Πώς η Βασιλεία έγινε ομάδα που δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι και εντυπωσιάζει για άλλη μία χρονιά στην Ευρώπη.
Η δεύτερη νίκη στη φάση των ομίλων επί της Τσέλσι, φέρνει την ομάδα του Μουράτ Γιακίν έναν πόντο μακριά από την είσοδο στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, συνεχίζοντας την καλή παράδοση που «χτίζει» την τελευταία τριετία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Οι Ελβετοί πέρσι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα ημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ (όπου αποκλείστηκαν από τη μετέπειτα κάτοχο Τσέλσι), ενώ τη σεζόν 2011-12 ανάγκασαν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να «υποβιβαστεί» για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Γιουρόπα Λιγκ, αποκλείοντάς την στη φάση των ομίλων.
Στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της χρονιάς η Βασιλεία αποκλείστηκε από τη Μπάγερν με μία βαριά ήττα 7-0 στο Μόναχο, αλλά αυτό αποτελεί και το μοναδικό μελανό σημείο στην ευρωπαϊκή πορεία της τα τελευταία χρόνια. Πώς όμως έφτασε μέχρι εδώ;
Ο Κάμπερ, οι πρώτοι τίτλοι και ο υποβιβασμός
Η Βασιλεία ιδρύθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1893, όταν μία χούφτα ανθρώπων ανταποκρίθηκε σε αγγελία τοπικής εφημερίδας που καλούσε ενδιαφερόμενους για την ίδρυση ποδοσφαιρικής ομάδας στην ελβετική πόλη.
Ένας από τους πρώτους αρχηγούς της ήταν κάποιος Χανς Κάμπερ, ο οποίος το 1896 αποτέλεσε έναν εκ των συνιδρυτών της ομάδας της Ζυρίχης, ενώ αργότερα μετακόμισε στην Καταλωνία, άλλαξε το όνομά του σε Ζοάν Γκάμπερ και ίδρυσε τη Μπαρτσελόνα, δίνοντάς της τα χρώματα της φανέλας της Βασιλείας.
O Xανς Κάμπερ
Ωστόσο έπρεπε να περάσουν 40 χρόνια από την ίδρυση της Βασιλείας για να κερδίσει το πρώτο της τρόπαιο (Κύπελλο Ελβετίας το 1933), ενώ αναδείχτηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια της χώρας το 1953. Οι δεκαετίες 1960, 1970 και 1980 χαρακτηρίστηκαν από σποραδικές κατακτήσεις τίτλων και κάποιες «δειλές» ευρωπαϊκές πορείες, μέχρι να έρθει ο υποβιβασμός του 1988. Η παρουσία της στη δεύτερη κατηγορία κράτησε μέχρι το 1994 και παρ’ όλο που επέστρεψε στα «σαλόνια», δεν θα γινόταν «πρώτο όνομα» στη χώρα πριν την έλευση της νέας χιλιετίας, όταν ο τροχός θα γύριζε γι’ αυτή οριστικά…
«Κλειδί» το γήπεδο
Το 1998 ανέλαβε την ομάδα ως προπονητής ο Κρίστιαν Γκρος και σιγά-σιγά η Βασιλεία άρχισε να «σκαρφαλώνει» στην πυραμίδα του ελβετικού ποδοσφαίρου.
Σημείο καμπής ήταν η 15η Μαρτίου του 2001, όταν εγκαινιάστηκε το ολοκαίνουργιο St. Jakob Park, το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό στάδιο της χώρας. Τα οικονομικά της άρχισαν να βελτιώνονται, το ίδιο και η μοίρα της Βασιλείας ενός γηπέδου.
Το St. Jakob Park
Το 2002 κατέκτησε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά έπειτα από 22 χρόνια και ένα χρόνο αργότερα έγινε η δεύτερη ελβετική ομάδα στην ιστορία που έπαιξε σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, περνώντας μάλιστα και την πρώτη φάση των γκρουπ. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα πρωταθλήματα (2004, 2005, 2008, 2010), πριν έρθει η έκρηξη της τελευταίας τριετίας και οι ευρωπαϊκές επιτυχίες…
Ομάδα-μοντέλο
Έχοντας κατακτήσει τέσσερις σερί χρονιές το πρωτάθλημα Ελβετίας, η Βασιλεία έχει ξεφύγει πλέον από τα στενά δεδομένα της χώρας και θεωρείται από πολλούς ομάδα-μοντέλο όσον αφορά τη λειτουργία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Η πολιτική του συλλόγου στηρίζεται σε τρεις άξονες. Την προσέλκυση κόσμου στο γήπεδο, την οικονομική διαχείριση χωρίς υπερβολές και την ανάδειξη ντόπιων ταλέντων που φέρνουν έσοδα στα ταμεία μέσω της πώλησής τους σε πιο προηγμένα πρωταθλήματα.
