Για την ένδοξη ποδοσφαιρική του καριέρα, η οποία έλαβε τέλος αλλά και για την δύσκολη περίοδο που διανύει η ΑΕΚ μίλησε ο Τραϊανός Δέλλας στο NovaΣΠΟΡ FM.
Αναλυτικά όσα είπε ο «Κολοσσός»:
Αρχικά: «Νομίζω ότι αυτή την περίοδο που χρειάζομαι για να ξεκουραστώ θα την έχω. Δε νομίζω ότι το να ασχοληθείς με κάτι που αφορά το ποδόσφαιρο σε κουράζει, όταν έχεις συνηθίσει τόσα χρόνια μέσα στις προπονήσεις, μέσα στα αποδυτήρια… Έχει γίνει λίγο θέμα αυτό του προπονητή. Εγώ ακολουθώ μια διαδικασία όπως έχουν κάνει κι άλλοι, ο Γιαννακόπουλος, ο Νικοπολίδης… Το βασικό είναι να μορφωθώ… Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή θα τα καταφέρω να γίνω προπονητής, αλλά θα προσπαθήσω. Η δουλειά του προπονητή είναι πολύ δύσκολη. Δεν πας, κάνεις μια προπόνηση και φεύγεις… Πρέπει να κάνεις μια σειρά από πράγματα, έχει να κάνει με πολλά και με πολλούς. Είναι βασικό να έχεις τα εφόδια», τόνισε ο «Τράι».
Για τα πρώτα βήματα της καριέρας του, στα τμήματα υποδομών του Άρη: «Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους των υποδομών του Άρη, γιατί δε μου έμαθαν μόνο μπάλα… Είναι πολύ σημαντικό οι προπονητές που δουλεύουν με νέα παιδιά να είναι και παιδαγωγοί. Ο χαρακτήρας του ποδοσφαιριστή για εμένα παίζει μεγάλο ρόλο».
Ο Βασίλης Μπορμπόκης «παρενέβη» στην κουβέντα και μίλησε για την γνωριμία του με τον Δέλλα, όταν ο «Κολοσσός» πήρε μεταγραφή στη Σέφιλντ: «Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πως ένας τόσο ψηλός άνθρωπος έχει τέτοια τεχνική και στέκετε τόσο καλά μέσα στο γήπεδο. Είχε τεχνική σώματος, ήξερε πώς να στέκεται μέσα στο γήπεδο, πώς να διαβάζει τις φάσεις… Όμως ήταν άτυχος. Αντιμετώπισε πολλά προβλήματα τραυματισμού. Μετά έπαιξε στην ΑΕΚ και στη συνέχεια έκανε πολύ καλά παιχνίδια στην Περούτζια και είχα πει ότι ο τρόπος παιχνιδιού της ήταν… βούτυρο στο ψωμί του και θα εντυπωσιάσει τους Ιταλούς».
Για την πρώτη του μεταγραφή στην ΑΕΚ, το 1999, δήλωσε: «Ήρθε η πρόταση, ο Βασίλης Δημητριάδης είχε μεσολαβήσει… Είχαμε παίξει μαζί στον Άρη. Τότε πρόεδρος ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Είναι ο μόνος άνθρωπος που με «ψάρωσε». Μπαίνοντας στο γραφείο του με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω χωρίς να μιλάει. Και είχα μείνει… παγωτό. Ο Βασίλης είχε κάνει την πρόταση, τους άρεσα, ήρθα στην ομάδα και τελικά ήταν η ομάδα που αγωνίστηκα τα περισσότερα χρόνια. Ήταν πολύ μεγάλη υπόθεση να παίξω στην ΑΕΚ για αυτά που αντιπροσωπεύει η ΑΕΚ.
Η ΑΕΚ είχε τότε παίκτες καλούς, πολλούς της… παλιάς φρουράς, που είχαν πάρει τίτλους. Με όλα τα παιδιά από τότε έχω επαφές. Εκείνη η ομάδα μπορούσε να διεκδικήσει πρωτάθλημα, είχε και καλές μονάδες, είχε κάτι που δεν έχει τώρα, τη Φιλαδέλφεια… Μεγάλο κεφάλαιο αυτό, αν δεν είχε χάσει το γήπεδό της θα είχε πάρει περισσότερους τίτλους και θα ήταν καλύτερα και οικονομικά. Έχει στοιχήσει πολύ στην ομάδα που έχασε το γήπεδο της».
