Ήταν 15 Απριλίου του 1993, όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης αναλάμβανε πρόεδρος του Ολυμπιακού για να οδηγήσει την ομάδα του Πειραιά απ’ την απαξίωση στη δυναστεία. Ο γεννημένος το 1939 στην Αθήνα επιχειρηματίας στα 17 χρόνια παρουσίας του στο τιμόνι του Ολυμπιακού, ανέβασε και πάλι τους ερυθρόλευκους στα ουράνια, προσγείωσε μια ντουζίνα σούπερ σταρ στα αθηναϊκά αεροδρόμια και… έκανε το γέλιο του σλόγκαν (χοχοχο)!
Οι μεγάλες του στιγμές!
Η οικονομική ανακούφιση του Ολυμπιακού
Τα τεράστια χρέη της ομάδας του Πειραιά, κληροδότημα των ασταθών διοικήσεων, έπνιγαν κάθε σκέψη για ανάκαμψη. Νταϊφας και Κόκκαλης έθεσαν ως κυριότερο στόχο τη ρύθμιση των χρεών και τη σταδιακή αποπληρωμή τους. Ο Ολυμπιακός από ζημιογόνος επιχείρηση, έγινε και πάλι «μαγαζί γωνία», έχοντας όλες τις προοπτικές για ένα υγιές μέλλον.
Αρχιτέκτονας της δυναστείας!
Με δυναμικές οικονομικές κινήσεις ο Σωκράτης Κόκκαλης σάρωσε την ελληνική αγορά με αποκορύφωμα την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας απ’ τον Ντούσαν Μπάγεβιτς. Το 1997 ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην κορυφή, με τους φίλους του να αποχαιρετούν μια και καλή «τα πέτρινα χρόνια».
Το στρατόπεδο του θρύλου
Ήταν 16 Νοεμβρίου του 2003 όταν ο Σωκράτης Κόκκαλης εγκαινίασε το ανακαινισμένο προπονητικό κέντρο του Ρέντη. Οι παλαιωμένες εγκαταστάσεις μετατράπηκαν σε ένα στολίδι που άνηκε εξ’ ολοκλήρου στην ερυθρόλευκη ΠΑΕ. Μια κληρονομιά που περνάει από γενιά σε γενιά, με τον Ολυμπιακό να μην έχει να ζηλέψει τίποτα απ’ τους μεγάλους συλλόγους της Ευρώπης.
7 στα 7!
Ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη κατάφερε τη σεζόν 2001-02 να πιάσει τον μεγάλο θρύλο των γηπέδων της δεκαετίας του ’50 με έξι συνεχόμενες κατακτήσεις πρωταθλημάτων. Την επόμενη σεζόν ο στόχος ήταν η κατάρριψη του συγκεκριμένου ρεκόρ και επετεύχθη με τον Ολυμπιακού να πανηγυρίζει ακόμα ένα πρωτάθλημα, το έβδομο σερί!
«Στα σκαλοπάτια και στα τσιμέντα»
Η εικόνα αυτή υπάρχει πλέον μόνο σε συνθήματα ή σε παλιές φωτογραφίες. Το νέο «Καραϊσκάκη» έγινε πραγματικότητα με τον ιστορικό πρόεδρο του Ολυμπιακού να επισυνάπτει συμφωνία με την πολιτεία και την ΕΟΑ. Το τσιμεντένιο στάδιο γκρεμίστηκε και τη θέση του πήρε το 2004, ένα υπερσύγχρονο αμιγώς ποδοσφαιρικό γήπεδο, το οποίο αποτελεί ιδιοκτησία του Ολυμπιακού για 49 χρόνια.
Οι μεταγραφές του προέδρου
Απ’ το 1993 πάνω από 140 ποδοσφαιριστές πέρασαν απ’ το προπονητήριο του Ρέντη με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού να βάζει άλλες φορές λιγότερο και άλλες περισσότερο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Απ’ αυτές τις μεταγραφές ξεχωρίζουν εκείνες του Ζιοβάνι, του Ζάχοβιτς, του Καρεμπέ και του Ριβάλντο.
