Ο Περικλής Ιακωβάκης ετοιμάζεται σήμερα για την τελευταία κούρσα της καριέρας του και κάνοντας μία αναδρομή στα προηγούμενα χρόνια δηλώνει ότι αποχωρεί πλήρης από την ενεργό δράση.
Ο Έλληνας πρωταθλητής θα αγωνιστεί για τελευταία φορά σήμερα στο Ηράκλειο στη σκυταλοδρομία 4Χ400 και μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΠΟΡ FM 94.6 αναφέρθηκε στις καλές αλλά και τις κακές στιγμές της καριέρας του. Αναλυτικά:
Για τη συμμετοχή του στα 4Χ400: «Ναι, μου ανακοίνωσε ο προπονητής ότι θα χρειαστεί να κάνω και μια 4×400. Οπότε λέω εντάξει. Αφού είμαστε που είμαστε εδώ. Το είχαμε σαν ενδεχόμενο και πρέπει να γίνει και αυτό».
Για την αποχώρηση του: «Ήταν μια καλή αποχώρηση από τα δρώμενα. Δεν ήταν καλή επίδοση. Με έχουν πιάσει τα διαόλια μου από χθες. Ενθουσιάστηκα, πέρασα πιο γρήγορα απ’ ότι πρέπει. Πιο γρήγορα απ’ ότι θα έπρεπε για να είμαι έτοιμος. Τα τελευταία χρόνια είχα πολλούς τραυματισμούς, αλλά τα τράβηξα από τα μαλλιά μόνο και μόνο επειδή είχαμε αυτή τη διοργάνωση εδώ, εντός έδρας και ήθελα να αποχωρήσω με ένα καλό τρόπο. Εννοώ το να είμαι υγιής, να είμαι εδώ, μέλος της ομάδας. Απ’ ότι κατάλαβα, βλέποντας τα αποτελέσματα θα το γιορτάσουμε και με μια άνοδο στη Σούπερ Λίγκα. Είμαστε όλο το ΔΝΤ μαζί (σ.σ. γέλια), η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα».
Για τις συνθήκες που επικρατούν στον στίβο: «Πρέπει να κάνεις ένα καλό ξεκαθάρισμα με τον εαυτό σου. Δεν νομίζω ότι κάποιος έκανε καλή επίδοση χωρίς να το γουστάρει. Έχω γυμναστεί σε διάφορες συνθήκες. Τα πράγματα έφτιαξαν λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα και χειρότερα. Το πρόβλημα το μεγαλύτερο μετά το 2004 ήταν ότι πολύς κόσμος πιέστηκε και ακολούθησε κάμψη. Σε όλα τα αθλήματα. Συμβαίνει σε χώρες που διοργανώνουν Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακολούθησαν και οι περικοπές, λόγω της κρίσης και είχε συνέπεια. Αλλά πιστεύω ακόμα και με πετσοκομμένους προϋπολογισμούς μπορείς να είσαι σε καλό επίπεδο αν έχεις προγραμματισμό. Η ομοσπονδία του ΣΕΓΑΣ έχει περισσότερα έσοδα χορηγικά τώρα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, γιατί το ψάχνει καλύτερα. Εξασφαλίζει κάποια μίνιμουμ έσοδα, δίνοντας μάχη κυριολεκτικά. Οι νέες γενιές της λίγης προσπάθειας, της εύκολης. Όσο περνούσε ο καιρός τόσο και περισσότερο».
Για τις κυριότερες στιγμές της καριέρας του: «Μέσα στην πορεία της υπάρχουν στιγμές που σπας το πλατό, που ξεπερνάς το επίπεδο σου και καταλαβαίνεις ότι είσαι για ανώτερο επίπεδο. Το 1998 που κέρδισα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων συνειδητοποίησα ότι κάτι γίνεται, ότι υπάρχει ταλέντο. Η άλλη ήταν το 2003 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Παρισιού που ήταν εκπληκτικό εξαήμερο. Είναι ίδιο επίπεδο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ίδιοι αθλητές ήταν τότε και την επόμενη χρονιά.
Φυσικά όλη η φανταστική σεζόν του 2006. Το χρυσό στο Γκέτεμποργκ. Είχα φθάσει σε τέτοιο επίπεδο τελειότητας που θα μπορούσα να τρέξω και με κλειστά τα μάτια. Ήταν όλα κανονισμένα και ρυθμισμένα… Είναι ο ορισμός του build up my confidence (σ.σ.: χτίσιμο αυτοπεποίθησης). Έρχεται και σε χτίζει, σε κάνει πιο δυνατό. Όταν είσαι τόσο καλά και σου βγαίνει, αισθάνεσαι ότι και ένα τρένο να έρθει πάνω σου, πιστεύεις ότι θα το σπάσεις.
Αποχωρώ πλήρης επιτυχιών και αποτυχιών. Ήμουν τυχερός και έφθασα στην κορυφή της πυραμίδας. Ήμουν τυχερός και είχε βοήθεια. Πήγα τέσσερις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Παρόλα αυτά πάντα θα υπάρχει στο μυαλό μου το 2004.Ο Γερμανός ιατρός μου είχε σταμάτα, χάνεις τη σεζόν. Του εξήγησα ότι σε δύο μήνες έχω Ολυμπιακούς Αγώνες. Επέλεξα αγωγή επιθετική και μου είχε ο γιατρός ότι θα ήταν θαύμα να τα καταφέρω. Έγινε Ήταν λάθος, αλλά ήμουν 25 ετών και δεν γινόταν να μην προσπαθήσω. Προερχόμουν από μετάλλιο. Γενικότερα τη θεωρώ μαύρη σελίδα που με κυνηγάει. Και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 είχα τραυματισμό. Τερμάτισα, έχοντας πάθει θλάση».
