Το τέλος της πρώτης ελληνο-τουρκικής εβδομάδας μπασκετικής αντιπαράθεσης έβγαλε το ταμείο μείον: 1 μόλις νίκη- 3 ήττες και μάλιστα με διπλό πλεονέκτημα έδρας. Μετά και την ήττα του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ από την Εφές δεν είναι ώρα να βάλουμε πλερέζες και να αρχίσουμε τα πρόωρα μνημόσυνα αλλά να δούμε την πραγματικότητα όπως αυτή διαμορφώνεται λίγο πριν οι δύο ομάδες μετακομίσουν στην Τουρκία για να κατασκηνώσουν στις δύο πλευρές του Βόσπορου.
Ο Ολυμπιακός, όπως και ο Παναθηναϊκός, έπεσε θύμα των δικών του λαθών. Και ας μου επιτραπεί να υπερθεματίσω λίγο παραπάνω στην ήττα του Ολυμπιακού. Ο τρόπος που έπαιξε χθες ήταν αδιανόητος και ο τρόπος που έχασε ανόητος για μια ομάδα γεμάτη από έμπειρους και μπαρουτοκαπνισμένους παίκτες σε καταστάσεις πλέι οφ.
Στο ημίχρονο του αγώνα δεν συμμεριζόμουν τον γενικό ενθουσιασμό που εισέπραττε κάποιος στο ΣΕΦ. Για ένα απλό λόγο που έχει να κάνει με την απλή λογική του μπάσκετ. Όταν μια ομάδα σουτάρει 9/18 τρίποντα σε ένα ημίχρονο και δεν κερδίζει με 20 πόντους αλλά με το ζόρι με επτά (44-37) τότε υπάρχει πρόβλημα. Στο μπάσκετ όπως και στη ζωή υπάρχει ένας βασικός κανόνας: Όταν όλα σου πάνε υπερβολικά καλά πρέπει να ανησυχείς για τη στιγμή που θα αρχίσουν να πηγαίνουν χειρότερα. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός έπεσε στην παγίδα του τρίποντου και των σουτ που έβαλε. Μερικά από τα 9 τρίποντα του πρώτου εικοσαλέπτου δεν ήταν προϊόν καλής συνεργασίας, υπομονετικής επίθεσης αλλά τρελά σουτ (κυρίως του Σπανούλη) στο τέλος ‘’σκοτωμένων’’ επιθέσεων. Δύο φορές ο Σπανούλης σκόραρε από τα 9 μέτρα. Ακόμη και για τα δικά του δεδομένα, ακόμη και σε μια βραδιά που έμοιαζε με Σπανούλη βγαλμένο από το φάιναλ φορ του Λονδίνου τέτοια σουτ δεν μπορεί να μπαίνουν για 40 λεπτά. Με τον Μπιρτς φορτωμένο με φάουλ, τον Μιλουτίνοφ τραυματία και τον Γιανγκ ‘’μια από τα ίδια’’ ο Ολυμπιακός είχε ως σταθερή αναφορά μέσα στη ρακέτα το παιχνίδι του Πρίντεζη και κατέληξε μια εύκολη και προβλέψιμη λεία στα κέφια της Εφές. Ο Περάσοβιτς ήταν φανερό ότι είχε αλλάξει λογική μεταξύ των δύο αγώνων. Δεν πόνταρε στις επιθετικές πριμαντόνες της ομάδας του, δεν στηρίχθηκε στο παρορμητικό παιχνίδι του Ερτέλ αλλά για αρκετή ώρα έβαλε στο παρκέ ρολίστες αποφασισμένους να θυσιαστούν όχι για να γεμίσουν τη στατιστική αλλά για το καλό της ομάδας. Ο Μπαλμπάι μπλεκόταν στα πόδια των γκαρντ του Ολυμπιακού και τους έκανε τη ζωή δύσκολη με το μοναδικό πράγμα που παίρνει άριστα: Την πίεση στη μπάλα. Ο Κερκ ένας άτεχνος ψηλός αποτέλεσε κλειδί στα καινοφανή σχήματα του Περάσοβιτς με δύο ψηλούς και το τέλειο συμπλήρωμα στη σπουδαία βραδιά του Ντάνστον. Και η Εφές κατάφερε για πρώτη φορά φέτος σε ένα παιχνίδι με σημασία να παίξει πολύ καλή άμυνα δείχνοντας μεγάλη προσαρμοστικότητα και ένστικτο επιβίωσης.
Η σειρά για όσους δεν ενθουσιάζονται και δεν απογοητεύονται εύκολα είναι ξεκάθαρο ότι θα πάει μακριά και ο Ολυμπιακός θα έχει την επόμενη εβδομάδα διπλή ευκαιρία να την ξαναφέρει πίσω στο ΣΕΦ για πέμπτο παιχνίδι ή ακόμη και να την τελειώσει στο γήπεδο που φέρνει το όνομα του μεγαλύτερου φιλέλληνα Τούρκου. Μπορεί; Απαγορεύονται –πλέον- οι προβλέψεις. Όποιος δεν έμαθε καλά το μάθημα του μετά από 30 συναρπαστικές αγωνιστικές κανονικής περιόδου με δεκάδες εκπλήξεων, ανατροπών και απρόβλεπτων καταστάσεων ας διαβάσει πάλι το τελευταίο κεφάλαιο και όσα έγιναν τις προηγούμενες τέσσερις μέρες. Η ακτύπητη ΤΣΣΚΑ αγκομάχησε να κερδίσει δύο ματς κόντρα στην υποτιμημένη Μπασκόνια την οποία κέρδισε δύο φορές αλλά στο τελευταίο δίλεπτο τη μια φορά και στην τελευταία κατοχή τη δεύτερη. Το θεωρούμενο ως πλέον αμφίρροπο ζευγάρι (ΠΑΟ-Φενέρ) είναι αυτό στο οποίο έχει δημιουργηθεί η πλέον μονόπλευρη κατάσταση. Η Ρεάλ που θα έκανε πλάκα με τη Νταρουσάφακα κέρδισε ένα ματς κατά λάθος και έχασε το δεύτερο. Και ο Ολυμπιακός που έμοιαζε να έχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα με την Εφές πάει στην Τουρκία με μειονέκτημα.
Αν ασχολιόταν με το μπάσκετ ο μετρ των θρίλερ Στίβεν Κινγκ θα έγραφε το φινάλε των πλέι οφ με το πλέον διεστραμμένο μπασκετικό σενάριο. Τέτοια ώρα την άλλη εβδομάδα τέσσερα ζευγάρια στο 2-2 και την αδρεναλίνη στο όριο. Γίνεται; Όποιος τολμήσει μετά από 31 εβδομάδες και 32 αγώνες να πει ότι υπάρχει κάτι που δεν γίνεται στη φετινή Ευρωλίγκα ας ξαναδιαβάσει το μάθημα του γιατί κινδυνεύει να μείνει στην ίδια τάξη…Το σίγουρο είναι ότι αν υπάρξει μια μικρή έστω πιθανότητα να δούμε κάτι τέτοιο το βράδυ της ερχόμενης Παρασκευής ο Τζόρντι Μπερτομέου θα κάθεται στο σπίτι του στη Βαρκελώνη με ένα χαμόγελο απόλυτης ικανοποίησης γιατί το φετινό του δημιούργημα θα έχει ξεπεράσει κάθε προβλεπόμενο όριο ενδιαφέροντος.