Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός έμπαινε στους τελικούς με τόσο καθαρογραμμένη την ταμπέλα του φαβορί. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς πως από το 2012 και μετά, τη σεζόν της «ερυθρόλευκης» ολικής επαναφοράς, αυτή είναι η πιο χαρακτηριστική περίπτωση που οι «πράσινοι» δείχνουν να μπαίνουν με αβαντάζ στην τελευταία κούρσα.
Θεωρίες επί χάρτου, θα πείτε, αλλά αυτές είναι που έχουμε διαθέσιμες, τέσσερις ημέρες πριν το τζάμπολ του Game 1. Το περσινό παράδειγμα του Παναθηναϊκού στέκει ως πειστικό αντεπιχείρημα σε οποιονδήποτε συσχετισμό δυνάμεων μπορεί να συζητηθεί αυτή τη στιγμή, αλλά τα ως τώρα δεδομένα μας προσφέρουν μια σειρά από χρήσιμα συμπεράσματα.
Πολύ λιγότερο πληγωμένος, τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά από τον αποκλεισμό από την μετέπειτα τροπαιούχο Ρεάλ, ο Παναθηναϊκός δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο για να συνεχίσει στο υψηλό επίπεδο απόδοσης από το οποίο προήλθε. Μπορεί αυτό να μην ήταν αρκετό για να στείλει εκτός της παρέα του Γιουλ και του Ντόντσιτς, όμως οι «πράσινοι» παρέμειναν υγιείς, ξεκαθάρισαν γρήγορα με ποιους θα πάν και ποιους θα αφήσουν σε ό,τι αφορά τους ξένους και συνεχίζουν να έχουν τον ηγέτη τους (Καλάθης) σε δαιμονιώδη κατάσταση.
Ο Ολυμπιακός είναι μια διαφορετική περίπτωση, και δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Εξοντωμένος σωματικά μετά τη σειρά με την Ζάλγκιρις, είχε φυσιολογικά προτεραιότητα να φέρει το προσωπικό του σε στοιχειωδώς καλή αγωνιστική κατάσταση. Οι έχοντες απλά επαρκή μνήμη θα θυμηθούν πως η βάση της περσινής κατάρρευσης των «ερυθρόλευκων» στους τελικούς είχαν να κάνουν με την αποστράγγιση της ενέργειας τους που έφεραν την ανατροπή του Παναθηναϊκού από 2-1 σε 2-3.
Η διαδρομή ως τους τελικούς ήταν μόνο τυπικά αήττητη, αφού στην πορεία το γόητρο της ομάδας επλήγη σημαντικά, τόσο απέναντι στην Κύμη όσο και κόντρα στον Προμηθέα. Ο Ολυμπιακός έδειξε να ξαναβρίσκει σημαντικά κομμάτια της ενέργειας του, εντούτοις δεν έπαψε να εμφανίζει διαστήματα στα οποία έδειχνε από ευάλωτος ως και ετοιμόρροπος. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε ένας παίκτης του Σφαιρόπουλου που μπορεί να καυχιέται ότι είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση, πόσο μάλλον σε εξαιρετική.
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός έπαψε ξαφνικά να αποτελεί ένα μπαρουτοκαπνισμένο σύνολο, με παίκτες με εμπειρία και ανθεκτικότητα σε αυτού του είδους τις καταστάσεις. Αλλά παραμένει γεγονός ότι Σφαιρόπουλος και παίκτες καλούνται να αποδείξουν πως μπορούν (και προλαβαίνουν) να μπουν σε mode Φλεβάρη-Μάρτη, την περίοδο δηλαδή που κούρσεψαν Μαδρίτη και Ο.Α.Κ.Α και λύγισαν τη Φενέρ στο Φάληρο.
Στον Ολυμπιακό δεν είναι ανοίκειος ο τίτλος του αουτσάιντερ: μάλλον με αυτόν βολεύεται περισσότερο. Ο Παναθηναϊκός καλείται να διαχειριστεί το βάρος της δικής του ταμπέλας, αυτής του φαβορί.
