Βρισκόμαστε λίγους μήνες πριν την σέντρα του Euro 2021 ή Euro 2020, ότι προτιμάτε. Δεν θα αργήσει η ενημέρωση από προπονητές για τις αποστολές των ομάδων. Σε μια άλλη εποχή αυτό γινόταν δια τηλεφώνου.
Ο Δανός Μπιόρν Κρίστενσεν. Είχε αγωνιστεί στο Euro 1988 και βρισκόταν ήδη μια τριετία στην Νιούκαστλ το 1992. Με την Γιουγκοσλαβία σε πόλεμο, υπήρχε η πιθανότητα να αγωνιστεί η Δανία στο Euro όταν χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη γραμμή ήταν ο προπονητής Ρίτσαρντ Μέλερ Νίλσεν :
“Με ρώτησε αν θέλω να αγωνιστώ γιατί υπήρχε η πιθανότητα να πάμε στην τελική φάση. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος. Ήμασταν στην εξοχή και είχα ανακαλύψει κάτι μπουκάλια με κόκκινο κρασί. Είχα παίξει λίγο με την Νιουκάστλ μετά από τραυματισμό. Δεν τον πήρα στα σοβαρά και αρνήθηκα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία”.
Η Δανία πήγε στο Euro και το κατέκτησε αλλά δεν μετανιώνει. Είναι 57 ετών, ζει στο Άαρχους, επιτυχημένος επιχειρηματίας και σύμβουλος πολιτικών προσώπων. Σαν ποδοσφαιριστής, πλακατζής, κεντρικός αμυντικός, δυναμικός, με το παχύ μουστάκι του. Έχει ακόμη επαφή με παλιούς συμπαίκτες.
Ακόμη του στέλνει μηνύματα ο Μίκι Κουίν ή μάλλον όχι μηνύματα… απλά τρεις λέξεις. “Γειά σου χοντρέ”. Ο Κρίστενσεν γελάει και καταπίνει μπύρες στην υγειά του.
Οι ιστορίες του από την καριέρα στην Νιουκάστλ αμέτρητες. Ένα βράδυ Σαββάτου τον κυνηγούσαν οπαδοί της Σάντερλαντ έξω από ένα κλαμπ και του έσκισαν το κουστούμι Αρμάνι.
Μετά από ήττα από την Σάντερλαντ βρήκε διαλυμένη την Άλφα Ρομέο του με υπογραφή… “αυτό είναι το αμάξι του Μπιόρν Κρίστενσεν” και του το είχαν διαλύσει οπαδοί της Νιουκάστλ.
Θυμάται που κάθε Τετάρτη οι παίκτες έπαιζαν γκολφ για φιλανθρωπικούς σκοπούς, δεν ήξερε αλλά, έπαιζε γιατί μετά θα πήγαιναν σε παμπ.
Όταν ανέλαβε ο Κέβιν Κίγκαν, το 1992 τον έδωσε δανεικό στην Μπρίστολ Σίτι και εκεί είχε την καλύτερη στιγμή της καριέρας του ανακαλύπτοντας τον Άντι Κόουλ.
“Κάναμε προπόνηση μαζί. Με πήρε τηλέφωνο ο Κίγκαν και με ρώτησε αν είναι καλός. Του απάντησα ότι είναι τεμπέλης, δεν προπονείται, δεν δένει ούτε τα κορδόνια, δεν κάνει προθέρμανση αλλά του είπα να τον αποκτήσει γιατί την ώρα του αγώνα είναι ιδιοφύια. Και είχα δίκιο”.
Φυσικά είχε τα προβλήματά του με τον Κίγκαν.
“Δεν με πίστεψε ποτέ. Είχαμε τον αγώνα προς τιμήν του Τζον Άντερσον και με έβαλε στην αντίπαλη ομάδα ενώ αυτός έπαιζε με την άλλη ομάδα. Βρήκα την ευκαιρία μου. Τον πέτυχα μέσα στο γήπεδο και του έκανα ένα δυνατό τάκλιν. Μετά με πούλησε στην Πόρτσμουθ”.
Έζησε μια γεμάτη ποδοσφαιρική καριέρα, όπως την ήθελε. Με τις καλές και τις κακές στιγμές που ίσως και να μην τις θυμάται ελέω… αλκοόλ.
Αυτό που δεν θα ξεχάσει όπως ποτέ είναι εκείνο το καταραμένο τηλεφώνημα που δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά.
