Ήταν Σεπτέμβρης του 1982 όταν το Ολυμπιακό Στάδιο “Σπύρος Λούης” της Αθήνας, φιλοξενούσε την πρώτη μεγάλη διοργάνωση.
Το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοικτού στίβου ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρίας για τους Έλληνες, προκειμένου να ανακαλύψουν τον κλασσικό αθλητισμό. Λίγοι ήταν μέχρι τότε μυημένοι στα του στίβου.
Δύο αθλήτριες είχαν κλέψει την παράσταση εκείνη τη χρονιά στον ελληνικό αθλητισμό. Αμφότερες στο ίδιο αγώνισμα, τον ακοντισμό.
Η Ελλάδα κατέκτησε εκείνη την ημέρα (9 Σεπτεμβρίου 1982) δύο μετάλλια στο αγώνισμα του ακοντισμού. Το χρυσό, με τη βολή της Άννας Βερούλη στα 70 μέτρα και 2 εκατοστά και το χάλκινο με τη Σοφία Σακοράφα να ρίχνει το ακόντιο στα 67 μέτρα και 4 εκατοστά. Δεύτερη στον αγώνα ήταν η Κέμπε (67.94)
80 χιλιάδες θεατές στο νεότευκτο τότε στάδιο παραληρούσαν ανακαλύπτοντας την αξία και το πάθος του κλασσικού αθλητισμού.
Η Άννα Βερούλη πήρε τότε το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες. Είχαν προηγηθεί δύο χάλκινα (Μάντικας στα 400μ εμπόδια το 1934 και Παπαγεωργόπουλος – 100μ το 1971) και ένα ασημένιο με τον Χρήσο Παπανικολάου στο επί κοντώ το 1966.
Προς τιμήν της ελληνίδας πρωταθλήτριας, το δεύτερο μεγαλύτερο στάδιο στη γενέτειρά της, την Καβάλα, πήρε το όνομα “Βερούλειο Στάδιο“.
Ένα χρόνο μετά η Βερούλη πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ελσίνκι.
Στις 26 Σεπτεμβρίου, δύο εβδομάδες μετά τη σπουδαία διοργάνωση της Αθήνας, η Σοφία Σακοράφα έστειλε το ακόντιο στα 74 μέτρα και 20 εκατοστά καταρρίπτοντας τότε το παγκόσμιο ρεκόρ σε μίτινγκ στα Χανιά.
Βερούλη και Σακοράφα ήταν πρόσωπα που άνοιξαν το δρόμο σε πολλά ακόμη παιδιά που διακρίθηκαν στα επόμενα χρόνια για τη χώρα μας στο υψηλότερο επίπεδο του κλασσικού αθλητισμού.