Χαρακτηρίστηκε το μυθιστόρημα της εφηβείας, το τέλος της αθωότητας, ο μύθος των παιδικών μας χρόνων που συνθλίβεται απο την πραγματικότητα της ενήλικης ζωής, μια ροκ γιορτή ενηλικίωσης, ένα ταξίδι στον κόσμο των εφηβικών ονείρων. Όλα αυτά για το Eroica, το εμβληματικό έργο του Κοσμά Πολίτη που παρουσιάζεται στο θέατρο Τέχνης.
Η Γιολάντα Μαρκοπούλου, μια νέα γυναίκα, σκηνοθέτης και παραγωγός παραστάσεων και ταινιών, η ψυχή του Συνεργείου, ενος εναλλακτικού χώρου τεχνών στο κέντρο της Αθήνας που μετράει 11 χρόνια ζωής και ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική και κοινωνική δράση, υπογράφει την πρώτη θεατρική διασκευή του Eroica και μας μιλάει για τα όνειρα και τους ήρωες.
Διαβάζεις για πρώτη φορά το έργο στα 16, τι θυμάσαι πιο έντονα;
Είναι περίεργο αλλά η Eroica έχει την δύναμη να σε συμπαρασύρει ως έφηβο στο σύμπαν της. Παρόλο που γράφτηκε το ’38 μας μιλάει με σύγχρονους και διαχρονικούς όρους. Έχει μία προσιτή, ποιητική διάσταση που σε εκείνη την στιγμή την έχεις ανάγκη για να προσδιορίσεις τα νέα δεδομένα που έρχονται στη ζωή σου. Θυμάμαι πολύ έντονα τις εικόνες της φύσης και του ουράνιου σύμπαντος και τον παραλληλισμό τους με την ύπαρξη των ηρώων της. Δεν ταυτίστηκα τόσο με κάποιον χαρακτήρα αλλά με τα συμβάντα του εργου. Το πως έρχεσαι αντιμέτωπος πρώτη φορά με τον έρωτα και τον θάνατο. Πρωτόγνωρα συναισθήματα που σε ενηληκιώνουν απότομα.
Χρόνια μετά, αποφασίζεις να το ανεβάσεις στο θέατρο. Οι εντυπώσεις είναι ίδιες;
