Τον Σίσυφο θυμίζει αυτή τη σεζόν ο Άρης… Εκεί που πάει να πάρει φόρα και να κάνει το άλμα προς την κορυφή, έρχεται η ήττα και ξεκινάει πάλι από την αρχή. Το ίδιο έργο το έζησε ξανά χθες (5/2) στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, στην αναμέτρηση με τον Βόλο. Προερχόμενος από δύο σημαντικές νίκες, κόντρα σε Παναιτωλικό και ΑΕΚ, ήταν έτοιμος να τριτώσει το καλό και να πατήσει για τα καλά στην πρώτη εξάδα του πίνακα της Super League 1 (θυμίζουμε: δεν υπολογίζονται οι έξι βαθμοί που “κρέμονται” ακόμη στο CAS), όμως, γκέλαρε για άλλη μία φορά στη σεζόν, σε ένα μπρος-πίσω χωρίς σταματημό.
Τέσσερις φορές μέχρι τώρα την τρέχουσα περίοδο στο πρωτάθλημα οι “κίτρινοι” έκαναν δύο στα δύο σερί νίκες και σταμάτησαν εκεί. Δεν έχουν καταφέρει να κάνουν το 3Χ3, όπως δεν το κατάφεραν και τώρα. Προφανώς και δεν είναι τυχαίο. Προφανώς κι έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν έχουν το εύκολο γκολ, διότι ως ένα μεγάλο βαθμό είναι προβλέψιμοι στο παιχνίδι τους, ενώ δεν υπάρχει ο παίκτης που μπορεί με… μισή ευκαιρία να βρει δίχτυα.
Η στατιστική του χθεσινού αγώνα λέει ότι ο Άρης έκανε 15 τελικές και είχε κατοχή της μπάλας σε ποσοστό 70%. Ο Βόλος έκανε μόλις 3 τελικές και περιορίστηκε σε ποσοστό 30% σε ό,τι αφορά στην κατοχή. Το τελικό αποτέλεσμα, όμως, λέει ότι οι φιλοξενούμενοι νίκησαν 0-2. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη αυτή τη σεζόν αυτό για τον Άρη. Πρόχειρα, για παράδειγμα, μπορεί να θυμηθεί κανείς τους αγώνες με την ΑΕΚ εκτός έδρας, όπου ο Άρης έκανε 20 τελικές έναντι 5 και είχε κατοχή μπάλας 55%, όμως, έχασε 2-1, και με τον ΠΑΣ Γιάννινα εντός, όπου οι τελικές ήταν 15-9 και η κατοχή 66%-34%, όμως, οι Ηπειρώτες νίκησαν 0-5.
Κι όσο για το πώς τον αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοί του, επίσης προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι λένε τα ίδια πράγματα μετά από μεταξύ τους αγώνες. Τόσο ο Μιχάλης Γρηγορίου μετά την αναμέτρηση του Άρη με τη Λαμία στο “Κλεάνθης Βικελίδης” για το Κύπελλο (0-0), όσο και χθες ο Κώστας Μπράτσος και Τάσος Τσοκάνης έκαναν λόγο για το κυριαρχικό ποδόσφαιρο που θέλουν να παίξουν οι “κίτρινοι”, με προτίμηση στην ανάπτυξη από τα άκρα, και το δικό τους σχέδιο να περιμένουν, να κλείσουν αυτούς τους χώρους και να βγούνε στις κόντρα επιθέσεις.
Όσο δεν αλλάζει αυτό, ο Άρης θα συνεχίσει να κυνηγάει έναν άπιαστο στόχο, χωρίς αποτέλεσμα. Ίσως η λύση για τους “κίτρινους” να είναι η αλλαγή στον τρόπο τακτικής προσέγγισης των αγώνων, όσο, βεβαίως, επιτρέπει και η δομή του έμψυχου δυναμικού κάτι τέτοιο. Μεσούσης της σεζόν, όμως, ούτε αυτό είναι και πολύ εύκολο να γίνει. Η μόνη ελπίδα για την τεχνική ηγεσία των “κίτρινων” είναι οι μέσοι που αποκτήθηκαν, Σεΐκ Ντουκουρέ και Λουίς Πάλμα, να είναι σε θέση να δώσουν φρεσκάδα σε ιδέες και δημιουργία. Αυτό, όμως, μόνο στην πράξη μπορεί να φανεί. Ως τότε, το πιθανότερο είναι η πέτρα να φτάνει στην κορυφή του βουνού και να γυρίζει πίσω…
Υ.Γ.: Ασφαλώς και το μυαλό όλων είναι ακόμη παγωμένο μετά τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού. Και κανείς δεν παραγνωρίζει ότι οι “κίτρινοι” είναι επηρεασμένοι από αυτό το αποτρόπαιο γεγονός. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας, όμως, ήταν ίδια και πριν από αυτό, σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου. Σχόλιο επί τούτου γίνεται εδώ, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.