Ομολογώ ότι δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί το πρωτάθλημα δεν άρχισε στην ώρα του. Η καλοκαιρινή φασαρία έγινε για να μην αντικατασταθούν από την ΕΠΟ τα μέλη μιας επιτροπής και νομίζω και για τη διαιτησία.
Η Επιτροπή αυτή τελεσίδικες αποφάσεις δεν βγάζει και ως εκ τούτου η όποια σημαντικότητα της είναι μικρή: τελικά όλοι οι δικαστές έμειναν στις θέσεις τους. Οι πίνακες διαιτησίας έμειναν ίδιοι και η μόνη διαφορά είναι η προσθήκη του Κύρου Βασσάρα στην επιτροπή ορισμών: ο Βασσάρας σε ανάλογες επιτροπές υπήρχε και το 2009 και το 2010. Δεν είμαι εναντίον των (εκτονωτικών) καυγάδων, αλλά όλοι αυτοί θα μπορούσαν να γίνουν μια χαρά τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο: θα μπορούσαν όλοι να τσακωθούν και να έρθει η FIFA να τους μονιάσει και να ξεκινήσει το πρωτάθλημα εγκαίρως.
Αλλά για αυτό δεν νοιαζόταν κανείς. Η ΕΠΟ περίμενε να πάει ο Υφυπουργός στο Ρίο για να κάνει τα δικά της, η Σουπερλίγκα έμεινε χωρίς πρόεδρο όλο το καλοκαίρι άνευ λόγου και οι επιτροπές του Υφυπουργείου έβγαλαν τις άδειες συμμετοχής στο πρωτάθλημα μόλις προχθές – στέλνοντας την Βέροια ουσιαστικά σε παρατεταμένη αργία. Ολοι νομίζουν ότι το πρωτάθλημα είναι ένα εξουσιαστικό παιγνίδι όπου όποιος νοιώθει ισχυρός κάνει μαγκιές – το αρχίζει όποτε θέλει, το σταματά όποτε γουστάρει, το τελειώνει όποτε τον βολεύει. Λίγο πριν αρχίσει το πρωτάθλημα θέλω να θυμίσω σε όλους ότι το ποδόσφαιρο είναι ένα ωραίο σπορ και το πρωτάθλημα μας ένα από τα πιο ανθεκτικά στον κόσμο: αν δεν ήταν τόσο ανθεκτικό θα είχε πεθάνει εδώ και χρόνια.
Με ψυχραιμία και προσοχή
Η διοίκηση της Nova έδειξε ολύμπια ψυχραιμία παρακολουθώντας όλους αυτούς τους καυγάδες: πιθανότατα η συμπεριφορά αυτή έχει να κάνει με το ότι οι άνθρωποι της Nova νοιώθουν το ελληνικό ποδόσφαιρο του καιρού μας ως ένα δύσκολο παιδί – όσο δύσκολο και να είναι ένα παιδί το αγαπάς. Ειδικά το εφετινό ελληνικό πρωτάθλημα γίνεται επειδή η Nova το θέλει: μια άλλη εταιρία θα είχε καταγγείλει τις συμβάσεις, θα σταματούσε την χρηματοδότησε, θα διέλυε ότι με κόπο παραμένει ζωντανό. Η Nova όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά παραμονές της έναρξης του πρωταθλήματος μοίρασε στις ομάδες του κόσμου τα λεφτά: χωρίς αυτά κάμποσες αμφιβάλω αν θα μπορούσαν να εμφανιστούν στην πρεμιέρα με ενδεκάδες κανονικές.
