Η λεωφόρος αυτή που δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και που στο «οδόστρωμα» της οποίας οι ίδιοι οι Αρειανοί δημιουργούν αναχώματα, είναι σίγουρο πως οδηγεί στο ξέφωτο. Είναι σίγουρο πως μετά από τέσσερα με πέντε χρόνια θα επαναφέρει τον Αρη στις ποδοσφαιρικές αγορές, όπως ακριβώς είχε συμβεί πριν από μερικά χρόνια με το άρθρο 44 (ασχέτως της κατάληξης εκείνης της ιστορίας).
Τη δεδομένη χρονική στιγμή οι κίτρινοι δεν έχουνα άλλη λύση. Το 99 αποτελεί γι αυτούς σανίδα σωτηρίας από την οποία βεβαίως μπορούν να πιαστούν, μόνον εφόσον κατορθώσει η ποδοσφαιρική ομάδα να παραμείνει στη Superleague. Διότι,σε άλλη περίπτωση, τσάμπα χάνουμε θερμίδες…
Εχω την αίσθηση πως η συγκεκριμένη εξέλιξη, με τη διατήρηση της προσωρινής διαταγής, την απουσία του δημοσίου από τη δικαστική αίθουσα και τη συναίνεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πρώην ποδοσσφαιριστών-πιστωτών του, οδηγούν την ΠΑΕ στο δρόμο της υπαγωγής.
Αυτό είναι το μήνυμα που εξέπεμψε το Πολυμελες Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το οποίο ουσιαστικά με την απόφασή του (της διατήρησης της διαταγής αναστολής πληρωμών), εξασφαλίζει στον Αρη και την παραμονή του στην κατηγορία, εφόσον, βεβαίως, αυτή επιτευχθεί αγωνιστικά.
Επι της ουσίας, δίνει ένα ακόμα κίνητρο στους ποδοσφαριστές του Σούλη Παπαδόπουλου, να παλέψουν με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη τον στόχο τους. Διότι, πλέον, γνωρίζουν πως θα υπάρχει ζωή στον… Αρη και μετά τη λήξη της περιόδου. Διπλό, δηλαδή, το κέρδος. Διοικητικό και αγωνιστικό!
Μετά απ΄ όλα αυτά, το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα: Τι θα μπορούσε να πετύχει αυτός ο σύλλογος αν, έστω και στο ελάχιστο, ήταν ενωμένος; Αν μη τι άλλο, ρητορικό…