Για την πρώτη αποχώρησή του από την ΑΕΚ το 2001, είπε: «Ο τότε προπονητής, ο κύριος Σάντος και η διοίκηση, ο κύριος Ψωμιάδης τότε, μου είπαν ότι υπήρχαν πολλοί στόπερ και έπρεπε κάποιος να φύγει… Ενώ είχα πάει προετοιμασία κανονικά… Τότε φεύγει η γη κάτω από τα πόδια σου. Ή θα πάρεις την απόφαση να μείνεις σε μια ομάδα που δε θα έχεις συμμετοχές ή λες φεύγω. Η μια λύση που είχα τότε ήταν ο Άρης…».
Σε εκείνο το σημείο υπήρξε… παρέμβαση από τον Θοδωρή Ζαγοράκη: «Τράι, καλωσόρισες στο… κλαμπ. Με τον Δέλλα ήμασταν μαζί και στην Αγγλία εκτός από την ΑΕΚ. Τι να πω γι’ αυτόν… Ζήσαμε και το Euro… Υπήρξαν πολλά παιδιά που έπιασαν πολύ υψηλά στάνταρ απόδοσης τότε και ο Τράι ήταν ένας από αυτούς. Περάσαμε και καλές και δύσκολες στιγμές μαζί. Στην πορεία προς το Euro είχαμε ακούσει πολλά… Ούτε εμείς δεν περιμέναμε βέβαια ότι θα πετύχουμε όλα αυτά… Όμως η ομάδα ήταν ομάδα. Υπήρχε χημεία… Βέβαια, υπήρχαν και τσακωμοί. Εγώ με τον Τράι ήμασταν σε κάποιο σημείο ψυχραμένοι για μια-δυο μέρες… Αλλά όλα αυτά είναι μέσα στο ποδόσφαιρο. Τώρα θα πάει να πάρει και δίπλωμα προπονητή… Ο Τράι το έχει, είναι ήρεμος, έχει υπομονή… Πρέπει να γίνει και αυτό. Το χρειάζεται το ποδόσφαιρο. Του εύχομαι καλή επιτυχία. Πρέπει όλοι να πούμε ένα “ευχαριστώ” στον Τράι»…
Για τους μεγάλους παίκτες που κρεμούν τα ποδοσφαιρικά τους παπούτσια, ο Δέλλας τόνισε: «Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη να κρατάει «μέσα του» τους μεγάλους παίκτες. Βλέπουμε ότι στην Ευρώπη, στις μεγάλες ομάδες, όλοι όσοι έχουν καίριες θέσεις στο ποδόσφαιρο είναι πρώην ποδοσφαιριστές. Εκει πρέπει να στραφούμε πλέον. Να μη διώχνουμε τους μεγάλους ποδοσφαιριστές από το ποδόσφαιρο».
Για την διαδρομή από την Περούτζια στη Ρόμα, τόνισε: «Μόλις έφυγα από την ΑΕΚ είχα μια συζήτηση με τον Άρη. Μου έκαναν μια πρόταση, ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη να υπογράψω για ένα χρόνο. Ανεβαίνοντας παίρνω τηλέφωνο έναν άνθρωπο του Άρη και μου λέει «ξέρεις, είμαι στη Χαλκιδική, έλα αύριο». Πήρα το αεροπλάνο και έφυγα… Μόλις γύρισα με πήρε τηλέφωνο ο Βρύζας και μου είπε ότι «σε πρότεινα στην Περούτζια, έλα να σε δουν». Πήγα, έπαιξα σε ένα φιλικό, μιλήσαμε, αλλά δεν τα βρήκαμε στα λεφτά. Γύρισα πίσω και στην πρώτη αγωνιστική η Ίντερ κέρδισε την Περούτζια 5-0. Την άλλη μέρα με πήραν τηλέφωνο. Μου έδωσαν συμβόλαιο για ένα χρόνο. Ρίσκαρα, πήγα και μετά από δέκα παιχνίδια ήρθε ο πρόεδρος και μου είπε, έλα να ανανεώσουμε. Εκεί τότε του είπα «τώρα θα περιμένεις εσύ». Δε τους άρεσε αυτό και σε ένα τραπέζι που έκανε για όλη την ομάδα, λέει μπροστά σε όλους «αποφάσισες τι θα κάνεις;». Του είπα όχι και μου είπε: « Έχω αποφασίσει εγώ, από αύριο θα είσαι στη δεύτερη ομάδα». Και έκανα προπόνηση μόνος μου και έπαιζα με τους μικρούς.
