Όπως πάντα στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ισοπεδώνουμε και να απογειώνουμε τα πάντα. Το μέτρο λείπει από τη ζωή μας και μαζί με αυτό η σωστή κρίση και κριτική. Ο Τρινκιέρι είναι ένας προπονητής που σχεδιάζει και ρισκάρει. Αν του βγει το ρίσκο πάνε όλα καλά, αν δεν του βγει, τότε εγκλωβίζεται. Ας περιμένουμε λίγες μέρες ακόμα για να δούμε αν τελικά ήταν ικανός γι αυτή τη δουλειά ή ακατάλληλος. Λίγη υπομονή, να τελειώσει το Ευρωμπάσκετ για να κάνουμε τη σούμα και να τον κρίνουμε αντικειμενικά.
Η Εθνική μας έχει αδυναμίες που πρέπει να καλύψει, έχει και προτερήματα που την κάνουν σπουδαία ομάδα. Όταν βρουν την αχίλλειο πτέρνα σου είναι λογικό να δεσθείς το βέλος και να πέσεις, ωστόσο το σημαντικότερο είναι να βρεις τη δύναμη για να σηκωθείς.
Αυτό έκανε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Γνώρισε μία ήττα με κατεβασμένα τα χέρια από τους Φινλανδούς, αλλά έδειξε τη δυναμική του κόντρα στους Ισπανούς, οι οποίοι μας είχαν… πελάτες όλα αυτά τα χρόνια. Πήραμε μία σπουδαία νίκη και πλέον απέναντι στους οικοδεσπότες έχουμε την ευκαιρία να δείξουμε πως παραμένουμε μία μεγάλη δύναμη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ένα από τα φαβορί για το βάθρο.
Το ερωτηματικό που έχω με τον Τρινκιέρι είναι γιατί επέλεξε να έχει… υπεράριθμους παίκτες στη θέση “4” και να μην χρησιμοποιεί τον Φώτση, ενώ είναι πασιφανές ότι χρειαζόμασταν έναν ακόμα γκαρντ;
Αρα, η ύπαρξη του Αντώνη Φώτση στο ρόστερ της Εθνικής οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη διατήρηση της ισορροπίας στα αποδυτήρια ή οι λόγοι τις επιλογής του ήταν. διαφορετικοί;