Οι φίλοι του ποδοσφαίρου ζούνε για τις μοναδικές στιγμές που τους προσφέρει τόσο το Τσάμπιονς Λιγκ όσο και το Παγκόσμιο Κύπελλο. Από την άλλη οι λάτρεις του μπάσκετ παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή και μεγάλο θαυμασμό τους αγώνες της Ευρωλίγκας, του Μουντομπάσκετ αλλά και τις εντυπωσιακές αναμετρήσεις των τελικών του NBA. Ωστόσο και το τένις έχει… φανατικούς υποστηρικτές που στα μεγάλα τουρνουά, όπως είναι αυτό του Γουίμπλεντον, τρέχουν από όλες τις μεριές του πλανήτη για να το παρακολουθήσουν από κοντά.
Στο τένις υπάρχει ένα τουρνουά το οποίο βρίσκεται εν ζωή πάνω από έναν αιώνα και είναι γνωστό για το πράσινο γρασίδι των γηπέδων, τις λευκές εμφανίσεις των αθλητών αλλά και του μωβ-πράσινου χρώματος της Λέσχης. Το Γουίμπλεντον λοιπόν, φημίζεται για τις πλούσιες παραδόσεις που έχει αποκτήσει από το 1877 ως σήμερα. Η αθλητική της κληρονομιά περικλείει τα καλύτερα στοιχεία της παλιάς εποχής που φτιάχτηκαν έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Η… θαλπωρή της διοργάνωσης αυτής “γεμίζει” τις ψυχές των φιλάθλων και των αθλητών σε ολόκληρο τον πλανήτη και η πλούσια ιστορία της είναι καταγεγραμμένη σε χαρτί, έχει αποτυπωθεί σε φιλμ και βίντεο και παρουσιάζεται όλα αυτά τα χρόνια μέσα από αντικείμενα και αναμνηστικά που υπάρχουν στο Μουσείο του Γουίμπλεντον.
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ…
– Ιστορία του Γουίμπλεντον…
Το Γκραν Σλαμ του Γουίμπλεντον είναι από τα ιστορικότερα στο χώρο του τένις και είναι το μοναδικό στο οποίο οι αγώνες του διεξάγονται σε χόρτο. Λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στο ομώνυμο προάστιο που βρίσκεται κοντά στο Λονδίνο και η διάρκεια της είναι δυο εβδομάδες. Το 1868 δημιουργήθηκε η ιδιωτική λέσχη του Παναγγλικού Συλλόγου Τένις και Κρόκετ που είναι υπεύθυνη για την οργάνωση και τη διεξαγωγή του μεγαλύτερου τουρνουά τένις που υπάρχει. Θεσπίστηκαν νόμοι και κανόνες που άντεξαν με το πέρασμα του χρόνου και κατάφεραν να επικρατήσουν μέχρι και σήμερα με κάποιες μικρές παραλλαγές όπως το ύψος του διχτυού και των δοκαριών, την απόσταση της γραμμής σέρβις από το κέντρο κ.α. Το στοιχείο αυτό δείχνει και την αίγλη της διοργάνωση αυτής καθώς όλα όσα δημιουργήθηκαν την εποχή εκείνη, έγιναν με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε το Γουίμπλεντον να μπορέσει να αντέξει στη δοκιμασία του χρόνου. Η πρώτη απόπειρα για διεξαγωγή αυτού του θεσμού έγινε το 1877 σε ένα μέρος κοντά στην οδό Γουόρπλ του Γουίμπλεντον. Την χρονιά εκείνη πραγματοποιήθηκε ένα τουρνουά ανδρών στο οποίο πήραν μέρος 22 αθλητές. Στον τελικό της 16ης Ιουνίου παρευρέθησαν περίπου 200 φίλοι του αθλήματος οι οποίοι είδαν τον Σπένσερ Γκορ να επικρατεί του Γουίλιαμ Μάρσαλ με 3-0.
-Το Γουίμπλεντον στον 21ο αιώνα…
Το Γουίμπλετον αναγνωρίζεται ως το κορυφαίο τουρνουά τένις στον κόσμο και η προτεραιότητα του Παναγγλικού Συλλόγου Τένις ήταν και είναι να διατηρήσει την ηγετική του θέση και στον 21ο αιώνα. Για το λόγο αυτό το 1993 παρουσιάστηκε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο το οποίο είχε ως στόχο να βελτιώσει την ποιότητα της εκδήλωσης για τους θεατές και τους παίκτες αλλά και γενικά για όλους όσους συμμετείχαν.Το σχέδιο αυτό χωρίστηκε σε τρεις φάσεις.
Η πρώτη φάση ολοκληρώθηκε στους αγώνες του 1997 όταν και δημιουργήθηκε ένα νέο βασικό γήπεδο, ένα κτήριο αναμετάδοσης, δυο επιπλέον βοηθητικά γήπεδα αλλά και ένα τούνελ για την διευκόλυνση της μετακίνησης των αθλητών και των θεατών. Η δεύτερη φάση είχε να κάνει με την απομάκρυνση του παλιού βασικού γηπέδου στη θέση του οποίου θα φτιαχνόταν ένα σύγχρονο κτήριο με πλούσιες παροχές για τους αθλητές, τον Τύπο, τους επισήμους καλεσμένους καθώς και την επέκταση του νέου κεντρικού γηπέδου με 728 θέσεις επιπλέον.