Και πίστεψέ με, το ότι εγώ δικαιώθηκα από αυτή την ιστορία. Έρχονταν συμπαίκτες μου και μου έλεγαν «μπράβο». Η διοίκηση κανόνιζε να κάνω προπονήσεις μόλις τελείωνε το παιχνίδι για να με βλέπει ο κόσμος και να έρχονται να με βρίζουν! Δεν έσπασα όμως… Μετά ήρθε η πρόταση από τη Ρόμα, πήγα εκεί και πέρασα τρία φανταστικά χρόνια. Ηταν ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ στην Ιταλία. Υπήρχαν παίκτες που τους βλέπαμε στα… χαρτάκια. Εκεί κατάλαβα ότι οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές είναι και μεγάλοι άνθρωποι. Ο Καφού θυμάμαι ήταν παράδειγμα τρομερό. Στην προπόνηση ήταν πρώτος. Και έλεγα αυτός έχει πάρει παγκόσμια Κύπελλα και τρέχει πρώτος στην προπόνηση και θα είμαι εγώ πιο πίσω; Έβλεπα πως φέρονταν αυτοί οι παίκτες σε εμένα… Πώς να μη φερθώ εγώ καλά στα νέα παιδιά; Θα πρέπει να είσαι βλάκας για να μην το καταλάβεις αυτό…
Προσπαθούσα να πάρω από τους πάντες το καλύτερο. Αυτό που θα μου χρειαζόταν για να γίνω εγώ καλύτερος. Από όλους πήρα κάτι. Για εμένα π.χ. καλός προπονητής είναι αυτός που θα έχω κρατήσει έστω κάτι όταν τελειώσει η συνεργασία μας…».
Στην συνέχεια ο Τράι αναφέρθηκε στην πρώτη του κλήση από τον Ρεχάγκελ στην Εθνική: «Έπαιξε ρόλο η μεταγραφή μου για την κλήση μου στην Εθνική. Το να φύγει ένας Έλληνας ποδοσφαιριστής να πάει στο εξωτερικό… Το ποδόσφαιρο εκεί σε αναγκάζει να σκέφτεσαι και να παίζεις πιο γρήγορα. Δεν έγινα καλός ποδοσφαιριστής στην Ιταλία, απλά βελτίωσα αυτό. Θα το δουν και παιδιά που φεύγουν από την Ελλάδα και πάνε να παίξουν στο εξωτερικό. Ο Ρεχάγκελ ήταν ένας άνθρωπος που σου έλεγε τι ήθελε από σένα και αν το έκανες, ήσουν μέλος της ομάδας. Αυτό πέτυχε. Έδινε ρόλους στον καθένα και ο καθένας τον έκανε στο 100% σωστά. Έπαιξε ρόλο ότι τον βοηθήσαμε και εμείς πολύ. Και αυτό είναι σημαντικό για έναν προπονητή, να έχει την βοήθεια των ποδοσφαιριστών. Ξέραμε ότι ήταν δίκαιος και αυτό βοηθούσε στη δική μας ηρεμία. Δε θα έκανε κάτι επειδή έγραψε κάτι μια εφημερίδα όπως έγινε στο παρελθόν».
Η επόμενη… παρέμβαση ήταν από τον Αντώνη Νικοπολίδη: «Τι να πω; Καλός πολίτης; Η καριέρα μας εμπεριέχει και στοιχεία… στρατοπέδου. Καλή ξεκούραση εύχομαι. Το να πάρεις το δίπλωμα του προπονητή και να περάσεις ένα διάστημα που δεν θα έχεις την πίεση του ποδοσφαιριστή είναι σημαντικό. Ο Τράι είχε την τύχη να φύγει από μικρός και να πάει στην Αγγλία. Ήταν μεγάλη επιτυχία αυτή. Ανδρώθηκε. Έμαθε σε ένα άλλο περιβάλλον. Ήταν και πιο ήρεμος όταν ήρθε στην Ελλάδα. Όταν τον είδα πρώτη φορά, ένιωσα μια ασφάλεια… Λέω δε χρειάζεται να βγω σε καμία σέντρα… (γέλια) Αλλά αυτό που τον ξεχώριζε πιο πολύ ήταν η ικανότητα με τη μπάλα στα πόδια, παρά το ύψος του. Το μεγαλύτερο του προσόν ήταν ότι έπαιζε με το μυαλό του…».
Στη συνέχεια ο Δέλλας αναφέρθηκε στην σημερινή Εθνική ομάδα, εν όψει του Euro: «Καταρχήν είναι μια συγκροτημένη ομάδα, ξέρει τι θα κάνει. Ξέρει ποια είναι. Όσες φορές πιστεύαμε ότι ήμαστε κάτι άλλο από αυτό που ήμαστε, φάγαμε σφαλιάρα. Είναι άδικη η κριτική που έγινε στον προπονητή για τις κλήσεις του. Ο προπονητής ξέρει καλύτερα από τον καθένα. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να είναι στην καλύτερή τους κατάσταση εκείνες τις μέρες. Δεν έχει καμία σχέση το τι έχουν κάνει έως τώρα. Να είναι καλά τότε ψυχολογικά, σωματικά, να είναι καλά μεταξύ τους… Τα ξέρει αυτά ο προπονητής. Και θέλω να πω και κάτι σε εσάς (σ.σ.: τους δημοσιογράφους) που το έλεγα και ως παίκτης. Μην ασχολείστε με εμάς τους παλαίμαχους, μην ασχολείστε με κανέναν άλλο. Οι μόνοι πρωταγωνιστές θα είναι οι ποδοσφαιριστές»…
Όσον αφορά την επιστροφή του στην ΑΕΚ το 2005, ο Τράι δήλωσε πως: «Ήταν μια στιγμή πολύ δύσκολη και στην καριέρα μου και στην ζωή μου γενικά. Είχα κάνει τη χρονιά αμέσως μετά το Euro. Είχε έρθει μια πρόταση από την Γαλατασαράι και μόλις γύρισα από το Euro μου την είπε η Ρόμα και τους είπα όχι. Γιατί δεν ήμουν ικανοποιημένος από την απόδοση που είχα εγώ την τελευταία χρονιά στη Ρόμα. Μου είχε κάνει πρόταση η Ρόμα πιο πριν και δεν ανανέωσα. Τελικά είχα κάνει μια συνάντηση με τον Ντέμη γιατί δεν είχα βρει ομάδα. Μου είπε να έρθεις, αλλά με τι συμβόλαιο; Και βρήκαμε μια φόρμουλα και να μην επιβαρυνθεί η ΑΕΚ και να επιστρέψω και εγώ στην ομάδα. Το συμβόλαιο ήταν με συμμετοχές. Εκείνη η χρονιά ήταν η χειρότερη στην καριέρα μου. Και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Πέρασε, τη διέγραψα, δεν την ξέχασα όμως. Γιατί οι άνθρωποι έχουμε μια κόκκινη γραμμή. Τον πάτο που λέμε. Εγώ την ακούμπησα και ξανασηκώθηκα. Δεν την πέρασα. Αν την περάσεις δεν έχει γυρισμό. Εκεί έπαιξε και μεγάλο ρόλο η γυναίκα μου. Είναι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή να είναι ήρεμος μέσα στο σπίτι του. Να έχει ψυχική ηρεμία. Της οφείλω ένα ‘ευχαριστώ’».
