Σε λίγο κάνει πρεμιέρα στο National Geographic. Μη χάσετε το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που θα σας κόψει την ανάσα!
Το προηγούμενο καλοκαίρι ο 33χρονος Αλεξ Χόνολντ πραγματοποίησε έναν υπεράνθρωπο άθλο, κάτι που οι Times αποκάλεσαν «τον μεγαλύτερο αθλητικό άθλο, σε οποιοδήποτε άθλημα στην Ιστορία»: τη “free solo” αναρρίχηση στο «Ελ Καπιτάν», τον επιβλητικό γρανιτένιο ογκόλιθο, ύψους 914 μέτρων, στο εθνικό πάρκο Γιοσέμιτι της Σιέρα Νεβάδα.
Την προηγούμενη Κυριακή, οι κινηματογραφιστές Ελίζαμπεθ Tσάι Βασαρχίλι και Τζίμι Τσιν που κατέγραψαν όλη την προετοιμασία και την ανατριχιαστική ανάβαση κέρδισαν, δικαίως, το Οσκαρ Ντοκιμαντέρ 2019.
Αυτή την Τετάρτη, 6 Μαρτίου, στις 21.00, το «Free Solo» κάνει πρεμιέρα στο National Geographic της Nova.
Αν έχετε γερά νεύρα, μην το χάσετε.
Διαβάστε γιατί:
Τι σημαίνει «free solo»; «Free Solo» στην ορολογία των αναρριχητών ονομάζονται οι επικίνδυνες μοναχικές αναβάσεις χωρίς σχοινί, γάντζους ή άλλο εξοπλισμό ασφαλείας σε κατακόρυφους βραχώδεις μονόλιθους, όπου ένας λάθος μικροϋπολογισμός στην κατανομή της βαρύτητας του σώματός σου ισοδυναμεί με βουτιά στο θάνατο.
Ποιος είναι ο Αλεξ Χόνολντ; Ο 33χρονος (σήμερα) Αλεξ Χόνολντ έχει πάνω από 1000 τέτοιες αναρριχήσεις στο βιογραφικό του – μία εμπειρία που του έχει χαρίσει καταξίωση, φήμη και χρήματα από αθλητικούς σπόνσορες, ώστε να ζει όπως ακριβώς επιθυμεί: στο βανάκι που έχει μετατρέψει σε τροχόσπιτο, παρκάροντας στους πρόποδες του επόμενου πρότζεκτ.
«Ελ Καπιτάν»: Και το επόμενο πρότζεκτ για τον Αλεξ είναι όνειρο ζωής – άπιαστο, απάτητο, αχαρτογράφητο, ανατριχιαστικό. Η αναρρίχηση του «Ελ Καπιτάν», ενός επιβλητικού γρανιτένιου ογκόλιθου, ύψους 914 μέτρων, στο εθνικό πάρκο Γιοσέμιτι της Σιέρα Νεβάδα. Η κάθετη, λεία επιφάνειά του εγγυάται αποστολή αυτοκτονίας. Ακόμα και με σχοινιά, 112 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί επιχειρώντας να αναμετρηθούν με τον όγκο και τα όριά τους. Κανείς όμως, ποτέ στην ιστορία, δεν είχε επιχειρήσει μία free solo ανάβαση του Ελ Καπιτάν. «Γιατί; Κοίταξέ το. Είναι τρομαχτικό!» απορρίπτει την ιδέα με αμήχανο ξεκάρδισμα ο Αλεξ στην αρχή του ντοκιμαντέρ. Είναι η ίδια στιγμή που, μέσα του, εκείνος έχει πάρει τις αποφάσεις του.
Ποιοι κρατούν την κάμερα; Οι οσκαρικοί πλέον Ελίζαμπεθ Tσάι Βασαρχίλι και Τζίμι Τσιν, σκηνοθετικό δίδυμο και ζευγάρι στη ζωή είναι καταξιωμένοι σκηνοθέτες (πριν λίγα χρόνια μάς έδωσε το επίσης αξιόλογο «Meru»), μάστερ στην καταγραφή πανοραμικών στιγμών αναμέτρησης του ανθρώπου με τη φύση – με τις κάμερες να κρέμονται από το διπλανό σχοινί, τα drones να προσφέρουν σινεμασκόπ πλάνα που βουτούν το θεατή στο κενό και με μοντάζ που σταματά για δευτερόλεπτα την καρδιά του θεατή. Πέρα από αυτό όμως είναι.. οι κολλητοί φίλοι του Αλεξ. Η ομάδα έμπειρων αλπινιστών κινηματογραφιστών που πλαισιώνουν το συνεργείο είναι επίσης φίλοι και συνεργάτες χρόνων. Κι αυτό θέτει και μία τρίτη διάσταση στο ντοκιμαντέρ: ποιος θα κρατά την κάμερα για να καταγράψει το θάνατο του φίλου του; Γιατί η επί μήνες προπόνηση – με σχοινιά- του Αλεξ καταλήγει πάντα, πάντα, σε πτώση.
Ενα ντοκιμαντέρ που προκαλεί… Vertigo! Το ντοκιμαντέρ του National Geographic, που επάξια κέρδισε το Οσκαρ πριν από λίγες μέρες, είναι μία άσκηση σε κυριολεκτικό και συναισθηματικό vertigo. Ρψοκίνδυνο σκηνοθετικό βλέμμα, μαεστρία ρυθμό, σινεμασκόπ πλάνα κάνουν το «Free Solo» μία σωματική σχεδόν εμπειρία. Κάτι που δεν μπορείς να σταματήσεις να κοιτάς, ενώ ταυτόχρονα αποστρέφεις το βλέμμα – στο ίδιο δευτερόλεπτο. Πέρα από αυτό όμως στέκονται και στον ίδιο τον Αλεξ. Κοιτώντας τον να γαντζώνει τα ακροδάχτυλα του σε βαθουλώματα ελάχιστων χιλιοστών, προκαλώντας με κάθε κίνηση τους νόμους της βαρύτητας, αναρωτιέσαι αν η συνεχής, εμμονική αναμέτρηση με το θάνατο, είναι το μοναδικό κίνητρο του για ζωή. Αν, όπως ο ίδιος ομολογεί, «το σκοτεινό βαθύ πηγάδι της χαμηλής αυτοεκτίμησης» τον κάνει να κοιτά μόνο ψηλά. Οι μικρές χαραμάδες – μικρότερες κι από αυτές που πατά με αυτοπεποίθηση τα νύχια των ποδιών του- από τις οποίες μάς επιτρέπεται να κοιτάξουμε την προσωπική του ζωή, το θάνατο του πατέρα, την ψυχρή μητέρα, την πρώτη του εμπειρία με μόνιμη σχέση, είναι αποκαλυπτικές.
Το «Free Solo» είναι κάτι παραπάνω από ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ.Είναι η πανοραμική καταγραφή ενός αναρριχητικού άθλου, αλλά και η ελεύθερη πτώση στο κενό που όλοι κουβαλάμε – και πρέπει συνεχώς να προκαλούμε για να αισθανόμαστε ζωντανοί.