Ζιοβάνι – Η άφιξη του «μάγου»
Στις 8 Ιουλίου του 1999 ο «μάγος» Ζιοβάνι καταφθάνει στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και οι φίλοι του Ολυμπιακού τσιμπιούνται για να διαπιστώσουν αν η είδηση που σκάει σαν βόμβα είναι αλήθεια ή ψέμα. Όταν τελικά βλέπουν τον «Ζίο» χαμογελαστό με το κασκόλ του Ολυμπιακού καταλαβαίνουν πως ο πρόεδρος βάλθηκε να τους αποτρελάνει με μια μεταγραφή που άγγιξε τα 5 δις δραχμές. Ο Ζιοβάνι έμελλε να αγωνιστεί για έξι χρόνια στο λιμάνι και να συνδεθεί απόλυτα με την εξέδρα των φίλων της ομάδας.
Ζλάτκο Ζάχοβιτς – Η κακομαθημένη πριμαντόνα
Μια εβδομάδα αργότερα η παραλιακή οδός θα «φρακάρει» ξανά, αυτή τη φορά για χάρη του Σλοβένου σταρ της Πόρτο Ζλάτκο Ζάχοβιτς. Ο Σωκράτης Κόκκαλης ονειρευόταν τον Ολυμπιακό του Τσάμπιονς Λιγκ και βάλθηκε να φέρει στην ομάδα παίκτες ανάλογης λάμψης και αξίας. Βέβαια ο Σλοβένος ποτέ δεν έδεσε με τον Ολυμπιακό. Ύστερα από προβλήματα προσαρμογής αλλά και συνεργασίας με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς αποχώρησε ξαφνικά για την ομάδα μεσούσης της σεζόν. Επέστρεψε λίγο αργότερα για να αποχωρήσει οριστικά το καλοκαίρι του 2000.
Κριστιάν Καρεμπέ – Παγκόσμια λάμψη
Το καλοκαίρι του 2001 οι φίλοι του Ολυμπιακού γνώρισαν από κοντά τον Κριστιάν Καρεμπέ με τον Σωκράτη Κόκκαλη να τους απογειώνει ξανά. Ταυτόχρονα οι ερυθρόλευκοι έγιναν πανίσχυροι στον χώρο της μεσαίας γραμμής με τον Καρεμπέ να προσθέτει ποιότητα και παγκόσμια αξία. Ο Γάλλος κάτοχος παγκοσμίου κυπέλλου και Τσάμπιονς Λιγκ έμεινε στον Ολυμπιακό μέχρι το 2004.
Ριβάλντο – «Κόκκαλη, Κόκκαλη σε παρακαλώ…»
Άλλες εποχές! Ήταν τότε που ο πρόεδρος του Ολυμπιακού δεν χάλαγε το χατήρι στους φίλους του Ολυμπιακού που εν χορώ τον παρακαλούσαν να φέρει στον Ολυμπιακό τον Ριβάλντο (Κόκκαλη, Κόκκαλη σε παρακαλώ, φέρε τον Ριβάλντο στον Ολυμπιακό). Το νέο γήπεδο Καραϊσκάκη χρειαζόταν μια μεταγραφή αεροδρομίου για να εγκαινιασθεί και ο Σωκράτης Κόκκαλης έκανε το κάτι παραπάνω. Ο Ριβάλντο μπήκε στο ιδιωτικό τζετ του Κόκκαλη και απ’ τη Βαρκελώνη όπου βρισκόταν πάτησε το πόδι του στην Αθήνα. Ήταν το ξεκίνημα μιας νέας καριέρας για τον Ρίμπο μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να αγωνιστεί στη Μίλαν και την Κρουζέιρο. Ο Ριβάλντο έμεινε τρία χρόνια στο λιμάνι και κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα. Αποχώρησε με άσχημο τρόπο, έχοντας έρθει σε σφοδρή αντιπαράθεση με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Μάλιστα πήρε με το μέρος του την πελιοψηφία των φίλων του Ολυμπιακού, οι οποίοι αποδοκίμασαν την ερυθρόλευκη διοίκηση στην απονομή του πρωταθλήματος της σεζόν 2006-2007.