Τη φετινή σεζόν, ο μέσος όρος εισιτηρίων στο St. Jakob Park φτάνει τα 28.000, ένας αριθμός εξωπραγματικός για τις περισσότερες ομάδες εκτός των πέντε μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και μάλιστα σε μία χώρα όπου το ποδόσφαιρο πολλές φορές έρχεται σε τρίτη μοίρα πίσω από το χόκεϊ επί πάγου και το σκι!
Στα οικονομικά, υπολογίζεται ότι τα έσοδά της φτάνουν περίπου τα 28.3 εκατ. ευρώ ετησίως, νούμερο κατά πολύ υψηλότερο από τις ανταγωνίστριές της στο ελβετικό πρωτάθλημα, αλλά ψίχουλα σε σχέση με την Τσέλσι ομάδα που νίκησε δύο φορές φέτος στο Τσάμπιονς Λιγκ!
Έτσι, η Βασιλεία βρίσκεται στην ιδιαίτερη θέση του να έχει ουσιαστικά συντρίψει τον εγχώριο ανταγωνισμό, αλλά να μην διαθέτει δυνατότητες για μεγάλες επενδύσεις στο έμψυχο δυναμικό. Πώς λοιπόν αντιμετωπίζει την πρόκληση;
Ρόστερ σε τρία επίπεδα
Οι Ελβετοί ακολουθούν τη φιλοσοφία των «τριών επιπέδων» στην κατάρτιση του ρόστερ τους. Με λίγα λόγια, αυτή η πολιτική ορίζει ότι οι παίκτες της ανήκουν γενικά σε τρεις ξεχωριστές κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία αποτελείται από τους έμπειρους παίκτες πρώτης γραμμής, Ελβετούς ή ξένους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα ξοδεύει πολλά λεφτά για την απόκτησή τους. Οι αδελφοί Ντέγκεν και ο Στρέλερ είναι μερικοί από αυτούς.
Η δεύτερη αποτελείται από τους νεαρούς παίκτες που προέρχονται από τις ακαδημίες. Οι Στόκερ, Ζόμερ και Σάκα είναι αντιπροσωπευτικά «δείγματα».
Η τρίτη κατηγορία αποτελείται από τους ξένους που χρησιμοποιούν τον σύλλογο για να φτιάξουν «όνομα» και στη συνέχεια να μετακομίσουν για ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα. Το έξυπνο scouting παίζει μεγάλο ρόλο σε αυτό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τρίτης κατηγορίας είναι ο 21χρονος Αιγύπτιος Μοχάμεντ Σαλάχ, ο οποίος αποκτήθηκε τον Απρίλιο του 2012, όταν αντιμετώπισε τη Βασιλεία σε φιλικό παιχνίδι ως μέλος της Εθνικής Αιγύπτου Κ23. Ενάμισι χρόνο μετά, σκόραρε απέναντι στην Τσέλσι τόσο στο Λονδίνο όσο και στην Ελβετία, με το όνομά του ήδη να βρίσκεται στις λίστες μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων.
Ο Μοχάμεντ Σαλάχ
Όταν έρθει η ώρα, οι Ελβετοί δεν θα διστάσουν να τον πουλήσουν, όπως έκαναν στο παρελθόν και με αστέρια τους όπως ο Σακίρι.
Άλλωστε, έχοντας πίσω τους τμήματα υποδομής που έχουν «βγάλει» μεταξύ άλλων στο παρελθόν ονόματα όπως ο Ράκιτιτς, ο Ντερντιγιόκ, ο Αλεξάντερ Φράι, ο Ίνλερ, ο Στρέλερ και ο Καϊσέδο, το σίγουρο είναι ότι το ελβετικό ρολόι δεν θα σταματήσει να λειτουργεί σύντομα…
Ξέρατε ότι…
* Ο πιο διάσημος οπαδός της Βασιλείας δεν είναι άλλος από τον Ρότζερ Φέντερερ. Ο 32χρονος σούπερ σταρ του παγκοσμίου τένις γεννήθηκε στην πόλη και παρακολουθεί από κοντά την πορεία της ομάδας της γενέτειράς του.
* Ένα από τα αστέρια της ομάδας και προμηθευτής της ασίστ για τη νίκη της Τρίτης επί της Τσέλσι, ο 21χρονος αμυντικός Φάμπιαν Σχερ, μετακόμισε στη Βασιλεία πριν από 16 μήνες, προερχόμενος από τη Βιλ. Προηγουμένως δεν ήξερε καν αν θα μπορούσε να ακολουθήσει πορεία επαγγελματία ποδοσφαιριστή και έτσι τις πρωϊνές ώρες δούλευε ως ταμίας σε τράπεζα!
«Δούλευα όλο το πρωί στην τράπεζα, μετά πήγαινα για προπόνηση και από τις 10 το βράδυ διάβαζα τα μαθήματά μου», δήλωσε πρόσφατα ο Σχερ, που βρέθηκε από την πίσω πλευρά του γκισέ στην πρώτη γραμμή του Τσάμπιονς Λιγκ…