Oι «αφανείς ήρωες» της νέας πρωταθλήτριας Ευρώπης είναι οι άνθρωποι πίσω από τον προπονητή Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Οι Ιταλοί έχουν να το λένε ότι η φετινή Εθνική ομάδα που κατέκτησε την Ευρώπη ήταν από τις πιο «αγαπησιάρικες» που έχουν δει ποτέ σε μεγάλη διοργάνωση.

Το κλισέ «είμαστε όλοι μια παρέα» συνοδεύει πολλές φορές την προσπάθεια κάποιας ομάδας, σε αρκετές όμως από αυτές δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι Ιταλοί αν μη τι άλλο το γνωρίζουν καλά, έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι πώς οι εσωτερικές «έριδες» μπορούν να διαλύσουν μία Εθνική ομάδα σε μία μεγάλη διοργάνωση.

Στο Μουντιάλ 1970 μπορεί οι «ατζούρι» να έφτασαν στον τελικό , όμως η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Σάντρο Ματσόλα κι Τζιάνι Ριβέρα είχε χωρίσει όχι μόνο την Εθνική αλλά και τη χώρα σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Το 1974 o τότε σταρ της Λάτσιο Τζόρτζιο Κινάλια είχε «επαναστατήσει» όταν ο ομοσπονδιακός τον έκανε αλλαγή στο παιχνίδι με την Αϊτή για την πρώτη φάση του Μουντιάλ της Γερμανίας. Εγκατέλειψε την αποστολή αφήνοντας την ομάδα στα κρύα του λουτρού και οι «ατζούρι» αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο. Αντίστοιχη ήταν η αποτυχία του 2014, με τον εξοστρακισμό των άτακτων Μάριο Μπαλοτέλι και Αντόνιο Κασάνο να αναστατώνει το κλίμα.

Αντίθετα, όταν οι Ιταλοί ήταν ενωμένοι σχεδόν πάντα κατάφερναν κάτι καλό, όπως είχε γίνει στο Μουντιάλ του 1982, σε αυτό του 2006 αλλά και στο Euro που μόλις ολοκληρώθηκε. Η Corriere Dello Sport το χαρακτήρισε ως διοργάνωση της…αγκαλιάς για την Ιταλία, καθώς παίκτες και τεχνικό τιμ δεν δίσταζαν να εκφράσουν την αγάπη τους ο ένας για τον άλλον με …μεσογειακό τρόπο.

Η αντίδραση όλης της ομάδας στον τραυματισμό του Σπινατσόλα και η ενεργή παρουσία του στα πανηγύρια του «Γουέμπλεϊ», αλλά και η κίνηση του αναπληρωματικού τερματοφύλακα Σιρίγκου να δείξει στους συμπαίκτες του video με μηνύματα μελών των οικογενειών τους στο πούλμαν καθ’ οδόν προς την έδρα του τελικού, ήταν χαρακτηριστικά του ομαδικού πνεύματος που χαρακτήριζε τη φετινή «έκδοση» της «Σκουάντρα Ατζούρα».

Ο ρόλος των βοηθών

Ο προπονητής Ρομπέρτο Μαντσίνι ήταν ο κύριος εκφραστής αυτού του πνεύματος, αυτός που επέλεξε την αποστολή όχι μόνο με βάση τις ποδοσφαιρικές ικανότητες, αλλά και τον χαρακτήρα των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ήταν υποχρεωμένοι να ζήσουν μαζί σε μία «φούσκα» για πάνω από ένα μήνα.

Πολύτιμη όμως ήταν και η συνεισφορά των βοηθών του. Οι συνεργάτες του προπονητή, τις περισσότερες φορές είναι αυτοί που αποτελούν τον ενδιάμεσο ανάμεσα στον παίκτη και τον κόουτς. Ο τελευταίος πρέπει να κρατά πάντα μία απόσταση προκειμένου να διατηρεί την πειθαρχία, ενώ ο βοηθός μπορεί να βρεθεί πιο κοντά στον παίκτη και ακούσει τα παράπονά του, χωρίς την τόσο αυστηρή σχέση ποδοσφαιριστή – πρώτου προπονητή.

mancini_vialli
Βιάλι, Μαντσίνι και Οριάλι ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/ΜΠΕ

Οι Ιταλοί, φρόντισαν να τοποθετήσουν δίπλα στον Μαντσίνι ένα τιμ γεμάτο με εμπειρία και χαρακτήρα, που αποδείχτηκε εξ’ ίσου σφιχτοδεμένο με αυτό που εμφανίστηκε στον αγωνιστικό χώρο.

