Μεσημέρι Τετάρτης, δύο ώρες πριν την αναχώρηση του Ολυμπιακού με πτήση τσάρτερ για το Καζάν. Τα τελευταία νέα δεν ήταν καλά: ο Ιωάννης Παπαπέτρου ακολουθούσε μεν την αποστολή, αλλά με τη μέση να του κάνει κόλπα το ίδιο πρωί. Σπανούλης, Λοτζέσκι, Γιανγκ είχαν μείνει στα σπίτια τους. Λίγο πριν τις καθιερωμένες δηλώσεις του αεροδρομίου, πιάνω κουβέντα με τον Μίλαν Τόμιτς για τα μαζεμένα προβλήματα. Περίμενα να τον δω με σφιγμένα χείλη, αλλά αυτός πήγαινε προς το gate λες και είχε τον Λεμπρον στην ομάδα του.
¨Αυτά τα ματς είναι τα εύκολα¨, μου λέει. ¨Ένα σωρό προβλήματα, που σημαίνει φεύγει η πίεση. Επιπλέον, όλοι αυτοί που περιμένουν την ευκαιρία τους, θα βγουν μπροστά¨.
Λίγο αργότερα, ο Κεμ Μπερτς κοντοστέκεται στον τελευταίο έλεγχο, ψάχνοντας το διαβατήριό του. Το ¨ερυθρόλευκων¨ αισθημάτων προσωπικό εδάφους αστειεύεται ότι προέκυψε και άλλος ¨τραυματισμός¨, αλλά ο Καναδός ιδρώνει στ´ αλήθεια, αφού έχει κοιτάξει ήδη δύο φορές το σακίδιο του, και το διαβατήριο είναι άφαντο. Λίγο πριν σημάνει κόκκινος συναγερμός και κινδυνεύσει ο Ολυμπιακός να ταξιδέψει με εννιά στη Ρωσία, εμφανίζεται ο cool Μάντζαρης και το του δίνει στο χέρι. Ο ψηλός, μέσα στην αφηρημάδα του, το είχε παρατήσει στον έλεγχο ασφαλείας. Δέκα στο αεροπλάνο. Check.
Επεισόδιο τρίτο, ανάμεσα στα σύννεφα. Στο ένα πηγαδάκι που καταφέραμε να στήσουμε με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, τον ρωτήσαμε για το αν φτάνουν οι δέκα που είχε μαζί. Δεν το σκέφτηκε πολύ πριν μας απαντήσει:
¨Πέντε καμικάζι χρειάζομαι. Πέντε, από τους δέκα που έχω μαζί¨.
Fast forward μια μέρα μετά, για την ακρίβεια ένα τέταρτο μετά τη λήξη του ματς.
Λίγο πριν ξεκινήσουν οι δηλώσεις, ο Τόμιτς με κοιτάει με σαρδόνιο χαμόγελο και μου λέει ¨να τον ακούς τον παλιό¨.
Όταν θυμίζω στον Σφαιρόπουλο την ατάκα στην καμπίνα του τσάρτερ, αιφνιδιάζεται: ¨Πέντε καμικάζι είχα πει, ε; δέκα είχα σήμερα¨.
Και επειδή κάπως έπρεπε να κουμπώσει και το τρίτο, ο Έρικ Γκριν δεν έβρισκε το διαβατήριο του, αφού ο Γουότερς είχε πάρει από λάθος και το δικό του.
Συσπείρωση, συγκέντρωση, θέληση, πείσμα, μια ολίγη από θυμό. Αυτά έβγαλε στο παρκέ του Unics Hall o Ολυμπιακός. Η ρέντα από το τρίποντο μετέτρεψε τους ερυθρόλευκους σε μανιασμένο υπερσιβηρικό και τους χάρισε ένα αναπαυτικό μαξιλάρι είκοσι πόντων. Χωρίς Κολόμ και με τον Γουίλιαμς μυστηριωδώς παρών – απών, ο υπέροχος Λάνγκφορντ προσπάθησε, αλλά δεν μπορούσε να κερδίσει μόνος του.
