Μέχρι στιγμής σε επίπεδο πρώτης κατηγορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν δώσει χρήματα σε ομάδες για την απόκτηση ποδοσφαιριστών. Η ΑΕΚ στη Θέλτα για να κάνει δικό της τον Πινέδα, ο ΠΑΟΚ στη Γουότφορντ για να αποκτήσει τον Εκόνγκ. Ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Βιλένα ενώ και ο Ολυμπιακός αναμένεται να δώσει χρήματα για παίκτες, αφού ακόμη δεν έχει προχωρήσει στην οριστικοποίηση οποιασδήποτε συμφωνίας.
Ο Άρης έχει αποκτήσει τον μεγαλύτερο αριθμό νέων παικτών, έχοντας χάσει και κάποιους, χωρίς επίσης να έχει προσφέρει χρήματα παρά μόνο για συμβόλαια. Για τις μικρότερες ομάδες ούτε λόγος να γίνεται. Ούτε τα έσοδα των παραπάνω γενικώς, ούτε και από τηλεοπτικά δικαιώματα έχουν για να τους περισσεύουν ποσά για άλλες ομάδες. Κατά συνέπεια η αναζήτηση ελεύθερων παικτών είναι μονόδρομος. Με δεδομένο μάλιστα πως πλέον δεν υπάρχουν μεταγραφές από την 2η για την πρώτη εθνική κατηγορία, οι επιλογή αμφιβόλου ποιότητας ξένων συνεχίζει να αποτελεί την πάγια τα τελευταία χρόνια τακτική των περισσότερων συλλόγων της Superleague.
Η γενική εικόνα του πρωταθλήματος δεν πρόκειται για μια ακόμη φορά να αλλάξει ως προς το επίπεδο του ανταγωνισμού. Αντιθέτως μοιάζει να μεγαλώνει η απόσταση των ομάδων που παλεύουν για το πρωτάθλημα σε σχέση με τις υπόλοιπες. Η απόσταση αυτή μετριέται χειροπιαστά με τις απώλειες των «μεγάλων» στη διάρκεια της σεζόν. Από τους χαμένους… εκτός προγράμματος βαθμούς τους.
Κάποτε πήγαιναν στο Ηράκλειο να παίξουν με τον ΟΦΗ και δεν υπολόγιζαν ασυζητητί τρεις βαθμούς. Τα τελευταία χρόνια θεωρούσαν αποτυχία αν δε τους πάρουν. Το παράδειγμα είναι γιατί αυτή τη στιγμή ο ΟΦΗ είναι η καλύτερη επαρχιακή ομάδα στην κατηγορία και εκείνη με τη μεγαλύτερη παράδοση στην κατηγορία. Εφέτος πάντως οι Κρητικοί φαίνεται να επιστρέφουν σε πιο ανταγωνιστικό επίπεδο. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στις επισκέψεις των ομάδων στο Αγρίνιο, στην Τρίπολη, στις Σέρρες, στο Περιστέρι, στον Βόλο.
Θα μπορέσουν οι ομάδες αυτές να βάλουν εμπόδια στους διεκδικητές του τίτλου και να αποτελέσουν υπολογίσιμο αντίπαλο για όλους; Με βάση τα δεδομένα της περυσινής σεζόν και με τα οικονομικά δεδομένα τους φαντάζει αν μη τι άλλο δύσκολο να μην ανοίξει η ψαλίδα της ποιοτικής διαφοράς τους από τους διεκδικητές των τίτλων.
Οι «μικροί» δεν βρίσκουν παίκτες μικρότερων κατηγοριών να κάνουν τη διαφορά και περιμένουν «λαχεία» από τις ακαδημίες τους που επίσης δε λειτουργούν –ακόμη- στο επιθυμητό επίπεδο. Συνήθως επιλέγουν ξένους, ελεύθερους παίκτες που θεωρούν ότι έχουν αυξημένες πιθανότητες να προσφέρουν τα στοιχειώδη στη διάρκεια της χρονιάς. Για παίκτες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά ούτε λόγος. Δεν θα ήταν ελεύθεροι. Και όσοι είναι δε θα έρθουν στην Ελλάδα.
Τα βλέμματα θα στραφούν λοιπόν και πάλι στους διεκδικητές του τίτλου. Σε ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων με ομάδες που δύσκολα θα χάνουν βαθμούς από τους θεωρητικά ασθενέστερους αντιπάλους τους στην κατηγορία. Σε ένα πρωτάθλημα που πραγματικό ενδιαφέρον θα έχουν τα εκτός έδρας ματς των φαβορί με τις όποιες δυσκολίες που μπορούν τα αουτσάιντερ να βάλουν στις αποστολές τους.
