Πρώτα απ’ όλα, οι δύο προπονητές, Καλτσόνα (Σλοβακία) και Τεντέσκο (Βέλγιο), είναι από την Ιταλία και συγκεκριμένα από την περιοχή της Καλαβρίας. Αρκετοί παίκτες από τις δύο ομάδες αγωνίζονται ή έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν στην Ιταλία (Λομπότκα, Σοσλόφ, Ντε Κετελάρε). Ο Ρομέλου Λουκάκου και ο Μίλαν Σκρίνιαρ ήταν πρώην αστέρια της Ιντερ που έφυγαν με άσχημο τρόπο από τους «νερατζούρι» πέρυσι, γι’ αυτό στην έντυπη έκδοση της Δευτέρας, η «Gazzetta dello Sport» χαρακτήρισε αυτή την αναμέτρηση, ως το «ντέρμπι των “προδοτών!».
Λουκάκου και Ντε Μπρόινε από τους λίγους εναπομείναντες της «χρυσής» γενιάς των Βέλγων, έπρεπε να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος, για μία ομάδα που χρόνια τώρα ψάχνει ένα τρόπαιο που δεν φαίνεται ούτε εφέτος ικανή να κατακτήσει.
Ο Ντομένικο Τεντέσκο επιφύλαξε μία έκπληξη στο αρχικό σχήμα με τη χρησιμοποίηση του Καράσκο σε θέση αριστερού μπακ, στη θέση του τραυματία Τεάτ. Η ομάδα του μπήκε πολύ δυνατά στο ματς με «σεληνιασμένο» τον Ντοκού και απείλησε δύο φορές στο ξεκίνημα, αλλά ο άσος της Μάντσεστερ Σίτι ήταν αυτός που με το ολέθριο σφάλμα στο 7ο λεπτό, έδωσε την ευκαιρία στον Σραντζ να σκοράρει. Αυτό το γκολ έδιωξε τον φόβο από τους παίκτες του Φραντσέσκο Καλτσόνα που στη συνέχεια έπαιξαν με μεγάλη αυτοπεποίθηση.
Το σχήμα με 4-3-3 όταν επιτίθενται και με 4-1-4-1, όταν αμύνεται με τον Στάνισλαβ Λομπότκα ως αμυντικό μέσο, να δίνει μαθήματα για το πώς πρέπει να παίζει ένας κεντρικός μέσος, η τυπικά φιλοξενούμενη ομάδα, είχε τακτικές αποχρώσεις της Νάπολι του 2022-23. Άριστα στημένη στον αγωνιστικό χώρο οι Σλοβάκοι, πίεζαν με 5 και 6 παίκτες τους αντίπαλους αμυντικούς, με αποτέλεσμα το Βέλγιο να «βραχυκυκλωθεί» σε ένα αργό τέμπο που ασφαλώς ευνοούσε τον αντίπαλο, ενώ δεν έδειχνε σταθερό ανασταλτικά.
Παίζοντας ουσιαστικά πίσω από τον Λουκάκου, ο Ντε Μπρόινε δεν βοήθησε οργανωτικά, με Μανγκαλά και Ονανά στο κέντρο να μην μπορούν σε καμία περίπτωση να προσφέρουν στο δημιουργικό κομμάτι. Οι επιθετικοί έδειχναν αποκομμένοι και είναι χαρακτηριστικό, ότι μετά τις δύο φάσεις στο ξεκίνημα το Βέλγιο απείλησε λίγο πριν από τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου με τον «βαρύ» Λουκάκου και ενώ προηγουμένως ο Χαράσλιν, είδε τον Καστέλς να στερεί το 2-0 από την ομάδα του.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ντοκού μετακινήθηκε αριστερά στο πλάι του Καράσκο ο Τροσάρ πήγε δεξιά, μπήκε και ο Μπακαγιόκο αργότερα αντί του υστερήσαντα Μανγκαλά, αλλά η εικόνα του Βελγίου δεν βελτιώθηκε ιδιαίτερα, παρά τα δύο ακυρωμένα γκολ του Λουκάκου.
Η Σλοβακία έδειξε τη δυναμική της στα προκριματικά, χάνοντας μόνο δύο φορές και αυτές ήταν εντός και εκτός έδρας από την Πορτογαλία και τις δύο φορές οριακά, ενώ μόνο τρεις ομάδες κράτησαν περισσότερες φορές από τις πέντε, που κράτησε απαραβίαστη την εστία της η ομάδα του Καλτσόνα.
Πιθανότατα οι Βέλγοι και ο Τεντέσκο δεν «μέτρησαν» σωστά τη δυναμικότητα του αντιπάλου και το πλήρωσαν. Ούτε οι αλλαγές του Ιταλογερμανού τεχνικού, μπόρεσαν να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας. Η Σλοβακία, με παίκτες-καμικάζι και τον Λομπότκα να «φοράει» τη φανέλα του Μάρεκ Χάμτσικ και να αναδεικνύεται σε ηγετική φυσιογνωμία, κατέκτησε δίκαια τη νίκη και έκανε σημαντικό βήμα πρόκρισης στους «16». Το Βέλγιο προβλημάτισε, δεν είχε ένταση στο παιχνίδι του και μάλλον στα επόμενα δύο παιχνίδια ο Τεντέσκο πρέπει να σκεφτεί διαφορετικές τακτικές και ίσως νέα πρόσωπα στο βασικό σχήμα για να γλυτώσει το Βέλγιο το κάζο ενός πιθανού αποκλεισμού.