Η φετινή είναι η 29η συμμετοχή της Γιουβέντους στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, είτε ως Κύπελλο Πρωταθλητριών είτε ως Τσάμπιονς Λιγκ.
Οι «μπιανκονέρι» έχουν κερδίσει το θεσμό δύο φορές, έχοντας χάσει πέντε τελικούς (επτά συνολικά).
Η πρώτη τους συμμετοχή καταγράφηκε την περίοδο 1958/59 (τέταρτη της διοργάνωσης) και έμελλε να τερματιστεί στον προκριματικό γύρο, ενώ από εκεί και πέρα και εκτός των επτά τελικών, η «γηραιά Κυρία» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έχει φτάσει άλλες τρεις φορές στα ημιτελικά (1968, 1978, 1999) και ακόμα πέντε στα προημιτελικά (1962, 1986, 2005, 2006, 2013).
Οι δύο Kούπες
Το 1985 και το 1996 είναι οι δύο χρονιές από τις οποίες οι φίλοι της Γιούβε έχουν τις πιο γλυκές αναμνήσεις.
Η τρίτη απόπειρα των «μπιανκονέρι» στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών κόντρα στη Λίβερπουλ το 1985, έμελλε να είναι και η τυχερή, με το Κύπελλο βέβαια να στιγματίζεται από τα θλιβερά γεγονότα του Χέιζελ. Οι 39 νεκροί που ποδοπατήθηκαν μετά την υποχώρηση τοίχου της εξέδρας του γηπέδου των Βρυξελλών επισκίασαν το 1-0 με το πέναλτι γκολ του Μισέλ Πλατινί στο 58’, που χάριζε το πρώτο τρόπαιο στη Γιουβέντους.
Η δεύτερη κατάκτηση ήρθε 11 χρόνια αργότερα. Εντός έδρας αυτή τη φορά (Ρώμη) η Γιουβέντους προηγείται κόντρα στον Άγιαξ με γκολ του Ραβανέλι στο 13’, οι Ολλανδοί ισοφαρίζουν με τον Λίτμανεν στο 41’ και το παιχνίδι οδηγείται σε παράταση και πέναλτι. Εκεί οι Ιταλοί έκαναν 4/4 και πήραν στα χέρια τους το Κύπελλο με τα… μεγάλα αυτιά, με 4-2 στην ψυχοφθόρο διαδικασία.
Οι χαμένοι τελικοί
Μαζί με τις Μπάγερν Μονάχου και Μπενφίκα, η Γιουβέντους έχει τους περισσότερους χαμένους τελικούς στη διοργάνωση (5). Γίνεται εύκολα κατανοητό πως σε περίπτωση που ηττηθεί στο Βερολίνο από τη Μπαρτσελόνα, η Γιούβε θα κατέχει μια άβολη πρωτιά, φτάνοντας τους έξι χαμένους τελικούς.
Το –κακό- ξεκίνημα έγινε το 1973. Αντίπαλος ο Άγιαξ στο γήπεδο του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι, με ένα γκολ του Τζόνι Ρεπ στο 5’ να κρίνει τον τελικό υπέρ του «Αίαντα» (1-0).
Συνέχεια το 1983 στο νεότευκτο Ολυμπιακός Στάδιο της Αθήνας, με το φοβερό γκολ του Φέλιξ Μάγκατ στο 9’ να στέλνει τους Ιταλούς με άδεια χέρια πίσω στο Τορίνο (1-0).
Μετά το τρόπαιο του 1996, η συνέχεια ήταν πολύ πικρή, αφού ακολούθησαν δύο συνεχόμενες αποτυχημένες απόπειρες για κατάκτηση του Άγιου Δισκοπότηρου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Παίζοντας εκτός έδρας (Μόναχο) κόντρα στην πρωτοεμφανιζόμενη σε τελικό Ντόρτμουντ το 1997, η Γιουβέντους θα ηττηθεί με 3-1, αφού παρά το ασύλληπτο γκολ του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο με τακουνάκι στο 65’, οι Γερμανοί σκόραραν με τους Ρίεντλε (29’, 34’) και Ρίκεν (71’) για το τελικό 3-1.
Έναν χρόνο αργότερα (1998) στην Αρένα του Άμστερνταμ, ο Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς θα παίξει το ρόλο του θύτη σκοράροντας το μοναδικό γκολ του τελικού στο 66’, φέρνοντας τη Ρεάλ Μαδρίτης στην ευρωπαϊκή κορυφή μετά από 32 χρόνια και βυθίζοντας παράλληλα στην απογοήτευση το Τορίνο (1-0).
Η τελευταία εμφάνιση της “vecchia signora” σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, πραγματοποιήθηκε το 2003 στο «Ολντ Τράφορντ» του Μάντσεστερ. Ο «εμφύλιος» κόντρα στη Μίλαν κρίθηκε στα πέναλτι μετά από 120 στείρα λεπτά (0-0) με τον Αντρέι Σεβτσένκο να ευστοχεί στο τελευταίο πέναλτι και με 3-2 να στερεί τον τίτλο από τη Γιουβέντους.