Το εμπόδιο της Μπριζ αποδείχθηκε αξεπέραστο για τον ΠΑΟΚ προκειμένου να κάνει την υπέρβαση και να γράψει ιστορία μετέχοντας για πρώτη φορά στην ιστορία του σε ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Το τέλος του δρόμου αποδείχθηκε το ίδιο όπως και πριν από δύο χρόνια, όταν στη θέση της βελγικής ομάδας είχε βρεθεί η Μαρσέιγ. Για μια ομάδα που το περασμένο καλοκαίρι ξεκινούσε μια σεζόν με αβεβαιότητα και κατάφερε όσα κατάφερε μέχρι στιγμής, περνώντας τρεις ζευγάρια αγώνων με χαρακτήρα νοκ άουτ, τερμάτισε πρώτη στον όμιλο προσπερνώντας την Άιντραχτ Φρανκφούρτης, επικράτησε με επιβλητικό τρόπο της Ντινάμο Ζάγκρεμπ στη φάση των «16» κι έφτασε μια ανάσα από τα ημιτελικά, κάθε άλλο παρά αμελητέο είναι όλο αυτό, πολλά δε περισσότερο λαμβάνοντας υπ’ όψη και την πορεία της ομάδας στις εντός συνόρων διοργανώσεις.
Όπως σημείωσε κι ο Ράζβαν Λουτσέσκου μετά το τέλος της αναμέτρησης, σ’ αυτό το επίπεδο τα πάντα κρίνονται σε λεπτομέρειες κι αυτήν τη φορά αυτές (σ.σ. οι λεπτομέρειες) δεν ήταν υπέρ του «Δικεφάλου». Με δεδομένη τη διαφορά των δύο ομάδων σε εντάσεις, αθλητικότητα, ακόμη και νοοτροπία καθώς οι Βέλγοι είναι ένα κλαμπ που συστηματικά παίζει σε κορυφαίο επίπεδο ευρωπαϊκών διοργανώσεων κάνοντας μόνιμα πρωταθλητισμό στη χώρα της, χρειαζόταν το καλύτερο δυνατό από όλους ανεξαρτήτως των προσώπων που θα είχε απέναντί της. Κι αυτό δεν το είχε. Είναι χαρακτηριστικό πως πριν από το ματς, στο παιχνίδι των αναπληρωματικών την ώρα που οι βασικοί έκαναν προθέρμανση, ο Κωνσταντέλιας είχε μείνει στ’ αποδυτήρια, όντας ο ένας εκ των δύο που ταλαιπωρούνται αυτές τις ημέρες από ίωση. Ο έτερος (σ.σ. Μεϊτέ) ξεκίνησε μεν το ματς αλλά ήταν καταφανέστατα επηρεασμένος και φυσιολογικά αντικαταστάθηκε λίγο μετά την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου από τον Οζντόεφ. Δεν είχε τη σωστή ανάγνωση του παιχνιδιού και της ποδοσφαιρικής λογικής του συγκεκριμένου αντιπάλου.
Η ομάδα του Νίκι Χέιγεν, όπως έπραξε και στον πρώτο αγώνα, έβγαζε τρίτο χαφ στο ξεκίνημα των επιθέσεών του χωρίς ο ΠΑΟΚ να βγάζει ποδοσφαιριστή πάνω του για να τον κλείσει. Το έκανε μια φορά χθες ο Μουργκ κι έκλεψε την μπάλα. Μια σημαντική ανισορροπία στο χώρο του κέντρου, που μπαίνοντας στη συνάρτηση με τη φρεσκάδα, την ενέργεια, τα τρεξίματα, την άμεση σκέψη και την αντίστοιχη εκτέλεση των Βέλγων είχε ως αποτέλεσμα η όλη κατάσταση να μοιάζει ζοφερή από τα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης. Με τη συμπαράσταση του κόσμου, η ομάδα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ορμή με την οποία μπήκε στο ματς στα πρώτα λεπτά αλλά και πάλι, η Μπριζ έδειξε πυγμή κι αποφασιστικότητα κάνοντας δύο σημαντικές ευκαιρίες στο πρώτο δίλεπτο της αναμέτρησης. Κι αν το γοερό κλάμα των Τάισον και Σαμάτα στο τέλος του 90λεπτου ήταν η απόλυτη έκφραση απογοήτευσης και πικρίας, το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου προς όλους τους πρωταγωνιστές ήταν το καλύτερο μήνυμα για το παρόν και το μέλλον.
Βέβαια, το γεγονός του αποκλεισμού με τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες που αποτέλεσαν τα αίτια αυτού είναι – και θ’ αποτελέσουν – αντικείμενο ανάλυσης και σκέψης για τους ιθύνοντες εν όψει της προσεχούς σεζόν, για τα χαρακτηριστικά των ποδοσφαιριστών που απαιτούνται προκειμένου να μπορεί η ομάδα να σταθεί επάξια και ν’ ανταποκριθεί σε αντιπάλους αυτού του επιπέδου. Αφήνοντας στην άκρη τη σημαντικότατη πικρία κι απογοήτευση από τον αποκλεισμό, η ομάδα πραγματοποίησε άλλη μια σημαντικότατη ευρωπαϊκή πορεία, όπως είχε πράξει και προ διετίας, με πλείστα όσα οφέλη σ’ επίπεδο αγωνιστικών παραστάσεων κι εμπειριών. Κι επιπλέον, άλλη μία σημαντικότατη παράμετρος είναι το οικονομικό με τον «Δικέφαλο» να βάζει στα ταμεία του το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των δέκα εκατομμυρίων ευρώ.
Την ένταση λοιπών όλων αυτών των συναισθημάτων οφείλει να τη διαχειριστεί και να τη βγάλει ως ενέργεια μπαίνοντας στην τελική ευθεία για τα Play Offs της Stoiximan Super League, αρχής γενομένης από την εκτός έδρας αναμέτρηση της προσεχούς Κυριακής κόντρα στον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης» στον εναπομείναντα στόχο της σεζόν. Καλή συνέχεια, καλή δύναμη…