Αναλυτικά οι μεταγραφές του «Σώκρατες»…
1992-1993
Μιχάλης Κούσουλας (Παναιτωλικός), Ντανιέλ Μπατίστα (ΑΕΚ), Γιώργος Μίρτσος (Παναχαϊκή), Γιώργος Μητσιμπόνας (ΠΑΟΚ), Στιβ Ρεφενές (Σίδνεϊ), Κρις Καλατζής (Παναθηναϊκός, Ιανουάριος 1993).
1993-1994
Φότι Στρακόσα (ΠΑΣ Γιάννινα), Γιώργος Αμανατίδης (Απόλλων Καλαμαριάς), Βασίλης Ιωαννίδης (Απόλλων Καλαμαριάς), Τάκης Γκώνιας (Λεβαδειακός), Νίκος Αναστόπουλος (Ιωνικός Νικαίας), Βασίλης Μουρατίδης (Δόξα Δράμας), Μπέντ Κρίστενσεν (Σάλκε), Φαμπιάν Εστάϊ (Ουνιβερσιτάτε Τσίλε, Ιανουάριος 1994).
1994-1995
Κυριάκος Τοχούρογλου (Δόξα Δράμας), Νίκος Νταμπίζας (Πόντιοι Βέροιας), Γρηγόρης Τρούπκος (Νάουσα), Πέτρος Μαρινάκης (ΟΦΗ), Αλέξης Αλεξανδρής (ΑΕΚ), Ίλια Ίβιτς (Ερυθρός Αστέρας), Ρασίντ Γιεκινί (Βιτόρια Σετούμπαλ), Ηλίας Σαπάνης (Νάουσα, Ιανουάριος 1995), Πέτρος Πασσαλής (Εδεσσαϊκός, Ιανουάριος 1995).
1995-1996
Γιώργος Σκαρτάδος (Ηρακλής), Θεόφιλος Καρασσαβίδης (Απόλλων Αθηνών), Αντρέϊ Γιουσκόβιακ (Σπόρτινγκ Λισσαβώνας), Εμίλ Κρεμενλίεφ (Λέφσκι, Ιανουάριος 1996), Γρηγόρης Γεωργάτος (Παναχαϊκή, Ιανουάριος 1996).
1996-1997
Στέλιος Γιαννακόπουλος (Πανηλειακός), Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς (Πανηλειακός), Μίρσα Βαρεσάνοβιτς (Φόρβετς Στάγιερ), Ανδρέας Νινιάδης (Εθνικός), Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς (ΑΕΚ), Αλέκος Κακλαμάνος (Ιάλυσος), Στέλιος Σφακιανάκης (Καβάλα, Ιανουάριος 1997), Σίνισα Γκόγκιτς (Ανόρθωσις, Ιανουάριος 1997), Γιώργος Ανατολάκης (Ηρακλής, Ιανουάριος 1997).
1997-1998
Μπόζινταρ Μπάντοβιτς (Πανηλειακός), Ηλίας Πουρσανίδης (ΟΦΗ), Κώστας Καρτερουλιώτης, Δημήτρης Μαυρογενίδης (Άρης), Τάσος Μητρόπουλος (Βέροια), Πίτερ Οφορίκουε (Καλαμάτα).
