Οκτώ χρόνια μετά την λεγόμενη “Αραβική Άνοιξη” και την έναρξη του αιματηρού εμφυλίου πολέμου στη Λιβύη, που οδήγησε στην πτώση του καθεστώτος Καντάφι, και ουσιαστικά στη διάλυση της χώρας μέσα από ένα παρατεταμένο τέλμα συνεχόμενων συγκρούσεων, ο εφιάλτης του πολέμου επιστρέφει και πάλι. Οι δύο ξεχωριστές κυβερνήσεις που είχαν συγκροτηθεί στη χώρα, μετά την πτώση του Καντάφι, δηλαδή το Κοινοβούλιο του Τομπρούκ και η Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης της Τρίπολης, βρέθηκαν μετά το 2015 σε πορεία σύγκρουσης μεταξύ τους, ενώ ταυτόχρονα μάχονταν κατά της ισλαμιστικής τρομοκρατίας και των παρακλαδιών του ISIS στη Λιβύη. Αν και οι μεταξύ τους συγκρούσεις δεν σταμάτησαν ποτέ, εντούτοις το τελευταίο διάστημα εντάθηκαν και γενικεύτηκαν.
Επίθεση Χαφτάρ στην Τρίπολη
Βασικός λόγος της γενίκευσης των συγκρούσεων στη Λιβύη αποτελεί η ισχυροποίηση του στρατηγού Χαλιφά Χαφτάρ και αρχηγού των δυνάμεων του Εθνικού Λυβικού Στρατού, που εδρεύει στο Τομπρούκ της βορειοανατολικής Λιβύης, και ο οποίος, ειδικά μετά την κατάληψη των σημαντικότερων πετρελαιοπηγών και εδαφών της χώρας, θεωρεί, υπό την ανοχή της Δύσης και άλλων περιφερειακών δυνάμεων, ότι είναι πλέον αρκετά ισχυρός ώστε να επιβληθεί και να ενοποιήσει και πάλι τη χώρα υπό την εξουσία του. Γι’ αυτό και οι δυνάμεις, που είναι πιστές σε αυτόν καθώς και οι σύμμαχοί του (π.χ. Έβδομη Ταξιαρχία Ταρχούνα), έχουν εξαπολύσει τις τελευταίες δύο εβδομάδες μια γενικευμένη επίθεση με στόχο την κατάληψη της πρωτεύουσας της χώρας, της Τρίπολης, που είναι και η έδρα της διεθνούς αναγνωρισμένης Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της χώρας, με πρωθυπουργό τον επιχειρηματία Φαγέζ Σαράζ.
Οι οδομαχίες στην Τρίπολη συνεχίζονται, οι δυνάμεις του στρατηγού Χαλιφά Χαφτάρ προελαύνουν, έχουν καταλάβει ήδη το διεθνές αεροδρόμιο της, περίπου 27 χλμ. από το κέντρο, και προωθούνται προς την καρδιά της πόλης και την έδρα της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας, με στόχο την ολοκληρωτική κατάληψη της λιβυκής πρωτεύουσας.
Το τέλος της κυβέρνησης της Τρίπολης;
Από την άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων η διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Φαγέζ Σαράζ, τυπικά ελέγχει ακόμη την Τρίπολη, αλλά στην ουσία είναι όμηρος παραστρατιωτικών ομάδων που έχουν η κάθε μία τα δικά τους συμφέροντα και δεν θεωρούνται αξιόπιστες. Χάνοντας τον έλεγχο του διεθνούς αεροδρομίου της Τρίπολης και μιας σειράς οχυρωμένων τοποθεσιών που διασφάλιζαν την πρόσβαση στις μεσογειακές ακτές, αλλά και χωρίς αποθέματα καυσίμων και πολεμοφοδίων, η κυβέρνηση του Σαράζ δεν έχει δυνατότητες να αντέξει για πολύ ακόμη, εκτός αν δεχθεί μια άμεση και ισχυρή διεθνή βοήθεια. Δεν είναι υπερβολικό να ειπωθεί πως η κυβέρνηση αυτή μετράει ακόμη κάποιες βδομάδες ζωής, αν όχι ημέρες…
Η προέλαση στην Τρίπολη των δυνάμεων του Εθνικού Λυβικού Στρατού, του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, οι συνεχείς νίκες του και το χάος που προκάλεσαν οι συγκρούσεις, έδωσαν την ευκαιρία σε 400 ποινικούς κρατουμένους να αποδράσουν την Κυριακή 14 Απριλίου 2019 από τη φυλακή Αΐν Ζάρα της Τρίπολης διασπείροντας το πανικό στους κατοίκους της λιβυκής πρωτεύουσας. Οι νεκροί κι από τις δύο πλευρές αυξάνονται καθημερινά και μετριούνται σε εκατοντάδες, με πολύ περισσότερους τραυματίες. Πάνω από 30.000 Λίβυοι άμαχοι έχουν εκτοπιστεί από τις κατοικίες τους στην Τρίπολη, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες ιταλικών ΜΜΕ, περίπου 50.000 πρόσφυγες είναι έτοιμοι να σαλπάρουν προς την Ευρώπη, αν δεν λήξουν άμεσα οι εχθροπραξίες στην Τρίπολη.