Oι άνθρωποι του Μαντσίνι σε αυτή τη διοργάνωση ήταν κάτι παραπάνω από ένα γκρουπ…ατσαλάκωτων κουστουμάτων τύπων! Ας τους δούμε έναν – έναν.

Βιάλι, ο «αδελφός»

Ο Ντοναρούμα αποκρούει το πέναλτι του Σάκα και δίνει το τρόπαιο στην Ιταλία. Ποια είναι η πρώτη κίνηση του Μαντσίνι; Να πέσει στην αγκαλιά του Τζανλούκα Βιάλι, με τους δύο άνδρες να μην μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους σε μία συγκλονιστική στιγμή. Ο «γενικός αρχηγός» της ιταλικής αποστολής και «δίδυμος των γκολ» του προπονητή από τα χρόνια της Σαμπντόρια (μαζί πέτυχαν 143 γκολ με τους «μπλουτσερκιάτι»), προσελήφθη στο πόστο έπειτα από ιδέα του προέδρου της ομοσπονδίας Γκραβίνα, την οποία ο Μαντσίνι βρήκε εξαιρετική.  Εκτός από έμπιστος του πρώτου τεχνικού, ο Βιάλι αποτέλεσε σύμφωνα με την Corriere Della Sera τη «συνείδηση της ομάδας». Αυτός καθοδηγούσε στα πρώτα βήματά τους τους νεοεισελθόντες στο γκρουπ, αυτός παρηγορούσε τους τραυματίες ή όσους δέχονταν κριτική για τις εμφανίσεις τους. Οι Βεράτι και Ιμόμπιλε ήταν από τους παίκτες που ωφελήθηκαν από τις συμβουλές ενός ανθρώπου με τεράστια εμπειρία στο ποδόσφαιρο.


Oριάλι, η ήρεμη δύναμη

Ο «Λέλε» Οριάλι είναι ο τιμ μάνατζερ των «ατζούρι», λιγότερο προβεβλημένος από τον Βιάλι αλλά εξ΄ ίσου πολύτιμος, ως ένας από τους εξ’ απορρήτων του Μαντσίνι. Μια ζωή μετά το τέλος της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής, ήταν ο αγαπημένος των προπονητών στην Ίντερ στο ρόλο του γενικού διευθυντή: οι Μουρίνιο, Κόντε αλλά και ο ίδιος ο Μαντσίνι πίνουν νερό στο όνομά του και έτσι ο τελευταίος τον υποδέχτηκε με ενθουσιασμό στο ομοσπονδιακό τιμ, στο οποίο ενδέχεται να παραμείνει λόγω των αλλαγών που έρχονται στους «νερατζούρι».


Εβάνι, το alter ego

Όποιος παρακολούθησε τα ματς της Ιταλίας, είναι δύσκολο να μην παρατήρησε τον τύπο με τα γυαλιά και το χαρακτηριστικό μούσι που ήταν σχεδόν σε κάθε πλάνο δίπλα στον Μαντσίνι. Δεν ήταν άλλος από τον άμεσο συνεργάτη του Αλμπερίκο Εβάνι, για τους φίλους «Κίκο» ή «Μπούμπου»! Ο επί πολλά χρόνια μέσος της Μίλαν, δουλεύει ως προπονητής της ομοσπονδίας από το 2010, ασχολούμενος κυρίως με τις μικρές Εθνικές ομάδες και έφτασε με την Κ20 στην τρίτη θέση στον κόσμο το 2017. Όταν το 2018 ο μέχρι τότε βοηθός του Μαντσίνι Άντζελο Γκρεγκούτσι αποφάσισε να αναλάβει τη Σαλερνιτάνα, η ομοσπονδία έδωσε προαγωγή εκ των έσω στον Εβάνι, ο οποίος από τότε αποτελεί το alter ego του ομοσπονδιακού και μάλιστα τον αντικατέστησε τον περασμένο Νοέμβριο στον πάγκο όταν είχε προσβληθεί από κορωνοϊό! Ο Εβάνι ήταν συμπαίκτης στη Σαμπντόρια με Βιάλι και «Μάντσιο», αλλά ποτέ «κολλητός» τους. Πλέον είναι αχώριστοι….