Για το δέσιμο του με την ΑΕΚ, είπε: «Σε όλες τις ομάδες που αγωνίστηκα ήμουν δεμένος μαζί τους. Ποτέ δεν πούλησα ΑΕΚοφροσύνη. Πάντα προσπαθούσα να ανταποδώσω την αγάπη του κόσμου. Η καλύτερη σεζόν για εμένα και την ΑΕΚ ήταν το 2007-08. Είχαμε πολύ καλή ομάδα, παίκτες-προσωπικότητες, έναν προπονητή που μου έμαθε πολλά. Δύο στιγμές θυμάμαι: τη Φιλαδέλφεια γεμάτη με την Μπαρτσελόνα και την ατμόσφαιρα στο ΑΕΚ-Μίλαν. Φοβερές στιγμές, όμορφες στιγμές. Σίγουρα η περσινή χρονιά και αυτή στέφτηκε με ένα κύπελλο, αλλά και η φετινή και η περσινή ήταν πολύ ψυχοφθόρες για εμάς. Τεράστια προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά η ομάδα έχει μείνει όρθια».
Ο Τράι δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην δύσκολη στιγμή στην οποία βρίσκεται η ΑΕΚ: «Πάντα στην Ελλάδα λέμε ‘έλα μωρέ κάτι θα γίνει’, αλλά τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ… Από αυτά που διαβάζω και μαθαίνω τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και ίσως είναι μια ευκαιρία να καταλάβουμε ότι επιβάλλεται να μηδενίσουμε το κοντέρ και να ξεκινήσουμε από την αρχή. Πρέπει η ΑΕΚ να βάλει στόχους εφικτούς. Να πει στον κόσμο την αλήθεια. Είναι καλύτερο να πονέσεις στην αρχή, παρά να σε παραμυθιάζουν όλη τη χρονιά. Να εμπιστευτεί η ΑΕΚ νέα παιδιά και να προχωρήσει μήπως κάποια στιγμή μπορέσει να ορθοποδήσει… Κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα στοπ και να ξεκινήσουμε από την αρχή, αλλά μη χαθούμε στην πορεία. Να μην τάζουμε πρωταθλήματα όταν είναι ανέφικτα. Είναι σκληρό να λες ‘θα πάμε να σωθούμε φέτος’. Όμως… Αυτή η αβεβαιότητα που υπάρχει τις τελευταίες μέρες σπάει κόκκαλα. Δεν ξέρουμε τι ξημερώνει αύριο. Να βάλουμε ένα πλάνο και να το εξηγήσουμε στον κόσμο. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλα ψέματα. Ο κόσμος της ΑΕΚ θέλει αλήθειες, αν τις πεις θα σε στηρίξει κιόλας».
Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να διακρίνουν έναν καλό προπονητή σύμφωνα με τον Δέλλα και ποιο το μέλλον του στην ΑΕΚ; Ο ίδιος απάντησε: «Βασική προϋπόθεση για εμένα είναι ο προπονητής να κερδίζει τους παίκτες. Άλλο ένα στοιχείο που πρέπει να αντιμετωπίσει είναι ότι ο παίκτης έχει να κάνει με έναν, ο προπονητής με 30. Ο Ρεχάγκελ κέρδιζε τους παίκτες. Πρέπει να ξέρει ο προπονητής ότι μάγκα θα τον κάνουν οι παίκτες. Όμως , ο προπονητής δεν μπορεί να είναι φίλος με τους παίκτες. Ο ποδοσφαιριστής, αν του δώσεις το χέρι, θα στο φάει μέχρι πάνω… Ο προπονητής θα πρέπει να είναι ευέλικτος, να μπαίνει στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή. Από όλους που συνεργάστηκα, άλλοι είχαν σωστά, άλλοι στραβά, εγώ έπαιρνα τα καλά τους. Ο προπονητής που με κέρδισε περισσότερο και με βελτίωσε ήταν ο Φερέρ. Θυμάμαι, πάντα μας έλεγε: «Να διαχειρίζεστε τα συναισθήματά σας. Δεν γίνεται όταν δε σου πάνε καλά τα πράγματα να είσαι στο χώμα και όταν σου πάνε καλά να είσαι στα σύννεφα.
