Ο Βαλβέρδε στα χρόνια που έμεινε στον Πειραιά απολάμβανε την απόλυτη στήριξη της διοίκησης, αλλά και του Τύπου. Απαραίτητα στοιχεία προκειμένου να αφήσει τη «σφραγίδα» του στους «ερυθρόλευκους».
Με τον Μίτσελ η ιστορία είναι λίγο διαφορετική. Ήρθε μεσούσης της περσινής περιόδου, αναλαμβάνοντας μία ομάδα που δεν ήταν δικό του δημιούργημα, με στόχο να την μάθει. Εντοπίζοντας τα συν και τα πλην της, θα επιχειρούσε το καλοκαίρι να διορθώσει τα κακώς κείμενα σε συνεργασία με τη διοίκηση. Τελικώς πριν από λίγους μήνες άλλαξε σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60% του ρόστερ του Ολυμπιακού. Παρόλα αυτά, απ’ τα φιλικά του καλοκαιριού κιόλας, ο Ισπανός προπονητής ήταν να σα δουλεύει πάνω σε κινούμενη άμμο.
Η κριτική που του ασκήθηκε απ’ τον Τύπο ήταν έντονη, ακραία, έως και άδικη. Από τα φιλικά είχε αρχίσει η έντονη αμφισβήτησή του. Ωστόσο, όλο αυτό που βίωνε ήταν ένας ποδοσφαιρικός παραλογισμός. Διότι ουδείς προπονητής στον κόσμο μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα όταν δουλεύει με δυναμικό που έχει ανανεωθεί σε ποσοστό άνω του 60%. Ας είμαστε ειλικρινείς.
Ο Μίτσελ, ωστόσο, συνέχισε τη δουλειά του έχοντας εμπιστοσύνη στο πλάνο του, αλλά και στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών του. Πολύτιμα «εργαλεία» που του τα πρόσφερε η διοίκηση του Ολυμπιακού, στην οποία παρεμπιπτόντως θα πρέπει να δώσουμε υψηλότατο βαθμό για την υλοποίηση του μεταγραφικού σχεδιασμού της, αλλά και τη στήριξή της προς το πρόσωπό του.
Τώρα, στο τρίτο δεκαήμερο του Νοεμβρίου και χωρίς να έχει κριθεί ακόμη κάτι σε Ελλάδα και Ευρώπη, αισθανόμαστε ότι με τα κατορθώματά του ο Μίτσελ ξεπέρασε τον Βελβέρδε μέσα στο περιβάλλον το οποίο εργάστηκε. Σύμφωνοι, ακόμη δεν έχει πάρει τους τίτλους του «Τσινγκούρι». Αλλά ειδικά μετά το οκταήμερο των επιτυχιών επί των Παναθηναϊκού, Μπενφίκα και ΠΑΟΚ, μπήκε στις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού, καταλαμβάνοντας λίγο παραπάνω χώρο απ’ τον Ερνέστο Βαλβέρδε.