Ενώ η τρίτη και η τελευταία φάση ολοκληρώθηκε το 2013. Κατασκευάστηκε κτίριο όπου στεγάζονται οι ομάδες, ένα καινούργιο μουσείο, μία τράπεζα, αλλά και ενός εκδοτηρίου εισιτηρίων στην Πύλη 3 που φεύγει από το βασικό γήπεδο και πηγαίνει προς την ανατολική πλευρά για την καλύτερη εξυπηρέτηση του κόσμου. Επίσης η χωρητικότητα του βασικού γηπέδου αυξήθηκε ήδη από τις 13,800 σε 15,000 θέσεις μάλιστα σε αυτό κατασκευάστηκε και μια πρωτοποριακή αναδιπλωμένη οροφή.
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ…
-Εν καιρώ πολέμου…
Ο δρόμος του Γουίμπλεντον δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και αυτό φάνηκε όταν βρέθηκε στην περίοδο του πολέμου οπότε και αντιμετώπισε πολλές δοκιμασίες. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Παναγγλικός Σύλλογος Τένις και Κρόκετ κατάφερε να παραμείνει ανοιχτός παρά το σοβαρό περιορισμό του προσωπικού. Επίσης οι αθλητικές εγκαταστάσεις χρησιμοποιήθηκαν για διάφορες στρατιωτικές λειτουργίες, την εγχώρια φρουρά και των μονάδων πυρόσβεσης. Ένα άλλο θέαμα που κατέστρεφε την ομορφιά του Γουίμπλεντον ήταν η παρουσία στους αγωνιστικούς χώρους, πολλών ζώων όπως χοίρους, κότες και κουνέλια που χρησιμοποιούσαν για τροφή οι στρατιώτες. Τον Οκτώβριο του 1940 μια μάζα από 500 χειροβομβίδες έπεσε στο βασικό γήπεδο με αποτέλεσμα την απώλεια 1.200 θέσεων. Παρ’όλα αυτά κατά τη διάρκεια του πολέμου, “σημάδια” του Γουίμπλεντον άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους όταν τον Ιούνιο και τον Ιούλιο, όταν και πραγματοποιήθηκαν αγώνες στους οποίους πήραν μέρος στρατιώτες-αθλητές. Νικητής του τουρνουά αναδείχθηκε ο Αγγλος Τσάρλες Ερ.
-Μεταπολεμική περίοδος…
Νωρίς το 1946 πάρθηκε η απόφαση να επαναληφθεί το πρωτάθλημα το καλοκαίρι της χρονιάς εκείνης. Το δύσκολο έργο της οργάνωσης της συνάντησης σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ανατέθηκε στον Αντισυνταγματάρχη, Ντόυνκαν Μακαλουάι. Με περιορισμένο ενθουσιασμό και από τα κατάλοιπα του πολέμου έπρεπε να στηθεί η νέα διοργάνωση έτσι ώστε τα σημάδια και οι πληγές που υπήρχαν να επουλωθούν σιγά σιγά . Κάπως έτσι το Γουίμπλεντον “στάθηκε” στα πόδια του και από την δεκαετία του 50′ και έπειτα έγιναν σε αυτό κάποια σπουδαία ρεκόρ και παρουσιάστηκαν πολλοί σπουδαίοι αθλητές.
-Το Μποϊκοτάζ…
Η περίοδος του πολέμου δεν ήταν η μόνη “μαύρη σελίδα” στην ιστορία του Γουίμπλεντον καθώς το 1973 ήταν μία από τις πιο θλιβερές χρονιές του, όταν 81 μέλη του Συλλόγου Επαγγελματιών Τένις μποϊκοτάρισαν τη διοργάνωση με αποτέλεσμα πολλοί αθλητές να μην είναι σε θέση να πάρουν μέρος. Παρ’όλα αυτά το τουρνουά διεξήχθη κανονικά με τους Ίαν Κόντς από την Τσεχοσλοβακία και την Μπίλι Τζιν Κινγκ από την Αμερική να επικρατούν στους τελικούς.
ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ…
-Εισαγωγή γυναικών…
Το Γουίμπλεντον άρχισε να γίνεται ακόμα πιο “μοντέρνο” και σύγχρονο όταν πολύ γρήγορα και συγκεκριμένα το 1884 οι γυναίκες αθλήτριες απέκτησαν την ευκαιρία να αγωνιστούν στη διοργάνωση αυτή. Έτσι τη χρονιά εκείνη προστέθηκαν το απλό και διπλό γυναικών ενώ από το 1913 και το μεικτό ανδρών-γυναικών.
-Από ερασιτέχνες, επαγγελματίες…
Μέχρι το 1967 στο Γουίμπλεντον έπαιρναν μέρος μόνο ερασιτέχνες αθλητές ενώ από το 1968 αυτό άλλαξε και «μπήκαν» στο τουρνουά οι επαγγελματίες
-Και εγένετο… διεθνές
Η δημοτικότητα του Γουίμπλεντον όλο και μεγάλωνε και έτσι το 1905 το τουρνουά αυτό μετατράπηκε σε διεθνές και το Μάιο της χρονιάς εκείνης η Σάτον από τις ΗΠΑ έγινε η πρώτη αθλήτρια από το εξωτερικό που κατέκτησε το απλό γυναικών. Η αλλαγή αυτή είχε κακή επιρροή στην Αγγλία καθώς μειώθηκαν οι πρωταθλητές της και αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως ο τελευταίος Βρετανός που κατέκτησε το Γουίμπλεντον ήταν το 1936 ο Φρεντ Πέρι ενώ στις γυναίκες το 1966 η Βιρτζίνια Γουέιντ.