«Μετά το θάνατο τουΗρώδη Α’, οι τρεις γιοι του ανέλαβαν την εξουσία της αρχαίας Παλαιστίνης. Ο ένας από αυτούς, ο Ηρώδης Αντίπας (4 π.Χ – 39 π.Χ), κληρονόμησε την υποτελή στη Ρώμη περιοχή της Γαλιλαίας. Ακολούθησε μια άνευ προηγουμένου οικονομική ανάπτυξη, ένα είδος αρχαίας οικονομίας της αγοράς. Όλα αυτά δεν μπορεί να έμειναν χωρίς επιρροή στον έφηβο Ιησού. Πόσο σημάδεψε την πορεία Του η οικονομική ανάπτυξη της Γαλιλαίας;», αναρωτιέται το περιοδικό Spiegel σε εκτενέστατο άρθρο του στο οποίο αναφέρονται μεταξύ πολλών άλλων και τα εξής:
«Από κοινωνικής απόψεως η Γαλιλαία είχε διαφορετική δομή από τη νοτιότερα ευρισκόμενη Ιουδαία. Στην Γαλιλαία ζούσαν οι εργάτες και οι αγρότες, στην Ιουδαία ζούσαν οι λόγιοι και το ιερατείο. Η Γαλιλαία ήτανπλούσια σε εύφορα εδάφη, η Ιουδαία μια άγονη γη. Σε έναν από τους πολλούς, μικρούς λόφους κατά μήκος της βορειοδυτικής ακτής της – πλούσιας σε ψάρια – λίμνης της, πρέπει να έγινε και η αναφερόμενη από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο “Επί του όρους ομιλία” του Χριστού, η οποία άρχιζε με τη φράση “Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστίν η βασιλεία των ουρανών”.
Χωρίς τον Ηρώδη Αντίπα, δεν μπορεί κάποιος να καταλάβει την ιστορία του Ιησού. Η πολιτική του διαμόρφωσε τις κοινωνικοοικονομικές δομές της Γαλιλαίας και είχε ως αποτέλεσμα την μεγάλη οικονομική ώθηση και την πολιτική σταθερότητα, αλλά προκάλεσε επίσης κοινωνική αδικία και δυστυχία. Και οι δύο εξελίξεις είχαν αντίκτυπο στη ζωή του Ιησού και στην ομάδα των πιστών που σχηματίσθηκε γύρω Του. Σε αντίθεση με τους αδελφούς του, ο Αντίπας παρά τον έκδηλο φιλελληνισμό του, σεβάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό το εβραϊκό αποτύπωμα της Γαλιλαίας, σεβόταν τις ιουδαϊκές παραδόσεις, απέφευγε να κόψει νομίσματα με την εικόνα του και ακολουθούσε τις θρησκευτικές τελετουργίες και πρακτικές του αγροτικού πληθυσμού. Δημιούργησε έτσι μια σημαντική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της προσωπικότητας του Ιησού.
Κατά τη δεκαετία του ’70 ξεκίνησε μιαιστορική έρευνα για τον Ιησού η οποία έδινε προτεραιότητα όχι στη θεολογική ερμηνεία, αλλά προσπάθησε να κατανοήσει την προσωπικότητά Του υπό το πρίσμα των κοινωνικών συνθηκών.
Μέχρι το έτος 28 π.Χ, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο όπως και πριν, αφού κυριάρχησε ένα κάποιο είδος αρχαίου καπιταλισμού στην αγροτική Γαλιλαία. Η επιδίωξη του κέρδους και η αύξησή του κυριαρχούσε στην καθημερινή ζωή των αγροτών, των αλιέων και των τεχνιτών. Η Ρώμη διόριζε τους τοπικούς άρχοντες που έπρεπε να εισπράττουνφόρο υποτελείας από τους υπηκόους τους. Το βάρος των άμεσων και έμμεσων φορολογικών βαρών πρέπει να ήταν συντριπτικό και να τους συνέθλιβε ο φόρος ακίνητης περιουσίας, ο φόρος επί των εμπορικών συναλλαγών και των επιχειρήσεων, ο κεφαλικός φόρος, ο οποίος περιλάμβανε επίσης τα βοοειδή και τους σκλάβους, καθώς επίσης ο φόρος των ναών, των οδών και των γεφυρών. Το ποσό των φορολογικών εσόδων την εποχή εκείνη υπολογίζεται σε ποσοστό έως και 50% του εθνικού προϊόντος.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr