Προβληματισμένος από την κατάσταση στην κατάσταση στους αγωνιστικούς χώρους της Ελλάδας, εμφανίστηκε ο Γιάννης Πανούσης. Ο πρόεδρος της διαρκούς επιτροπής κατά της βίας αναφέρθηκε στα όσα έγιναν στο ντέρμπι των «αιωνίων» στο «Γ. Καραϊσκάκης», ενώ αναφέρθηκε και στη βούληση της Πολιτείας να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές, ώστε να μπει ένα τέλος στα φαινόμενα βίας στα ελληνικά γήπεδα. Ο Πανούσης μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM».
Για τα όσα έγιναν στο προχθεσινό παιχνίδι στο γήπεδο “Γ. Καραϊσκάκης” και τις κοινωνικές του διαστάσεις:«Εγώ δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος, αλλά δεν μπορώ να μην βλέπω και μπροστά μου. Είμαστε στο τελευταίο βήμα πριν από τους νεκρούς. Το επόμενο βήμα, θα είναι οι νεκροί και δεν λέω νεκρό γιατί νεκρό μπορεί να έχεις και σε ένα ατύχημα. Το επόμενο βήμα από αυτά που είδαμε προχθές είναι αυτό. Πλέον θα πεθάνουν άνθρωποι, δεν έχει μείνει κάτι άλλο, όλα τα άλλα τα έχουμε κάνει. Άρα λοιπόν ποιο είναι το ζητούμενο; Προσπαθώ να καταλάβω ποιο είναι το ζητούμενο σε αυτή την ιστορία. Είναι οικονομικό, πολιτικό; Όλα αυτά έχουν σβήσει λίγο έως πολύ, η χώρα δεν έχει λεφτά για εργολαβίες, δημόσια έργα κ.λ.π., έχει φύγει όλο αυτό. Όχι παίζεται αλλού το παιχνίδι. Ούτε παιχνίδι εξουσίας μπορεί να είναι. Τι εξουσία σου δίνει ένα πρωτάθλημα ή τι απώλεια μπορείς να έχεις; Εκπλήσσομαι με ανθρώπους που είναι επιτυχημένοι στον κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό χώρο, όταν μπαίνουν σε μια ομάδα, αλλάζουν αντίληψη, νοοτροπία, κοσμοθεωρία και λειτουργούν διαφορετικά. Είχα γράψει ένα άρθρο πριν από περίπου τρεις μήνες για το ποιος θα φάει πρώτος το τέρας. Γιατί όταν καλλιεργείται αυτό το πνεύμα δεν είναι κανένας βέβαιος , κανένας ασφαλής. Θα στραφούν εναντίον και αυτών που σήμερα τους καθοδηγούν και τους κυβερνούν. Δεν έχει λογική αυτό το τέρας. Δεν καταλαβαίνω σε μια τέτοια εποχή τι νόημα έχει σε εθνικό επίπεδο και σε ψυχολογικό επίπεδο όλο αυτό που γίνεται. Ήμουν στο γήπεδο προχθές κι έφυγα σχεδόν στη μέση του δευτέρου ημιχρόνου, γιατί δεν το άντεχα άλλο αυτό που έβλεπα. Ήμουν στους επίσημους και επί τρεισήμισι ώρες άνθρωποι καλοντυμένοι έβριζαν χυδαία, πριν να ξεκινήσει ο αγώνας. Τι έβριζαν ακριβώς; Συνθήματα ρατσιστικά, εθνικιστικά. Δεν μπορεί κάθε ομάδα να έχει έναν ποδοσφαιριστή καταγωγής αφρικανικής ή αν κάποιος είναι βορειοηπειρώτης ή Αλβανός. Εάν είναι κάποιος τέτοιος στην ομάδα τους, θα τον βρίζουν ρατσιστικά; Θέλω ν’ ακούσω την άποψη κάποιου 50άρη, γιατί για τέτοιους μιλάμε, να μου πει τι είναι αυτό το πράγμα! Δεν έχω καταλάβει τι νόημα έχουν όλα αυτά. Εγώ γυρνώντας στο σπίτι είπα δεν αξίζει τον κόπο. Άσε να σκοτωθούν μεταξύ τους. Άσε η πολιτεία να βάλει ποινές εξοντωτικές μήπως και καταλάβουν ότι όλο αυτό το πράγμα δεν έχει νόημα».