Θέλω να δοκιμάσω σε αυτό το πόστο. Να δω αν αυτά που λέω, αυτά που πιστεύω για το ποδόσφαιρο, μπορώ να τα μεταδώσω. Αν δε μπορώ, θα πάω σπίτι μου. Για το αν βλέπω το μέλλον μου στην ΑΕΚ… Σε ποια θέση, με ποια πράγματα, με ποιους ανθρώπους… Είναι πολλά. Θέλω να είμαι στο ποδόσφαιρο. Αν μπορώ να βοηθήσω την ΑΕΚ στην επόμενη μέρα, να την βοηθήσω. Αλλά δεν θέλω να βιάζομαι και να παρακαλάω… Να λέω: ‘πάρτε με στην ΑΕΚ’»…
Για την στάση του ως παίκτης να είναι πάντα δίπλα στα νέα παιδιά, είπε: «Δεν είναι μόνο να μιλάς στα νέα παιδιά. Είναι και να θέλουν να σε ακούσουν. Έλεγα ας πούμε στον Μανωλά ‘Ρε κάνε αυτό’. Ταλέντο μεγάλο, αλλά ξέρω ότι την ίδια στιγμή που θα του μιλήσω το μυαλό του μπορεί να είναι αλλού. Γιατί; Δεν έχει την εμπειρία. Τι είναι η εμπειρία; Όσα έχεις διδαχθεί από τα λάθη σου. Ο Σωκράτης (σ.σ.: Παπασταθόπουλος) ήταν μεγάλο σφουγγάρι. Όχι ότι ο Κώστας δεν είναι… Ή ο Μπουγαϊδης. Όμως, είπαμε. Πολλές φορές λες πράγματα, αλλά είναι και αν θέλει να σε ακούσει»…
Ο τελευταίος που έκανε «παρέμβαση» προκειμένου να μιλήσει για τον Τράι ήταν ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, ο οποίος τόνισε: Θέλω να πω μια φράση μόνο. Μεταφέρω το δικό μας «ευχαριστώ». Του απλού φιλάθλου. Δεν μιλάω σαν άνθρωπος που είναι 32 χρόνια στο χώρο. Υπάρχουν στιγμές που σε απογειώνουν και τέτοιες στιγμές ήταν του 2004. Τον είχα βγάλει στον αέρα μετά το παιχνίδι με την Τσεχία και τον ρώτησα πως αισθανόταν που είχε βγάλει με το δικό του γκολ όλο τον κόσμο στον δρόμο. Μου είχε πει «Υπάρχει καλύτερο συναίσθημα;». Τώρα ο κόσμος είναι στο δρόμο, αλλά για άλλους λόγους. Δεν είναι χαρούμενος και γι’ αυτό πρέπει να πούμε ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ» για εκείνες τις στιγμές. Και το ήθος το δικό του και του Νίκου Λυμπερόπουλου πρέπει να είναι φάρος για όλα τα νέα παιδιά».
Ο επίλογος, γράφτηκε για στόματος Δέλλα: «Ο ποδοσφαιριστής Δέλλας, που του χτυπούσαν την πλάτη επειδή έπαιζε μπάλα, τελείωσε. Τώρα θα είμαι ο Τραϊανός. Και θέλω οι ίδιοι να συνεχίσουν να μου χτυπούν την πλάτη για αυτό που είμαι. Θα με πείραζε αν έλεγε κάποιος ότι ο Δέλλας είναι τσογλάνι. Το να ήμουν καλός ποδοσφαιριστής και να ήμουν τσογλάνι δε θα μου έλεγε τίποτα. Θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον κόσμο για τον σεβασμό που έδειξε στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια. Και ένα συγνώμη, αν κάποιους άθελά μου τους πίκρανα. Ευχαριστώ την οικογένειά μου, τους γονείς μου, συμπαίκτες και προπονητές»…