Tο ΔΝΤ στην αρχή της συνεδρίασης του προηγούμενου Eurogroup εμφανίστηκε πολύ απαιτητικό σε σχέση με το χρέος, ωστόσο από τα πρακτικά που διέρρευσαν φαίνεται καθαρά ότι στο τέλος της διαπραγμάτευσης ήταν έτοιμο να υποχωρήσει, αν βέβαια μπορούσε ταυτόχρονα να αποφύγει να χαρακτηρίσει βιώσιμο το Ελληνικό χρέος και αν δεν έβαζε δικά του χρήματα στο πρόγραμμα. Άρα δεν είναι το ΔΝΤ εκείνο που θα ασκήσει πίεση στο Βερολίνο να αλλάξει στάση, δεν είναι η Κριστίν Λαγκάρντ που θα σταθεί αρωγός στην Ελληνική κυβέρνηση.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την πλευρά της προσπαθεί και δημόσια και παρασκηνιακά να προωθήσει μια συνολική ρύθμιση που να ξεμπλοκάρει την εκταμίευση των δόσεων. Η δήλωση του προέδρου Ζαν Κλοντ Γιούνκερ από την Ταορμίνα της Σικελίας περί αξιοπρέπειας του ελληνικού λαού και επίδειξη σεβασμού προς την Ελλάδα έγινε γι’ αυτό το λόγο. Φευ, οι δυνατότητες της Επιτροπής είναι περιορισμένες δεδομένου ότι το χρέος είναι μια υπόθεση που αφορά τα κράτη-μέλη, τα οποία λαμβάνουν και τις αποφάσεις και όχι τα θεσμικά όργανα.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο πρόεδρος Μάριο Ντράγκι θα ήθελε επίσης μια συνολική απόφαση γιατί θα του «έλυνε τα χέρια», ώστε να προωθήσει αμέσως την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Είναι προφανές ότι η βοήθεια μπορεί να έρθει μόνο από το Παρίσι, υπό την προϋπόθεση ότι ο νέος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν, αποδείξει και στην πράξη πώς θέλει μια διαφορετική και πιο ισορροπημένη Ευρωζώνη.