Το… μήλο που λέγεται Στέφανος Τσιτσιπάς δεν έπεσε ακριβώς κάτω από το δέντρο, είχε όμως μπολιαστεί με “χρυσά” γονίδια, προτού βγάλει αυτή τη γλυκιά γεύση της επιτυχίας.
Με μητέρα τενίστρια υψηλού επιπέδου και πατέρα προπονητή στο τένις η επιλογή του αθλήματος ήταν σχεδόν… προδιαγεγραμμένη. Όμως ο κορυφαίος Έλληνας τενίστας όλων των εποχών, έχει και μια “χρυσή” κληρονομιά χαραγμένη στο αθλητικό του dna.
Ο παππούς που δεν γνώρισε ποτέ, ο πατέρας της μητέρας του Ιουλίας ήταν μεγάλος και τρανός. Ολυμπιονίκης και Μουντιαλικός. Μια σπουδαία αθλητική προσωπικότητα στη Σοβιετική Ένωση. Το όνομα του, Σεργκέι Σαλνίκοφ.
Ο Τσιτσιπάς μόνο ιστορίες έχει ακούσει για τον παππού του, ο οποίος έφυγε νέος από τη ζωή. Μόλις στα 58 του χρόνια το 1984. Όμως τούτες οι ιστορίες είναι πολλές και… γαρνιρισμένες με την χρυσόσκονη της επιτυχίας.
Γεννημένος στο Κρασνοντάρ τον Σεπτέμβρη του 1925 από Ρώσο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, ο Σεργκέι Σαλνίκοφ έπαιξε ποδόσφαιρο σε τοπ επίπεδο στην άλλοτε Σοβιετική Ένωση. Έκανε τα πρώτα του “βήματα στη Σπαρτάκ Μόσχας, προτού πάει για το “αγροτικό” του στη Ζενίτ Λένινγκραντ, ενώ στη συνέχεια επέστρεψε στους Μοσχοβίτες, με τους οποίους ως επιθετικός έκανε αξιόλογη καριέρα.
Το 1949 ο πατριός του συνελλήφθη από τις αρχές και στάλθηκε σε Γκούλαγκ, το οποίο ήταν συνώνυμο με τον αργό θάνατο… Ο Σαλνίκοφ έκανε ότι μπορούσε για να μεταφέρει τον πατριό του σε κανονική φυλακή, ωστόσο αναγκάστηκε να πάρει μεταγραφή στη Ντινάμο Μόσχας για να του γίνει η χάρη από τις Σοβιετικές Αρχές.
Παρά το γεγονός ότι ο Σαλνίκοφ πήγε με βαριά καρδιά στη Ντινάμο, η πορεία του ήταν ανοδική και το 1954 πέρασε την πόρτα της Εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο πατριός του μεταφέρθηκε τελικά σε κανονική φυλακή και ο Σαλνίκοφ κατάφερε να επιστρέψει το 1954 στην αγαπημένη του Σπαρτάκ, στην οποία έμεινε μέχρι και το τέλος της ποδοσφαιρικής του πορείας (έγινε και προπονητής της για ένα διάστημα).
Ήταν μέλος της Ολυμπιακής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1956. Μάλιστα ο Σαλνίκοφ είχε σκοράρει δύο γκολ στον προημιτελικό με την Ινδονησία, ενώ το 1958 αγωνίστηκε με την Σοβιετική Ένωση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου στη Σουηδία, στο οποίο έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Στη σπουδαία του καριέρα, ο παππούς του Στέφανου Τσιτσιπά κατέκτησε ακόμη τρία πρωταθλήματα Σοβιετικής Ένωσης και πέντε Κύπελλα και θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες της “χρυσής γενιάς” του Σοβιετικού ποδοσφαίρου.