«Η πρώτη γυναίκα του Αϊνστάιν, η Μιλέβα Μάριτς, του έδωσε πολλές εκπληκτικές ιδέες με την βοήθεια των οποίων έφτασε στην επιτυχία. Αυτή έγραψε τα άρθρα για τη Θεωρία της Σχετικότητας τα οποία ο ίδιος δημοσίευσε υπογράφοντας το όνομά του!»
Λένε ότι πίσω από έναν μεγάλο άνδρα κρύβεται πάντα μία μεγάλη γυναίκα. Πίσω από τη πιο διάσημη μεγαλοφυΐα της ανθρωπότητας, τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, στεκόταν η Μιλέβα Μάριτς, μία Σερβίδα η οποία, εκτός που γέννησε τρία παιδιά μαζί του, ήταν πολύ πιθανόν να «γέννησε» και την περίφημη Θεωρία της Σχετικότητας κάνοντας όλους τους απαραίτητους μαθηματικούς υπολογισμούς γι’ αυτήν. Και γι’ αυτό το λόγο ίσως ο Αϊνστάιν, όταν πήρε το Βραβείο Νόμπελ κατέθεσε όλο το ποσό στο λογαριασμό της, παρόλο που εκείνη την εποχή ήταν πλέον χωρισμένοι κι εκείνη πάλευε μόνη της να μεγαλώσει τα παιδιά τους…
Το μεγαλείο μιας μεγαλοφυΐας μπορεί να το συλλάβει μόνο εκείνος που είναι και ο ίδιος φτιαγμένος από το αντίστοιχο υλικό λεπτεπίλεπτης υφής, υψηλής ποιότητας, που έχει στοιχεία ενός οραματιστή, μιας μεγαλοφυΐας…
Επειδή γεννήθηκε την ημέρα του Άγιου Νικολάου οι γονείς της, Μιλος και Μάρια, πίστευαν ότι ο Άγιος θα την προστατεύει. Όμως γεννήθηκε με εξάρθρωση του γοφού της και σ’ όλη τη ζωή της είχε πολλά προβλήματα εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Όμως, από μικρό κοριτσάκι η Μίτσα, όπως τη φώναζαν χαϊδευτικά, αποδείχτηκε πως ήταν μια θαυμάσια μαθήτρια, το πιο λαμπερό μυαλό του σχολείου, ένα παιδί-θαύμα, οπότε ο πατέρας της, που ήταν ένας πολύ ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, ήθελε να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε για το μέλλον της κόρης του και να της προσφέρει τις καλύτερες σπουδές που μπορούσε να έχει κανείς στην Αψβουργική Αυτοκρατορία, παρόλο που τότε οι γυναίκες δεν σπούδαζαν, κι ακόμη χειρότερα σε ορισμένα πανεπιστήμια απαγορευόταν η παρουσία των γυναικών.
Διαβάστε επίσης:
Εκεί γνώρισε και το μελλοντικό της σύζυγο, τον Άλμπερτ Αϊνστάιν, που όταν γνωριστήκανε ήταν μόλις 17 ετών ενώ η ίδια ήταν 21. Η Μιλέβα τότε ήταν μία από τις μοναδικές πέντε γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο που σπούδαζε. Ήταν απόλυτα δοσμένη στην επιστήμη. Είχε παρά πολύ καλές σχέσεις και επικοινωνία με τους καθηγητές της και όλοι έλεγαν πως αυτό το κορίτσι έχει μια εξαιρετική επιστημονική καριέρα μπροστά της. Ήθελε να δείξει και να αποδείξει πειραματικά το θαύμα της ζωής και του θανάτου, να αποκαλύψει το φαινόμενο του σύμπαντός. Μονίμως σκεφτόταν τα ίδια πράγματα όπως π.χ. Έλεγε στους καθηγητές της: «Μετά θα το αποδείξουμε και πειραματικά…» Της άρεσε η Ζυρίχη, τη μάγεψε, αλλά δεν αφηνόταν γιατί είχε σκοπό να τελειώσει τις σπουδές όσο πιο γρήγορα γίνεται, να απελευθερώσει τον πατέρα της από τα έξοδα των σπουδών της. Εδώ στη Ζυρίχη ο κόσμος ήταν πολιτισμένος και «φευγάτος» ταυτόχρονα και μπορούσε να ξεχάσει και το κόμπλεξ της γιατί δεν την κοιτούσαν περίεργα επειδή κούτσαινε ή επειδή ήταν πολύ σοβαρή. Στο Πολυτεχνείο όλοι ήξεραν ότι η Μιλέβα ήταν μια γυναίκα που έχει να προσφέρει πολλά στην επιστήμη.
Μέσα της ένωνε την πατριαρχική εικόνα μιας σεμνής και υπάκουης Βαλκάνιας γυναίκας, πρόθυμη να ζήσει μια ζωή όπως θα ταίριαζε σε μια συντηρητική κοινωνία, και γιατί μόνο έτσι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να έχουν ένα καλύτερο, πιο δίκαιο και πιο ισότιμο μέλλον…
