Εκτός από τα τρία τουρνουά Grand Slam που έχει στην τροπαιοθήκη του, ο Στάνισλας Βαβρίνκα έχει καταγραφεί στις σελίδες της ιστορίας του τένις και ως ο τελευταίος μέχρι σήμερα που έχει κατακτήσει Major επί των ημερών κυριαρχίας της τριανδρίας Τζόκοβιτς-Ναδάλ-Φέντερερ.
Από τον Ελβετό, που σκαρφάλωσε και μέχρι το νούμερο τρία της κατάταξης το 2014, λείπει μόνο το Wimbledon για να πετύχει το σπάνιο και κολακευτικό επίτευγμα του Career Grand Slam, της κατάκτησης δηλαδή και των τεσσάρων τουρνουά που γράφουν την ιστορία του τένις.
Ο Βαβρίνκα ενδεχομένως θα είχε περισσότερους τέτοιους τίτλους στην κατοχή του, αν δεν είχε βρεθεί στο χειρουργικό κρεβάτι και τις αίθουσες φυσικοθεραπείας και αποκατάστασης τόσο συχνά στην καριέρα του. Παράλληλα, θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι γίνεται πολύ λιγότερη κουβέντα γι’ αυτόν με βάση το επίπεδο του παιχνιδιού του, εξαιτίας της συγκυρίας να αγωνίζεται στην ίδια εποχή με τα «ιερά τέρατα» του αθλήματος.
Ο Σταν είναι αλήθεια ότι μπορεί να νιώθει «αδικημένος»…
Είναι όμως όπως μαρτυρά και το περίφημο τατουάζ που έχει στο αριστερό χέρι του, ένας παίκτης για μεγάλους αγώνες. Ένας μαχητής με αδάμαστη θέληση.
“Ever tried. Ever failed. No matter. Try again. Fail again. Fail better”.
Οι στίχοι του Ιρλανδού συγγραφέα Σάμιουελ Μπέκετ περιγράφουν, όπως ο Βαβρίνκα υπενθύμισε σε συνέντευξη του στο ελβετικό περιοδικό L’ Illustré, την καριέρα του.
«Προσπάθησες. Απέτυχες, Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απέτυχε ξανά. Απέτυχε καλύτερα».
Ποιες λέξεις μπορούν να περιγράψουν καλύτερα την πορεία ενός αθλητή που κατέκτησε το πρώτο του Grand Slam μετά από τριάντα έξι (36) προσπάθειες στα είκοσι εννιά του;
«Δε θυμάμαι πότε είδε αυτές τις λέξεις για πρώτη φορά, όμως θυμάμαι πότε έκανα το τατουάζ. Ήταν 28 Μαρτίου 2013, η ημέρα των 28ων γενεθλίων μου. Και ξέρω πολύ καλά ότι μετά από αυτό ήρθαν οι σπουδαιότερες νίκες στην καριέρα μου», ανέφερε ο 35χρονος πλέον Βαβρίνκα.
«Η ήττα για μένα δεν ήταν ποτέ κάτι το σημαντικό» κατέληξε. Ίσως αυτή η φράση αποτελέσει το επόμενο τατουάζ που θα τον εμπνεύσει…