Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν καταλυτικός στη νίκη του Ολυμπιακού κόντρα στην Ζενίτ, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά την ηγετική του φυσιογνωμία.
Δεν ανακαλύπτει κανείς την Αμερική, μιλώντας για τον Βασίλη Σπανούλη.
Το πόσο μεγάλος παίκτης είναι, το έχει αποδείξει εδώ και χρόνια, γράφοντας τη δική του ξεχωριστή και μοναδική ιστορία στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Απλά κάθε φορά που τον βλέπεις στο παρκέ να τα δίνει όλα, να τα κάνει όλα για την ομάδα του, απλά αισθάνεσαι την ανάγκη να… υποκλιθείς.
Δεν περιμέναμε το παιχνίδι κόντρα στην Ζενίτ για το καταλάβουμε.
Απλά για μία ακόμη φορά ο «Kill Bill» απέδειξε ότι όσο περνούν τα χρόνια εκείνος μεστώνει κι ωριμάζει σαν το κρασί.
Ένας Σπανούλης να τον πιεις στο ποτήρι.
Δεν χρειάζεται πια να βάζει 30 πόντους σε κάθε ματς.
Η εμπειρία του είναι τέτοια που απλά γνωρίζει τι πρέπει να κάνει και πότε να το κάνει.
Κόντρα στην Ζενίτ έβαλε 9 πόντους, είχε 3 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 1 κλέψιμο κι 1 λάθος.
Τα νούμερα δεν εντυπωσιάζουν αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το ζητούμενο είναι ότι όταν η μπάλα έκαιγε ήταν εκεί για να δώσει το κάτι παραπάνω.
Όπως όταν λόγου χάρη μείωσε η Ζενίτ σε 55-60 κι εκείνος με κρύο αίμα «μπουμπούνισε» ένα τρίποντο για να τους κόψει τα πόδια.
Μπήκε στην ρακέτα, κέρδισε φάουλ, πήρε αμυντικά ριμπάουντ και κέρδισε φάουλ.
Και εν πολλοίς ήταν ένας αρχηγός με τα όλα του, ένας αρχηγός για όλες τις δουλειές στο παρκέ.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού μετά το παιχνίδι είπε πως, «Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι για εμάς, επειδή είχαμε χάσει στα προηγούμενα δύο ματς. Έπρεπε να αντιδράσουμε και αυτό κάναμε».
Απλά και ουσιαστικά λόγια, απλά και ουσιαστικά όπως αυτά που κάνει στο παρκέ.
Μα περισσότερο από τα δικά του λόγια ήταν τα εύσημα που του απέμεινε μετά το ματς ο Τσάβι Πασκουάλ, όταν ρωτήθηκε για την απόδοση του.
«όταν λες το όνομα του Βασίλη Σπανούλη, τότε απλά στο μυαλό σου έρχεται το μπάσκετ…».
Τι άλλο να προσθέσεις….
