Καλοκαίρι του ’82 κι η Γαλλία φεύγει από την Ισπανία με την τέταρτη θέση στο Μουντιάλ. Φαινομενικά επιτυχημένη, για μια εθνική που είχε να επιδείξει μόνο την τρίτη θέση του ’58, με Φονταίν, Κοπά και Πιαντονί. Στην ουσία όμως λαβωμένη. Ο ημιτελικός της Σεβίλλης με τους Δυτικογερμανούς αφήνει πληγές. Οι Πετεινοί τα έχουν με τον εαυτό τους. Στην παράταση σπαταλούν προβάδισμα δύο τερματών, για να υποκύψουν στα πέναλτι. Τα έχουν και με τον Ολλανδό διαιτητή Κόρβερ για την περίφημη έξοδο του Σουμάχερ στον Μπατιστόν, στο δεύτερο ημίχρονο. Σπασμένο σαγόνι, δύο σπασμένα δόντια, τρία ραγισμένα πλευρά, διάσειση για τον τότε παίκτη της Σεντ Ετιέν. Ο ρέφερι δεν δίνει καν φάουλ. Όπως και στη φάση του δεύτερου γκολ των Δυτικογερμανών, η οποία έχει ξεκινήσει από φάουλ στον Ζιρές και στον Πλατινί. Το 1987 στην αυτοβιογραφία του ο Σουμάχερ παραδέχεται πως εκείνη τη βραδιά ήταν ιδιαίτερα επιθετικός, όπως κι όλοι οι Γερμανοί. Λόγω της χρήσης εφεδρίνης, όπως παραδέχεται…
Οι Τρικολόρ δεν έχουν την πολυτέλεια να μείνουν στο βράδυ της Σεβίλλης. Σε δύο χρόνια φιλοξενούν το Euro. Ήδη ο Μισέλ Ινταλγκό έχει κάνει την κίνηση-ματ που θα φέρει τους Γάλλους στην κορυφή. Le carré magique. Το «μαγικό τετράγωνο». Χωράει τρία 10αρια –Πλατινί, Ζιρές, Ζενγκινί- και λίγο πιο πίσω τον Τιγκανά.
«Μα πώς θα αμύνεστε» τον ρωτούν σχεδόν…τρομοκρατημένοι από την επιθετικότητα του σχήματος οι Γάλλοι ρεπόρτερ. «Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να το κάνετε στον αντίπαλο. Εμείς θα έχουμε τη μπάλα» απαντά ατάραχος ο Ινταλγκό. Τον Νοέμβριο του ’82 το «τετράγωνο» βρίσκει ένα άλλο, καλύτερο κομμάτι. Ο Λουί Φερναντέζ στη θέση του Μπερνάρ Ζενγκινί. Πίσω ο «Ισπανός» μαζί με τον Τιγκανά, μπροστά Πλατινί-Ζιρές. Δίδυμα σε τετράγωνο που ενίοτε άλλαζε σε ρόμβο. Οι υπόλοιποι γνωστοί. Μπατς στο τέρμα, άμυνα με Μπατιστόν ή Αμορός, Μποσίς, Ντομέργκ, Λε Ρου και μπροστά Λακόμπ, Μπελόν ή Σις ανάλογα με τις ανάγκες του παιχνιδιού.
Στον πρώτο όμιλο του Euro, τρεις νίκες για τους αμφιτρύωνες, 9 γκολ. Στη Μασσαλία περνούν στον ημιτελικό-θρίλερ τους Πορτογάλους στην παράταση με 3-2 αν και βρέθηκαν να χάνουν με 2-1. Ήταν γραφτό. Όπως φάνηκε κι από το λάθος του Αρκονάδα στο φάουλ του Πλατινί, στον τελικό με τους Ισπανούς την 27η Ιουνίου 1984. Το δεύτερο γκολ του Μπελόν ύστερα από πάσα του Τιγκανά στις καθυστερήσεις, σφραγίζει τη γαλλική κατάκτηση στο Παρκ ντε Πρενς. Το πρώτο τρόπαιο των Γάλλων σε ομαδικό άθλημα. Πρώτος σκόρερ με 9 γκολ ο Πλατινί, ρεκόρ ακατάρριπτο μέχρι σήμερα. Στην καλύτερη 11αδα μαζί του, Τιγκανά και Ζιρές. Μοναδικός αδικημένος ο Φερναντέζ. Λεπτομέρεια: σύμφωνα με τους τωρινούς κανονισμούς της FIFA για τους ποδοσφαιριστές που έχουν διπλή υπηκοότητα, το “carré magique” μπορεί και να μην υπήρχε ποτέ. Ο Πλατινί θα είχε δικαίωμα συμμετοχής στην Ιταλία, αφού ο παππούς του γεννήθηκε στο Πιεμόντε. Ο Φερναντέζ γεννήθηκε στην Ισπανία, ο πατέρας του Ισπανός. Όπως και του Ζιρές. Ο Τιγκανά γεννήθηκε στο Μαλί, σαν τον πατέρα του. Η δεύτερη πατρίδα που έγινε πρώτη…
