Η Ζιλιέτ Μπινός προκαλεί με τη δήλωσή της για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν
Η Ζιλιέτ Μπινός ηγείται φέτος της κριτικής επιτροπής του διαγωνιστικού τμήματος, οπότε, παραδοσιακά, και της πρώτης συνέντευξης Τύπου που πραγματοποιήθηκε λίγο πριν την έναρξη στην Berlinale.
Φορώντας ένα κλασάτο γκρι κουστούμι, η μούσα του σύγχρονου ευρωπαϊκού σινεμά, πάντα έξυπνη, διαυγής και τολμηρή πήρε την κεντρική θέση στο πάνελ (ανάμεσα στους υπόλοιπους της κριτικής επιτροπής, την ηθοποιό Σάντρα Ούλερ, τον κριτικό Τζάστιν Γιανγκ, τον σκηνοθέτη Σεμπάστιαν Λέλο, τον υπεύθυνο κινηματογράφου του ΜΟΜΑ Ραζέντρα Ρόι, και την παραγωγός και σύζυγο του Στινγκ, Τρούντι Στάιλερ), και μίλησε για όλα.
Για τις γυναίκες, για το μεταναστευτικό, για τον κόσμο που αλλάζει. Αλλά και για τον Χάρβεϊ Γουάινστιν, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στον «Αγγλο Ασθενή» του Αντονι Μινγκέλα (όπου και κέρδισε και το Οσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου), αλλά και στο «Chocolat».
Κι αυτό το σχόλιο, ίσως έπρεπε να το είχε κάνει πολύ πιο προσεχτικά. Εχει ήδη κάνει το γύρο του κόσμου. Υπάρχει στ’ αλήθεια λόγος, για τόση «κατανόηση»;
«Σχεδόν θέλω να πω να ηρεμήσει το μυαλό και η καρδιά του. Προσπαθώ να μπω στη θέση του. Νομίζω ότι φτάνει όσα πέρασε. Πολλοι άνθρωποι μίλησαν γι’ αυτον. Τώρα η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει τη δουλειά της. Εγώ δεν είχα ποτέ προβλήματα μαζί του. Μπορούσα να δω ότι αυτός είχε προβλήματα. Ηταν σπουδαίος παραγωγός. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, ακόμη κι αν ήταν δύσκολο για κάποιους σκηνοθέτες και ηθοποιούς και κυρίως γυναίκες ηθοποιούς. Ας τον αφήσουμε ήσυχο και ας αφήσουμε τη δικαιοσύνη να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει.»
«Η Καλοσύνη των Ξένων» – μία από τις χειρότερες πρεμιέρες στην ιστορία της Berlinale
Χθες βράδυ, το Berlinale Palast να έστρωσε το κόκκινο χαλί του, άναψε τους προβολείς που φώτισαν τον ουρανό της Potsdamer Platz και υποδέχθηκε τους πρώτους VIP καλεσμένους του.
H Ζιλιέτ Μπινός περπάτησε στο πλευρό του Διευθυντή του φεστιβάλ, Ντίτερ Κόσλικ, ο οποίος υποδέχθηκε και το καστ της μεγάλης πρεμιέρας της φετινής Berlinale.
Η Ζόι Καζάν, ο Ταχάρ Ραχίμ, η Αντρέα Ράισμπορο, ο Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς κι ο Μπιλ Νάι πλαισίωσαν την σκηνοθέτη τους, τη Δανή Λόνε Σέρφινγκ, για την παγκόσμια πρώτη της νέας ταινίας της, «The Kindness of Strangers» («H Καλοσύνη των Ξένων»).
Δυστυχώς όμως η ταινία μάς απογοήτευσε – σε σημείο που απορήσαμε τόσο με την επιλογή του φεστιβάλ για μία τέτοια έναρξη. Μόνο ως πολιτική απόφαση, υποστήριξης της προσπάθειας των σκανδιναβικών παραγωγών να παράγουν και να διανέμουν δικές τους αγγλόφωνες ταινίες στην Αμερική, μακριά από τα χολιγουντιανά στούντιο (το «The Kindness of Strangers» είναι η πρώτη ταινία που βγαίνει από αυτό το εγχείρημα) στέκει.
Η ιδέα είναι υπέροχη. Ακολουθεί διάφορους μοναχικούς, χαμένους ή και κυνηγημένους ανθρώπους στην σύγχρονη Νέα Υόρκη (μία γυναίκα που δραπετεύει με τα δύο παιδιά της από τον βίαιο άντρα της, ένα πρώην κατάδικο, μία μοναχική νοσοκόμα, έναν άνεργο νεαρό) και μπλέκει τις ιστορίες τους σ’ ένα προφανώς συμβολικό κινηματογραφικό παραμύθι.
Μόνο που μοιάζει σαν το σενάριο να έχει χαθεί στη μετάφραση: η Σέρφινγκ βάζει τους ήρωές της σε απίστευτες καταστάσεις, με ανεκδιήγητους διαλόγους και off beat χιούμορ που δεν λειτουργεί ποτέ. Και καταλήγει περισσότερο να προσβάλει τις ευπαθείς ομάδες τις οποίες επισκέπτεται, παρά να φωτίσει τις ιστορίες τους. Καμία συναισθηματική συνοχή στην εξέλιξη των χαρακτήρων, καμία επαφή με την πραγματικότητα, ασύνδετες σκηνές, ανούσιες σκηνές, μελοδραματικοί παραλογισμοί, εξωφρενική αφέλεια.
Πόσο κρίμα!