Μετα-αποκαλυπτική φάρμα.Ξεκινάω αυτό το review με μια μικρή εξομολόγηση. Είμαι ελαφρώς εθισμένη...

Μετα-αποκαλυπτική φάρμα.

Ξεκινάω αυτό το review με μια μικρή εξομολόγηση. Είμαι ελαφρώς εθισμένη στα farming sims. Tα Harvest Moon ήταν ίσως τα παιχνίδια που καθόρισαν την παιδική μου ηλικία, ενώ και ως ενήλικας έχω αφιερώσει πάνω από 200 ώρες στο Stardew Valley. Επομένως οι προσδοκίες μου από το My Time At Portia ήταν ιδιαίτερα υψηλές. Παρ’ όλα αυτά, όσες ώρες και να ασχολήθηκα μαζί του, ποτέ δεν κατόρθωσε να με συναρπάσει, όπως οι προαναφερθέντες τίτλοι, ενώ η έξοδός του από το Early Access του Steam στις 15 Ιανουαρίου, μετά από έναν περίπου χρόνο παραμονής, μοιάζει κάπως πρόωρη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ξεκινώντας, φτάνετε στην Portia προκειμένου να αναλάβετε το παλιό συνεργείο του πατέρα σας. Μπορείτε να ασχοληθείτε και με την καλλιέργεια της γης ή την εκτροφή ζώων, αλλά την πλειοψηφία του χρόνου σας θα αναλαμβάνετε να κατασκευάζετε αντικείμενα που σας αναθέτουν οι κάτοικοι της πόλης. Αυτά κυμαίνονται σε μέγεθος και δυσκολία από μερικές απλές ξύλινες σανίδες μέχρι γέφυρες και προσφέρουν ανάλογες ανταμοιβές όταν ολοκληρωθούν. Το πρόβλημα είναι ότι η πολυπλοκότητα του crafting system και η έλλειψη επαρκούς καθοδήγησης καταλήγουν σε καταστάσεις όπου όχι μόνο δεν έχετε τις απαραίτητες πρώτες ύλες για την δουλειά, αλλά ούτε καν τα απαραίτητα εργαλεία ή τις πρώτες ύλες για αυτά, και αναγκάζεστε να “φαρμάρετε” για κάμποση ώρα.

Όσον αφορά την εύρεση αυτών των πρώτων υλών, πέρα από τα λιβάδια και την πόλη της Portia, θα χρειαστεί κάποια στιγμή να εξερευνήσετε και τα ορυχεία. Αυτά χωρίζονται σε δυο κατηγορίες, τα ασφαλή και αυτά που είναι γεμάτα με εχθρούς. Τα πρώτα είναι με διαφορά τα πιο βαρετά αφού αποτελούνται πρακτικά από ένα δωμάτιο στο οποίο πρέπει να σκάψετε προκειμένου να βρείτε μέταλλα, άλλους χρήσιμους πόρους και αρχαία κειμήλια. Οπλισμένοι μόνο με μια αξίνα, ένα σκάνερ και ένα πολύ πολύ κακό jetpack θα σκάβετε ώρες προκειμένου να βρείτε ότι χρειάζεστε. Θα περίμενε κανείς η προσθήκη εχθρών να χαρίσει λίγη φρεσκάδα σε αυτή την μονότονη φόρμουλα και εν μέρει ισχύει. Η μάχη εδώ είναι αρκετά πιο πολύπλοκη από ότι σε άλλους αντίστοιχους τίτλους, με κάθε όπλο να συμπεριφέρεται διαφορετικά και την ύπαρξη του dodge. Όμως τα ατσούμπαλα controls και η ικανότητα πολλών εχθρών ή ακόμα και bosses να κλειδώνουν στον χαρακτήρα μας, κάνοντας το dodge ανώφελο, σημαίνουν ότι πολλές φορές η μάχη είναι τόσο άδικη όσο και κουραστική.

Πέρα όμως από τα ορυχεία, στα οποία δυστυχώς θα βρίσκεστε για ένα σημαντικό κομμάτι του χρόνου σας, θα περάσετε αρκετό χρόνο εξερευνώντας την Portia και γνωρίζοντας τους κατοίκους της. Υπάρχει ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων να γνωρίσετε, καθένας εκ των οποίων ακολουθεί την δική του ξεχωριστή ρουτίνα μέσα στη μέρα. Και ενώ όσον αφορά τον σχεδιασμό των χαρακτήρων κανένας δεν υστερεί, στον τομέα της προσωπικότητας… Ας πούμε απλά ότι κάποιους κατοίκους θα χρειαστεί να τους συναντήσετε πολλές φορές μέχρι να αρχίσετε να τους θυμάστε. Οι αλληλεπιδράσεις όμως μαζί τους είναι απροσδόκητα φρέσκιες, καθώς πέρα από τις τυπικές επιλογές για συνομιλία και ανταλλαγή δώρων, υπάρχουν και επιλογές για sparring ή πέτρα, μολύβι, ψαλίδι, χαρτί. Επιπλέον και οι διάφορες οργανώσεις στις οποίες ανήκουν δίνουν μια αίσθηση δομικής συνοχής στην πόλη.

Το μεγαλύτερο ίσως παράπονο που αφήνει το My Time At Portia είναι η ιστορία του. Βρισκόμαστε σε μια μετα-αποκαλυπτική κοινωνία, στην οποία η εύρεση αρχαίων κειμηλίων είναι σημείο διένεξης μεταξύ του Research Center και της Εκκλησίας. Μετά από τις εξορμήσεις σας στα ορυχεία θα έχετε την επιλογή να παραδώσετε τα κειμήλια που βρήκατε σε μια από τις δυο ομάδες, κερδίζοντας είτε συνάλλαγμα για να αγοράσετε σπόρους στο μαγαζί της Εκκλησίας, είτε σχεδιαγράμματα από το Ερευνητικό Κέντρο. Αν και είναι ενδιαφέρουσα ιδέα, δεν εξελίσσεται ποτέ παραπάνω, ούτε προσφέρει κάποια σημαντική πληροφορία για τα γεγονότα που οδήγησαν στην αποκάλυψη.

Ακόμα και στον οπτικοακουστικό τομέα, το My Time At Portia καταφέρνει να δημιουργήσει εξαιρετικά μικτές εντυπώσεις. Τόσο το περιβάλλον, όσο και οι χαρακτήρες μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από κάποια δημιουργία του Studio Ghibli, ενώ ακόμα και οι διάφοροι εχθροί είναι εξαιρετικά χαριτωμένοι. Όσον αφορά τον ήχο όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ευχάριστα καθώς η μουσική, αν και ευχάριστη, επαναλαμβάνεται σε σημείο να γίνεται κουραστική, ενώ το voice acting και τα ηχητικά εφέ είναι στην καλύτερη περίπτωση μέτρια. Παρ ’όλα αυτά, είμαστε αρκετά αισιόδοξοι για το μέλλον του τίτλου καθώς οι developers, Pathea Games, δείχνουν να ακούν προσεκτικά τις αρνητικές κριτικές και να καταβάλλουν προσπάθεια να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και ελπίζουμε αυτό να συνεχιστεί και μετά την έξοδο από το Early Access.

To review βασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Team17 Digital Ltd.

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games