Το να τον λατρεύεις ή να τον μισείς είναι κάτι που εξαρτάται από τις ορέξεις του καθενός. Προσωπικά είμαι κάπου στην μέση αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον βάλω στο Τοπ 10 όλων των εποχών ή για να είμαι ειλικρινής στο Τοπ 10 των παικτών που έχω δει σε ολόκληρο αγώνα γιατί για τους υπόλοιπους.
Όπως λέει και η αρχή του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών… η ιστορία έγινε θρύλος και ο θρύλος έγινε μύθος.
Τα νούμερα του Κριστιάνο όμως δεν αμφισβητούνται. Είναι η αλήθεια. Τα ρεκόρ του αμέτρητα, επίσης αδιαμφισβήτητα. Για αυτό και βρίσκεται στο πάνθεον.
Ναι… το πρόβλημά του είναι ο χαρακτήρας του. Ο ίδιος δημιούργησε το πρόβλημα στον εαυτό του και ενθυμούμενοι τα όσα είπε φεύγοντας από την Ρεάλ Μαδρίτης το πρόβλημα παραμένει ίδιο.
“Έφυγα γιατί δεν ένιωθα αναντικατάστατος”.
Το ίδιο στην Γιουβέντους… το ίδιο στην Γιουνάιτεντ… για την Πορτογαλία θα δούμε ή θα μάθουμε.
Η ιστορία θα καταγράψει ότι αυτός ο μέγας σκόρερ, δεν πέτυχε γκολ σε νοκ-άουτ φάση Παγκοσμίου κυπέλλου.
Οι Άγγλοι φυσικά ειρωνεύονται με το γνωστό τους χιούμορ λέγοντας ότι φεύγει έχοντας σκοράρει λιγότερα γκολ σε νοκ-άουτ φάση από τον Μάθιου Άπσον.
Για την ιστορία – επειδή το έψαξα δηλαδή – ο στόπερ της Γουέστ Χαμ τότε, είχε σκοράρει στο Παγκόσμιο του 2010 στην ήττα των Άγγλων με 4-1 από την Γερμανία στην φάση των “16”.
Ναι, είναι εκείνο το ματς όπου άρχισε η σκέψη για την τεχνολογία στο ποδόσφαιρο με το γκολ του Λάμπαρντ που πέρασε την γραμμή αλλά δεν το είδε κανείς.
Οι Άγγλοι αποκλείστηκαν και φέτος… επίσης για την ιστορία και αυτό.
Επιστρέφουμε στον CR7.
Σε 22 ματς Παγκοσμίου κυπέλλου πέτυχε 8 γκολ όλα στην φάση των ομίλων. Ο πρώτος παίκτης όμως που σκόραρε σε 5 Παγκόσμια κύπελλα. Σε 16 από τα 22 ματς ήταν αρχηγός.
Δεν ήταν μόνο στο πρώτο του Παγκόσμιο κύπελλο το 2006.
Εκεί μπορεί να βρει κανείς το τρίτο ματς της καριέρας του – εκτός από τα δύο τελευταία – όπου είχε μείνει στον πάγκο και μάλιστα δεν είχε παίξει καθόλου.
Τότε όμως ήταν η τρίτη αγωνιστική των ομίλων και η Πορτογαλία είχε ήδη προκριθεί.
Νάρκισσος, ασταμάτητος, εγωιστής, σκόρερ, υπερόπτης, ανταγωνιστικός.
Ρεαλιστικά… παίκτης χωρίς ομάδα αυτή την στιγμή και κουβαλάει γκρίνια, πρόβλημα, γιατί θεωρεί ότι ακόμη πρέπει να είναι βασικός και αναντικατάστατος και πιθανότατα καμία σημαντική ομάδα στην Ευρώπη δεν θέλει τέτοιο πρόβλημα ή δεν θα του δώσει τέτοιες εγγυήσεις.
Από την άλλη τα δάκρυα του αποδεικνύουν ότι ακόμη και τα ρομπότ κλαίνε.
Γιατί κατά βάθος όλοι αυτοί που βλέπουμε στο γήπεδο να τρέχουν και να χτυπιούνται, στην ουσία κυνηγώντας μια μπάλα, κάνουν αυτό που κάναμε κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά. Αλίμονο, σε αρκετά υψηλότερο επίπεδο αλλά, το ίδιο κάνουν.
Ίσως ήρθε η ώρα να ρίξει νερό στο κρασί του… να καταλάβει ότι τα φώτα δεν κλείνουν για αυτόν αλλά πρέπει να αρχίσουν να χαμηλώνουν σιγά σιγά.
Δεν ξέρω που θα τον δούμε από τον Ιανουάριο, ίσως και πουθενά. Ίσως να χαλαρώσει ένα εξάμηνο, να ηρεμήσει, να το σκεφτεί.
Σίγουρα δεν θα τον ξαναδούμε σε Παγκόσμιο κύπελλο, αυτό είπε ο ίδιος. Αυτό ήταν το τέλος… και δεν θα έπρεπε να είναι με πάγκο, δάκρυα, αμφισβήτηση… δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.