Λομπάρντο, ο φίλος των παικτών

Άλλο ένα μέλος της μεγάλης Σαμπντόρια των 90’ s που βρίσκεται στο τιμ των «ατζούρι» είναι ο Ατίλιο Λομπάρντο. Ο θρυλικός «Ποπάι» είναι στο πλευρό του Μαντσίνι από το 2019 και αποδείχτηκε μία από τις καλύτερες επιλογές του. Πέρα από τις προπονητικές του ικανότητες, το χαρακτηριστικό του χιούμορ αποδείχτηκε πολύτιμο στις δύσκολες στιγμές ενός μεγάλου τουρνουά. Ο 55χρονος είναι ο αγαπημένος των διεθνών.


Σάλσανο, πάντα πιστός

Μέλος της Σαμπντόρια του Βουγιαντίν Μπόσκοφ και του ποδοσφαιριστή Μαντσίνι ήταν και ο Φάουστο Σάλσανο.  O παλαίμαχος μέσος είναι από τους πιο παλιούς συνεργάτες του «Μάντσιο» από τότε που κάθισε στους πάγκους. Ίντερ, Μάντσεστερ Σίτι, Γαλατάσαραϊ, Ζενίτ, Εθνική ομάδα, δεν υπήρξε δουλειά του Μαντσίνι που να μην τον πήρε μαζί του. Από τους πιο παλιούς συνεργάτες του Μαντσίνι είναι και οι προπονητές τερματοφυλάκων. Με τον χαμηλών τόνων Τζούλιο Νουτσάρι δουλεύουν μαζί από το 2002, ενώ ο Μάσιμο Μπατάρα έχει θητεύσει δίπλα στον νυν ομοσπονδιακό σε Ίντερ και Μάντσεστερ Σίτι.


Ντε Ρόσι, ο χαρισματικός

Η πρόσληψη του Ντανιέλε Ντε Ρόσι στο ομοσπονδιακό τιμ τον Μάρτιο του 2021 ήταν το κομμάτι που συμπλήρωσε το νικηφόρο ιταλικό παζλ. Μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής, όμως αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του και να πάρει τα προπονητικά διπλώματα της ΟΥΕΦΑ. Ο 37χρονος είχε την τύχη να ξεκινήσει τη νέα του καριέρα από μία ομάδα με την οποία έζησε τα πάντα. Το 2006 αναδείχτηκε πρωταθλητής κόσμου με την Εθνική στη Γερμανία, ενώ το 2017 έζησε τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από το Μουντιάλ της Ρωσίας στο μπαράζ με τη Σουηδία. Όσοι τον θυμούνται να αναρωτιέται στον τότε ομοσπονδιακό Βεντούρα γιατί έπρεπε να τον βάλει στον αγωνιστικό χώρο την ώρα που η ομάδα του κυνηγούσε γκολ, καταλαβαίνουν πόσο «άρρωστος» είναι με την Εθνική. Το 2006 ήταν από αυτούς που κουβάλησαν στις πλάτες τους τους «ατζούρι» του Λίπι  στον θρίαμβο του Βερολίνου. Την περασμένη Κυριακή στο Λονδίνο, ήταν αυτός που κουβάλησε στις πλάτες του τον λαβωμένο Σπινατσόλα για να μπορέσει να πανηγυρίσει κοντά στην κερκίδα μαζί με τους Ιταλούς φιλάθλους. Μία μικρή χειρονομία, που όμως φανέρωσε για άλλη μία φορά πόσο «ομάδα» ήταν τελικά η φετινή Ιταλία…