Για την παγωμάρα που υπάρχει στην κοινωνία από τα όσα συνέβησαν: «Η παγωμάρα δεν είναι στο γεγονός ότι είδες δέκα φωτοβολίδες, οι οποίες εκτοξεύονταν προς το πλήθος. Το θέμα είναι ότι έτσι όπως έχει αναμειχθεί αυτό το πράγμα, δηλαδή, το κοινό έγκλημα, ο υπόκοσμος, μια μορφή τρομοκρατίας, κάποιοι μετανάστες, κάποιοι ακραίοι τύποι κι όλο αυτό δεν τελειώνει στο γήπεδο σε κυνηγά και στο σπίτι σου. Όπως είδαμε ότι έγινε και κατά του διαιτητή. Επεκτείνεται μια τρομοκρατία, εντός κι εκτός εισαγωγικών, που δεν είναι αθλητική αλλά είναι καθαρά εγκληματική. Αυτό δεν είναι χουλιγκανισμός. Ο χούλιγκαν, φώναζε, έβριζε έδινε και καμιά μπουνιά τότε, αλλά δεν έκλεβε, δεν λήστευε, δεν έκαιγε. Είναι άλλο θέμα αυτό που βλέπουμε τώρα».
Αν έχει την δυνατότητα και την βούληση η πολιτεία να προτείνει μέτρα: «Εμείς ως ΔΕΑΒ προσπαθούμε να κάνουμε μια κοινωνική πολιτική και να το κατεβάσουμε στην κοινωνία το θέμα. Το κάναμε στον Ιωνικό και την Προοδευτική. Πήγαμε και είδαμε τους δημάρχους και τους υπόλοιπους κοινωνικούς φορείς και τους παλαιμάχους. Τώρα έχουμε κάνει ένα γράμμα στο Βόλο και τη Λάρισα. Ίσως το κάνουμε και στον Πειραιά. Να το κατεβάσουμε στην κοινωνία είναι το θέμα και να τους ρωτήσουμε, τι είναι αυτό που χαίρεστε να σας σπάνε τα μαγαζιά και να μην μπορούν να πάνε τα παιδιά σας εκεί; Όταν φτάνουμε σε ακραία κατάσταση είναι αστείο να μιλάς για κοινωνική πολιτική, κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση του κόσμου. Φτάνεις σε ένα σημείο που λες αυτό δεν είναι δικό μου θέμα πλέον. Έχουμε βρει κάποια προγράμματα από το εξωτερικό ως ΔΕΑΒ, που είναι ψυχοτέστ για τους φιλάθλους, ώστε να τα εφαρμόσουμε αλλά που να τα εφαρμόσεις αυτά σε μια αγριότητα; Αν η πολιτεία έχει ή δεν έχει τα κότσια δεν το ξέρω. Το σύστημα έχει διαπλακεί τόσα χρόνια με διάφορους παράγοντες πάνω και κάτω από την μέση, δηλαδή όχι μόνο θεσμικούς και φανερούς, αλλά και αφανείς παράγοντες! Και δεν ξεμπλέκεται σε μια εβδομάδα και κυρίως δεν ξεμπλέκεται με νόμους. Δεν είμαι υπέρ της ποινικοποίησης γιατί στο τέλος δεν θα υπάρχει κοινωνική συμπεριφορά που να μην έχει ποινή πάνω από το κεφάλι της. Δεν γίνεται έτσι ο πολιτισμός και ο αθλητισμός. Οδηγούν τα πράγματα, αυτοί που τα καθοδηγούν και τα διαπράττουν στο να οδηγήσουν το κράτος να επιβάλει ποινές. Το να βλέπεις 18 και 19 ετών παιδιά να τρώνε 8 και 10 χρόνια φυλακή δεν είναι αστείο. Όσο και να χαιρόμαστε ότι τα γήπεδα ηρέμησαν δεν είναι αστείο. Άρα πρέπει να γίνει κάτι πριν φτάσουμε εκεί. Γιατί τώρα εν θερμώ θα πάμε εκεί πέρα πάρα πολύ γρήγορα».