1998-1999
Κόφι Αμπονσά (Γκαπόα Ρίντερς), Παρασκευάς Άντζας (SKODA Ξάνθη), Φέλιξ Αμποάγκουε (Αλ Αχλί), Λουτσιάνο (SKODA Ξάνθη), Σάββας Πουρσαϊτίδης (Βέροια, Ιανουάριος 1999).
1999-2000
Τζιοβάνι (Μπαρτσελόνα), Ζλάτκο Ζάχοβιτς (Πόρτο), Θανάσης Κωστούλας (SKODA Ξάνθη), Λάμπρος Χούτος (Ρόμα, Ιανουάριος 2000).
2000-2001
Άγγελος Γεωργίου (Πανηλειακός), Μιχάλης Σηφάκης (Φωστήρας), Νέρι Καστίγιο (Ντανούμπιο), Γρηγόρης Γεωργάτος (Ίντερ), Χρήστος Κόντης (Πανιώνιος), Χρήστος Πατσατζόγλου (SKODA Ξάνθη), Χοσέ Μοεντίμ Ζε Ελίας (Μπολόνια), Παρ Ζέτερμπεργκ (Άντερλεχτ), Γκαμπριέλ Άλβεζ (Νασιονάλ Μοντεβιδέο).
2001-2002
Χόρχε Μπερμούδες (Μπόκα Τζούνιορς), Στέλιος Βενετίδης (ΠΑΟΚ), Κριστιάν Καρεμπέ (Μίντλεσμπρο), Ζίζι Ρόμπερτς (Πανιώνιος).
2002-2003
Φάνης Κατεργιαννάκης (Άρης), Ευθύμης Κουλουχέρης (Προοδευτική), Τζόνι Νόβακ (Ουντερχάχινγκ), Εντού Ντρασένα (Γκουαρανί).
2003-2004
Γιουράϊ Μπούτσεκ (SKODA Ξάνθη), Σπύρος Βάλλας (SKODA Ξάνθη), Παντελής Καφές (ΠΑΟΚ), Γιώργος Χ. Γεωργιάδης (ΠΑΟΚ), Ιεροκλής Στολτίδης (Ηρακλής), Τάκης Γκώνιας (Ηρακλής), Μάρτσιν Κούζμπα (Βίσλα Κρακοβίας), Τάσος Πάντος (Προοδευτική), Αλέκος Τάτσης (Προοδευτική), Γιάννης Ταραλίδης (Πανηλειακός, Ιανουάριος 2004), Γρηγόρης Γεωργάτος (ΑΕΚ, Ιανουάριος 2004).
2004-2005
Αντώνης Νικοπολίδης (Παναθηναϊκός), Γκαμπριέλ Σούρερ (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Μίλος Μάριτς (Ζέτα), Ιβάν Ρέζιτς (Χάϊντουκ Σπλίτ), Γιάννης Οκκάς (ΑΕΚ), Ριβάλντο (Παλμέϊρας), Γιοακίμ Αλεσάντρε Ντ’Ακόλ, Πέτρος Φιλιππάκος.
2005-2006
Έρβιν Λέμμενς (Εσπανιόλ), Μιχάλης Καψής (Μπορντό), Γιάγια Τουρέ (Μέταλουργκ Ντόνετσκ), Αρούνα Μπαμπανγκίντα (Μέταλουργκ Ντόνετσκ), Μιχάλης Κωνσταντίνου (Παναθηναϊκός), Ντάνι (Εσπανιόλ), Έρολ Μπουλούτ (Μόναχο 1860), Χάρης Παππάς (Απόλλων Καλαμαριάς), Τάσος Κυριάκος (Καλλιθέα), Ζόρα Χοβνανισιάν (Ιανουάριος 2006).
