχρονο ΝΒΑ είναι η αποθέωση του ενός, η κορύφωση της ατομικότητας.
Ο Μπλατ μπορούσε να είναι τα ξημερώματα της Δευτέρας πρωταθλητής. Απολύθηκε από μια ομάδα που τη μέρα που έκλεισε πίσω του την πόρτα είχε ρεκόρ 30-11 και είχε παίξει στους τελικούς της προηγούμενης σεζόν αποδεκατισμένη και χάνοπντας με 4-2 τον τίτλο. Αλλά ο Λεμπρόν αποφάσισε διαφορετικά…Γιατί; Οι ρεπόρτερ των Καβαλίερς λένε ότι ο Μπλατ πλήρωσε την….εμμονή του να στηρίζει τον Κέβιν Λοβ, τον παίκτη που αντιπαθεί μέχρις…εσχάτων ο ‘’βασιλιάς’’ και μετά τον 7ο τελικό του έδωσε με μισή καρδιά το χέρι και του γύρισε στα γρήγορα την πλάτη. Ακόμη και αν είναι έτσι ο Μπλατ δεν ήταν εκεί… Έχει γυρίσει στην Ευρώπη, αναλαμβάνοντας άλλη μια παράξενη αποστολή: Να μετατρέψει μια άγνωστη Τουρκική ομάδα που έχει διαθέσιμα μερικά δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για ξόδεμα, την Νταρουσάφακα, σε πρωταθλήτρια Ευρώπης.
Ο προπονητής που θα μπορούσε να είναι πρωταθλητής έχει γυρίσει εδώ που αληθινά ανήκει αφού πάντοτε ήταν περισσότερο Ευρωπαίος από ότι Αμερικάνος. Ο Λεμπρόν γράφει την ίδια ώρα τις δικές του σελίδες προσωπικού θριάμβου στο Κλίβελαντ. Και όπως είναι γνωστό την ιστορία τόσο στους πολέμους, όσο και στις μεγάλες αθλητικές νίκες τη γράφουν πάντοτε οι νικητές.