Δέκα τρίποντα σε δεκαπέντε απόπειρες, ωστόσο το πιο ενδεικτικό της αυτοπεποίθησης ήταν ένα…χαμένο. Σε μια κατάσταση transition, ο συνήθως συντηρητικός στο παιχνίδι του Βαγγέλης Μάντζαρης κουβαλάει γρήγορα τη μπάλα απέναντι, ψάχνει την πάσα, δεν την βρίσκει. Προηγουμένως έχει κολλήσει δύο…ασάλιωτα, οπότε δεν το σκέφτεται δεύτερη φορα: χειρόφρενο και το μπουμπουνάει, δεν μπήκε, δεν έγινε και τίποτα.
Χωρίς Σπανούλη και Λοτζέσκι, ο Έρικ Γκριν πήρε το νεύμα του Σφαιρόπουλου και αράδιασε στο παρκέ όλο το εύρος του απολαυστικού επιθετικού του πακέτου. Catch and shoot, μπούκες που τελείωναν με floaters, ένας εναντίον ενός με επιτυχημένα pull-ups. Μια καλή εμφάνιση μετά από καιρό για τον λιπόσαρκο Αμερικανό, ειδικά μετά την αναιμική εμφάνιση του Ο.Α.Κ.Α. Το ότι έγινε μακριά από τη θαλπωρή του Φαλήρου αποκτά ακόμα περισσότερη σημασία: θυμηθείτε πόσο λίγες ήταν οι καλές εκτός έδρας βραδιές του Λοτζέσκι στη δική του rookie χρονιά στην Ευρωλίγκα.
Κατά τα άλλα, ο Πρίντεζης καθάρισε με 11 πόντους στην τέταρτη περίοδο τη μπουγάδα του ματς, ο Παπανικολάου κρατήθηκε μακριά από τα συνηθισμένα δύο φάουλ της πρώτης περιόδου και όντας ο πιο σταθερος ¨ερυθρόλευκος¨ έδωσε ποιοτικά λεπτά, και ο Μάντζαρης συνεχίζει εξαιρετικός μετά απο ένα Ιανουάριο-αποκάλυψη. Γουότερς, Αγραβάνης, Παπαπέτρου έπαιξαν τους ρόλους τους, ενώ ο Μιλουτίνοφ συνεχίζει να αποδεικνύεται το κερδισμένο στοίχημα του προπονητή του.
Συνεχίζοντας σε τροχιά τετράδας και αν δεν πέσει σε κενό αέρος απέναντι στην αίφνης φορμαρισμένη Ζάλγκιρις, ο Ολυμπιακός έχει τον χρόνο να περιμένει την επάνοδο των τραυματιών και να συσπειρωθεί για την τελική ευθεία, εκεί που περιμένουν Φενέρμπαχτσε, Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Εφές.
Αν υποτεθεί ότι η αμυντική σκληράδα και αποτελεσματικότητα είναι πλέον μέρος του γενετικού υλικού της ομάδας, το ζητούμενο της αγωνιστικής προόδου έγκειται στην ανάπτυξη του επιθετικού παιχνιδιού μακριά από την ως τώρα πεπατημένη. Η υπερβολική αγκίστρωση του δημιουργικού παιχνιδιού στον Βασίλη Σπανούλη περιέχει τον κίνδυνο της προβλεψιμότητας, αφού θρυλείται πως και ο ίδιος ο κάπτεν δεν θεωρεί a priori θετικό το γεγονός ότι το 40% των ασίστ της ομάδας προέρχεται απο αυτόν. Η διάνθιση του πλάνου με τρόπους να εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός το επιθετικό ταλέντο των Λοτζέσκι, Γκριν μπορεί να φέρει πολλαπλά οφέλη.
Αλλά αυτά θα τα δούμε στα επόμενα επεισόδια. Σας αφήνω, γιατί το βραδινό μενού έχει μπέργκερ. Τα βλέπει ο Γκριν και δεν το πιστεύει!