Με αφορμή την επιστροφή της Μίλαν στο ΟΑΚΑ, ο Φιλίπο Ιντσάγκι διηγήθηκε τις αναμνήσεις του από το συγκεκριμένο γήπεδο, στο οποίο κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ το 2007.
Οι «ροσονέρι», αποχώρησαν ηττημένοι από την ΑΕΚ στην πρώτη επίσκεψή τους στο «Σπύρος Λούης» για τους ομίλους της διοργάνωσης τη σεζόν 2006-07, αλλά επέστρεψαν για τον τελικό και κέρδισαν την Λίβερπουλ με δύο γκολ του «Σούπερ Πίπο», ο οποίος δήλωσε στην Gazzetta Dello Sport ότι θα ήθελε να επισκεφτεί το γήπεδο ξανά ως προπονητής.
«Όταν σκέφτομαι το Ολυμπιακό Στάδιο, μου έρχεται στο μυαλό κάτι εξαιρετικό. Δεν έχω επιστρέψει από τότε, δεν έχω ξαναπάει καν στην Αθήνα και εύχομαι να το κάνω, προφανώς σαν προπονητής. Θα ήταν ένα υπέροχο συναίσθημα. Ελπίζω ότι το Ολυμπιακό Στάδιο θα είναι ένας καλός οιωνός για την Μίλαν και από εκεί να ξαναρχίσει για να επιστρέψει στην κορυφή», είπε ο Ιντσάγκι, ενώ για εκείνο τον τελικό πρόσθεσε:
«Με εντυπωσίασε το γήπεδο, ήταν πραγματικά όμορφο. Η φυσούνα που σε έβγαζε στον αγωνιστικό χώρο δεν τελείωνε ποτέ, ήθελες μία ολόκληρη ζωή για να βγεις. Τα αποδυτήρια, τεράστια. Πιστεύω όμως ότι σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ όλες οι αισθήσεις οξύνονται. Στην πραγματικότητα δεν μου αρέσουν τα γήπεδα με στίβο, μου αρέσει να νιώθω τον κόσμο κοντά, αλλά για εμένα είναι και παραμένει το πιο όμορφο γήπεδο στον κόσμο. Θυμάμαι την εισβολή στον αγωνιστικό χώρο από τον πατέρα και τον αδελφό μου, το κόψιμο της τούρτας από τον Μπερλουσκόνι, την κούπα που πήρα μαζί μου από τα αποδυτήρια στο πούλμαν, ακόμα και την πίκρα για το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ μαζί με το κύπελλο. Βέβαια, ο ύπνος ήταν μεγάλη κουβέντα τότε. Την πρώτη νύχτα έπρεπε να πάρω υπνωτικό χάπι για να κοιμηθώ και τις επόμενες δέκα μέρες, χωρίς πλάκα δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου. Ξυπνούσα συνεχώς πιστεύοντας ότι ονειρευόμουν. Όμως έβλεπα στο κομοδίνο μου την πλακέτα για τον ΜVP του τελικού και καταλάβαινα ότι όλα ήταν αλήθεια. Παραλίγο να πεθάνω για εκείνη την πλακέτα. Πριν από λίγο καιρό μου έκλεψαν το σπίτι στο Μιλάνο και ήταν το πρώτο πράγμα που αναζήτησα. Ας μου τα έπαιρναν όλα, αλλά όχι αυτήν. Ευτυχώς δεν την είχαν πάρει».
Για το γεγονός ότι θεωρούνταν αμφίβολος για την συμμετοχή στον τελικό τόνισε: «Την παραμονή ο Αντσελότι με έπιασε και μου είπε ”δεν έχω αμφιβολία, παίζεις”. Όμως δεν ήμουν πολύ καλά, είχα πολύ μεγάλη πίεση. Σκεφτόμουν ότι αν στην πρώτη ώρα αγώνα δεν έκανα τίποτα με περίμενε μία αναπόφευκτη αλλαγή. Την παραμονή έτρωγα όταν με πήρε τηλέφωνο ο Μπερλουσκόνι. Δεν θυμάμαι ακριβώς αν μου είπε ότι θα πετύχαινα δύο γκολ, ή αν με είχε βάλει να το υποσχεθώ. Ξέρω μόνο ότι έγινε. Τρελό».
Για τα δύο γκολ στον τελικό ανέφερε: «Το πρώτο ήταν τυχερό. Το δεύτερο πιστεύω ότι είναι το έμβλημα όλης της καριέας μου. Δεν έχω ποτέ ξανά πανηγυρίσει έτσι, ποτέ δεν έχω νιώσει τέτοιο συναίσθημα. Ήμουν ένα βήμα από το να κλάψω, αλλά δεν μπορούσα γιατί έπρεπε να παίξω ακόμα».
Για το φετινό Γιουρόπα Λιγκ τέλος και την πορεία της Μίλαν, ο Ιντσάγκι δήλωσε: «Το φυσικό περιβάλλον της Μίλαν είναι το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά το παρόν επιβάλλει να αρχίσει από την αρχή και αν αυτό λέγεται Γιουρόπα Λιγκ, τότε πρέπει να το αντιμετωπίσει με το κεφάλι ψηλά χωρίς να το σνομπάρει. Όλα εξαρτώνται έτσι κι αλλιώς από την βαθμολογία του πρωταθλήματος. Μεταξύ άλλων έχω ένα όνειρο γι’ αυτή την διοργάνωση, να δω έναν τελικό Μίλαν – Λάτσιο, που θα έφερνε αντιμέτωπους τους αγαπημένους μου οικογενειακά και ποδοσφαιρικά. Τον αδελφό μου Σιμόνε και την Μίλαν. Θα ήταν το καλύτερο. Η Μίλαν μπορεί να φτάσει ψηλά γιατί έχει σημαντικό δυναμικό και πρέπει να το προσπαθήσει οπωσδήποτε. Αν και όταν προσπαθείς να αλλάξεις πολλά πάντα χρειάζεσαι χρόνο».