Ολο το καλοκαίρι όλοι έκαναν ότι μπορούσαν για να διαλύσουν τη σχέση του ποδοσφαιρόφιλου με το ποδόσφαιρο: ευτυχώς η σχέση αυτή είναι πολύ δυνατή και είμαι αισιόδοξος πως θα το δούμε ήδη στην πρεμιέρα, όπου και κάμποσος κόσμος θα υπάρξει στα γήπεδα και όλοι θα καρφωθούν στις τηλεοράσεις για να δουν τις πρεμιέρες των ομάδων τους. Παραμένω αθεράπευτα αισιόδοξος ελπίζοντας ότι παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις όλα θα πάνε καλά, όχι γιατί εμπιστεύομαι τις ΠΑΕ, αλλά γιατί υπάρχει η Νova, δηλαδή αυτός ο τεράστιος αιμοδότης ενός χώρου, που διακρίνεται κυρίως για το αυτοκαταστροφικό του πάθος. Και ναι, παρόλο που τίποτα δεν συνηγορεί στο να προκύπτουν τέτοιου τύπου αισιόδοξες εκτιμήσεις, εκτιμώ ότι θα δούμε ένα καλό κι ενδιαφέρον πρωτάθλημα, με ματς που όπως το επιτυχημένο μας σποτάκι λέει «θα μας κόψουν την ανάσα». Ακόμα κι αν το θέαμα δύσκολα θα είναι σούπερ, το σασπένς ελπίζω φέτος να είναι τεράστιο.
Τέσσερις διεκδικητές
Κατά τα άλλα, θα δούμε ένα πρωτάθλημα με τέσσερις διεκδικητές του τίτλου, αρκετούς με φιλοδοξίες να μπουν στα play off και κάμποσα ωραία ποδοσφαιρικά μυστήρια. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός άργησε να ολοκληρώσει το ρόστερ του, έβαλε φέτος μερικά δύσκολα αλλά ενδιαφέροντα στοιχήματα (το πιο μεγάλο είναι ο ταλαντούχος Καπίνο στη διαδοχή του Ρομπέρτο), έρχεται από ένα αποκλεισμό από το Τσάμπιονς λιγκ που έφερε κάμποση γκρίνια.
Ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ μοιάζουν ενισχυμένοι και φιλοδοξούν να τον ρίξουν από το θρόνο: δύσκολο να πεις ποιος από τους τρεις έχει πιο μεγάλο προβάδισμα. Ομάδες όπως ο Αστέρας, ο ΠΑΣ Γιάννινα κι ο Ατρόμητος θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μπουν στην πεντάδα, ενώ μεγάλα μυστήρια είναι ο εφετινός Πανιώνιος, η Ξάνθη, ο Παναιτωλικός, ο Λεβαδειακός, η Λάρισα που επέστρεψε και μαζί της επέστρεψε και η απαιτητική αλλά υπέροχη και πάντα γεμάτη εξέδρα της.
Αν χάσουμε τη Βέροια μετά την απόφαση της ΕΕΑ, η μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού μπορεί να μην έχει τη συνηθισμένη ένταση: εκτός αν ο αποδεκατισμένος, αλλά πολύ ψυχωμένος παραδοσιακά Ηρακλής καταφέρει να φέρει τα πάνω κάτω μια μπλέξει όλους όσοι σήμερα νοιώθουν άνετοι κι ωραίοι. Πέρα πάντως από τις ομάδες υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που υπόσχονται να κλέψουν τις καρδιές μας. Η ΑΕΚ περιμένει τα γκολ του Αλμέϊντα κι ο Ολυμπιακός αυτά του Καρντόζο: και οι δυο την Τέχνη του γκολ την ξέρουν.
Ο ΠΑΟΚ περιμένει από τους Βαρέλα και Κάνιας να τον βοηθήσουν αμυντικά ενώ ο Κάμπος θέλει ν αποδειχτεί η ατραξιόν του πρωταθλήματος. Ο Ελιονούσι και ο Μαρίν θέλουν να κάνουν τον οπαδό του Ολυμπιακού να ξεχάσει τον Ντουρμάζ κι ο Λέσκοτ επιλέχτηκε από τον Κετσπάγια για να γίνει δίπλα στον Τζιγκρίνσκι ο ηγέτης της άμυνας. Ο Λεντέσμα θέλει στον ΠΑΟ να δώσει όσα δεν έδωσε ο Εσιέν κι ο Ιμπάρμπο υπόσχεται γκολ και θέαμα.
Δεν λείπουν ούτε οι καλοί παίκτες, ούτε οι μεγάλες φιλοδοξίες: λείπει η βεβαιότητα της αγάπης για το ποδόσφαιρο. Αυτό χαρακτηρίζει μόνο τους ανθρώπους της Nova: τους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς, τους διοικητικούς παράγοντες. Φέτος έδωσαν στο πρωτάθλημα το φιλί της ζωής. Άλλο δεν θα υπάρξει: ώρα είναι να αναλάβουν και οι άλλοι τις ευθύνες τους…