«Δεν θα σας πω ψέματα, προτού αρχίσει το Wimbledon, δεν ήμουν και στα καλύτερά μου. Δεν είχα υψηλές προσδοκίες, θα ήμουν χαρούμενη εάν απλώς περνούσα στη δεύτερη εβδομάδα» εξηγεί η Ιλένα Ριμπάκινα στο WTA Insider Podcast. Λίγο νωρίτερα έχει κατακτήσει το πρώτο Grand Slam στην καριέρα της. Η πρώτη Καζάκα, θα πούμε/γράψουμε όλοι. Κατ’ ουσίαν Ρωσίδα η οποία το 2018 πήρε μεταγραφή για το Καζακστάν σε μια περίοδο που Ριμπάκινα δεν είχε οικονομική στήριξη από την Ομοσπονδία της -έφτασε μια ανάσα από να αφήσει τα court- και τη βρήκε από τους Καζάκους. Δηλαδή από τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας του Καζακστάν, Μπουλάτ Ουτεμουράτοφ, που έχει επενδύσει την τελευταία 10ετία, περισσότερα από 65 εκ. δολάρια για την ανάπτυξη του αθλήματος.
Νικώντας την Ονς Ζαμπέρ στον τελικό του λονδρέζικου Grand Slam, έγινε η νεαρότερη που τα κατάφερε από την Πέτρα Κβίτοβα το 2011. Νούμερο 17 του ταμπλό (και 23 στην παγκόσμια κατάταξη) το χαμηλότερο νούμερο που φτάνει στην κορυφή από τη Βίνους Γουίλιαμς που ήταν το 23 το 2007. Είχαμε να δούμε νικήτρια σε τελικό Wimbledon με ανατροπή (η Ζαμπέρ πήρε το πρώτο σετ) από το 2006, όταν η Αμελί Μορεσμό είχε κάνει το ίδιο στην Ζουστίν Ενέν.
Όλα αυτά καλά, αλλά στο γυναικείο Tour οι παραμυθένιες πορείες και τα πυροτεχνήματα είναι trend εσχάτως. Από τότε που η Σερίνα Γουίλιαμς έφυγε από το προσκήνιο. Το παράδειγμα των τελικών στα 4 τελευταία Grand Slam είναι τρανταχτό. US Open 2021, Έμα Ραντουκάνου (από τα προκριματικά μάλιστα!) εναντίον Λέιλα Φερνάντες. Australian Open 2022, Άσλεϊ Μπάρτι κόντρα στην Ντανιέλ Κόλινς. Roland Garros 2022, Ίγκα Σβιόντεκ απέναντι στην Κόκο Γκοφ και Wimbledon 2022, Ιλένα Ριμπάκινα-Ονς Ζαμπέρ. 8 διαφορετικές φιναλίστ, 4 διαφορετικές νικήτριες!
Ο τρόπος που έκανε την ανατροπή στο μεγαλύτερο ραντεβού της ζωής της, αποτελεί ικανό επιχείρημα για όποιον υποστηρίζει πως η γεννημένη στη Μόσχα τενίστρια θα βρει την απαιτούμενη σταθερότητα. Γιατί καμία μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να φορέσει τα παπούτσια της θρυλικής Σερίνα; «Υπάρχει μεγάλη πίεση, δεν την έχω συνηθίσει, είμαι ήρεμος άνθρωπος. Δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο επίκεντρο. Ελπίζω όλοι να με βοηθήσουν να βελτιωθώ σε αυτό το κομμάτι» δήλωσε αλαφιασμένη η Ριμπάκινα. Αλαφιασμένη γιατί πρώτα σήκωσε το Venus Rosewater Dish, μετά χαιρέτησε τους επίσημους και χωρίς να βάλει ούτε μπουκιά στο στόμα της (do it like Kyrgios), βρέθηκε αντιμέτωπη με δεκάδες δημοσιογράφους και με μερικές δύσκολες ερωτήσεις, αναφορικά με τη Ρωσία. Όχι και το πιο εύκολο πράγμα.
“They would be super proud” 😊
— Wimbledon (@Wimbledon) July 9, 2022
Elena Rybakina was asked how her parents would react to her being crowned Wimbledon champion#Wimbledon | #CentreCourt100 pic.twitter.com/HOKUL4pFfQ
Κάπως έτσι καταλαβαίνεις γιατί η Ναόμι Οσάκα, με 4 Grand Slam, μόλις στα 24 της φαίνεται να έχει χάσει τον έρωτα για το άθλημα (μαζί με την ψυχική ηρεμία της) και η Άσλεϊ Μπάρτι κάτοχος 3 Grand Slam προτίμησε την οικογενειακή ζωή στην Αυστραλία, αποσυρομένη μόλις στα 25 της.
Ενθαρρυντικό το επόμενο νέο για την Ριμπάκινα: σε αντίθεση με την Ραντουκάνου, η οποία πλημμύρισε με χορηγούς μετά την επιτυχία του US Open (και μάλλον χάθηκε σε αυτές τις υποχρεώσεις της…) το επιτελείο της 23χρονης θα στηριχθεί σε 3 βασικούς χορηγούς, αφήνοντάς την να κάνει τη δουλειά της. Να βελτιώνεται στο τένις.
Οι επικριτές του γυναικείου Τour εστιάζουν στην απουσία της «κυρίαρχης δύναμης». Αλήθεια τώρα; Γιατί το προβλέψιμο είναι και εντυπωσιακό; Γιατί το μοντέλο του ανδρικού Tour με τα 20 από τα 22 Grand Slam να καταλήγουν στο Big 3 (Nαδάλ, Τζόκοβιτς, Φέντερερ) να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση; Ας είμαστε ειλικρινείς. Με έναν υγιή Ραφαέλ Ναδάλ στον ημιτελικό, πόσοι θα πόνταραν στον χειμαρρώδη αλλά και ασταθή Νικ Κύργιο; Πού είναι το αμφίρροπο του πράγματος;
Όσο για την απαίτηση της «κυρίαρχης δύναμης», η ήττα της Ίγκα Σβιόντεκ από την Αλιζέ Κορνέ, πρώτη ύστερα από 37 σερί νίκες (πρωτοφανές επίτευγμα στον αιώνα μας) δεν μπορεί να ακυρώσει την πορεία της Πολωνής, που κληρονόμησε το νούμερο 1 από την αποχωρήσασα Μπάρτι και το διαχειρίζεται άριστα μέχρι στιγμής. Παράλληλα, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η πρόοδος της Ζαμπέρ. Θα είναι έκπληξη εάν κάποιο από τα επόμενα Grand Slam δεν βρεθεί στην αγκαλιά της Τυνήσιας.
