Η έντονη οικονομική αβεβαιότητα που αν μη τι άλλο χαρακτηρίζει την εποχή μας, έχει φέρει τα πάνω-κάτω στη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Εν μέσω οικονομικής δυσπραγίας, φαινόμενα όπως το εν εξελίξει κίνημα της Μεγάλης Παραίτησης, αποδεικνύουν πως το εργατικό δυναμικό ενός μεγάλου μέρος του πλανήτη έρχεται αντιμέτωπο με νέες δυσκολίες σε σχέση με το παρελθόν.
Στις παραπάνω δυσκολίες θα μπορούσαμε κάλλιστα να κατατάξουμε και τις διακρίσεις με βάση την ηλικία, με μεγάλο ποσοστό εργαζομένων άνω των 50 ετών να παρατηρεί αλλαγή στη δυναμική της εργασίας, που πολλές φορές εκφράζεται ακόμα και με τη γλώσσα του σώματος εκείνων που πραγματοποιούν τη συνέντευξη.
Παρατηρώντας την αισθητά μειωμένη πρόσβαση των ατόμων μέσης ηλικίας σε πλήθος θέσεων εργασίας διαφόρων κλάδων και επιπέδων, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν -και σε ποιο βαθμό- υπάρχουν ταμπού ενάντια σε άτομα συγκεκριμένων ηλικιακών ομάδων, που με τη σειρά τους οδηγούν σε συστημικές διακρίσεις.
Εργασιακές διακρίσεις με βάση την ηλικία
Μία πρώτη συστηματική προσέγγιση των διακρίσεων με βάση την ηλικία σε ό,τι αφορά την πρόσβαση σε θέσεις εργασίας έχει ήδη πραγματοποιηθεί σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου οι κενές θέσεις εργασίας έχουν αυξηθεί κατά περίπου 300.000 σε σχέση με πριν την πανδημία – γεγονός που μπορεί να οφείλεται τόσο στις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, όσο και σε φαινόμενα όπως το εργασιακό burnout, που αποδεδειγμένα έχει οδηγήσει σε μαζικές παραιτήσεις.
Παρατηρήσεις σχετικών ερευνών αναφέρουν πως μόλις το 42% των επιχειρήσεων της Μεγάλης Βρετανίας είναι πρόθυμο να προχωρήσει σε προσλήψεις ατόμων ηλικίας 50 έως 64 ετών. Αντίστοιχα μόλις το 18% των managers θα προχωρούσε σε πρόσληψη εργαζομένου άνω των 65 ετών.
Τα αίτια
Ποια είναι, όμως, η αιτία πίσω από τις έντονες διακρίσεις που υφίστανται τα άτομα μέσης ηλικίας, όσον αφορά στην πρόσβαση σε θέσεις εργασίας; Σε μεγάλο βαθμό, ακόμα και σε ορισμένους από τους πλέον περιζήτητους κλάδους μία μεγάλη μερίδα εργοδοτών παραδέχεται τους ενδοιασμούς τους ως προς την πρόσληψη ατόμων μέσης ηλικίας, δικαιολογώντας τους με το άλλοθι των ελαττωμάτων και της παθογενειών της ηγεσίας. Στην πραγματικότητα, όμως, κάτι τέτοιο οφείλεται στην απροθυμία κάλυψης των αυξημένων αναγκών και υψηλών αποδοχών των συγκεκριμένων ηλικιακών ομάδων.
Μία ακόμα αιτιολόγηση θα μπορούσε να είναι η προκατάληψη των εργαζομένων του ανθρώπινου δυναμικού, που άλλωστε πραγματοποιούν τις συνεντεύξεις των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για μία εργασιακή κουλτούρα η οποία εκφράζεται με έντονες παθογένειες, παθογένειες που βλάπτουν τόσο την πλευρά του εργαζομένου, όσο και του εργοδότη.
Πηγές: www.bbc.com, www.stuff.co.nz, www.express.co.uk