2006-2007
Τόμισλαβ Μπούτινα (Μπρίζ), Μίχαλ Ζεβλάκοβ (Άντερλεχτ), Αμπντεσλάμ Ουαντού (Ρεν), Μάρκο Νε (Μπέβερεν), Γιαχμίρ Χίκα (Ρόζενμποργκ), Φέλιξ Μπόρχα (Νασιονάλ Κίτο), Ντιντιέ Ντομί (Εσπανιόλ), Ζούλιο Σέζαρ (Τίγκρες), Γιαννούλης Φακίνος (Κορωνίδα Γαλατσίου), Βασίλης Τοροσίδης (SKODA Ξάνθη, Ιανουάριος 2007), Λεοζίνιο (Κορίνθιανς, Ιανουάριος 2007).
2007-2008
Βάντσε Σίκοφ (SKODA Ξάνθη), Παρασκευάς Άντζας (SKODA Ξάνθη), Ραούλ Μπράβο (Ρεάλ Μαδρίτης), Λουτσιάνο Γκαλέτι (Ατλέτικο Μαδρίτης), Κριστιάν Λεντέσμα (Σαν Λορέντζο), Ντάρκο Κοβάτσεβιτς (Ρεάλ Σοσιεδάδ), Λομάνα Λούα Λούα (Πόρτσμουθ), Λεονέλ Νούνιεζ (Αρχεντίνος Τζούνιορς), Ροντρίγκο Αρτσούμπι (Λανούς), Κώστας Μήτρογλου (Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ), Ζολτ Λάτσκο (Φερεντσβάρος), Μιχάλης Σηφάκης (ΟΦΗ), Μίρνες Σίσιτς (Λεβαδειακός, Ιανουάριος 2008), Φερνάντο Μπελούτσι (Ρίβερ Πλέϊτ, Ιανουάριος 2008), Λεονάρντο (Πορτουγκέζα, Ιανουάριος 2008).
2008-2009
Γιώργος Γκαλίτσιος (Λάρισα), Γιάννης Παπαδόπουλος (Ηρακλής), Πάβελ Κόβατς (Απόλλων Καλαμαριάς), Όσκαρ Γκονζάλεθ (Ρεάλ Θαραγόθα), Αβραάμ Παπαδόπουλος (Άρης), Ντουντού Σεαρένσε (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), Ντιόγο (Πορτουγκέζα), Ματ Ντάρμπισιρ (Μπλάκμπερν)
2009-2010
Ούρκο Πάρντο (Ραπίντ Βουκουρεστίου, δανεικός), Όλοφ Μέλμπεργκ (Γιουβέντους), Έντσο Μαρέσκα (Σεβίλλη), Ζαουάντ Ζαϊρί (Αστέρας Τρίπολης), Χεσούς Ντάτολο (Ιανουάριος 2010, δανεικός από Νάπολι), Τρεζόρ Λομάνα Λούα Λούα (Ιανουάριος 2010, Αλ-Αραμπί), ενώ επέστρεψαν και οι δανεικοί Ραούλ Μπράβο (Νουμάνθια) και Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα (Σαν Λορέντσο).
2010-2011
Ντένις Επστάϊν (Ηρακλής), Κέβιν Μιραλάς (δανεικός από Σεντ Ετιέν), Μπάλας Μέγκιερι (Φερεντσβάρος)
Προπονητές ή «πουκάμισα»
Κατά τη διάρκεια της θητείας του Σωκράτη Κόκκαλη στον προεδρικό θώκο της ερυθρόλευκης ΠΑΕ πέρασαν απ’ το λιμάνι 22 προπονητές. Αν αναλογιστούμε πως ο Κόκκαλης διηύθυνε το ερυθρόλευκο καράβι για 17 χρόνια, φτάνουμε στο συμπέρασμα πως χρειαζόταν περίπου 1,17 προπονητή τη σεζόν! Επί των ημερών του λοιπόν οι προπονητές μετατρέπονταν σε πουκάμισα, όταν ο πρόεδρος το θεωρούσε σωστό! Εκείνοι που άφησαν το στίγμα τους ήταν χωρίς αμφιβολία οι Ντούσαν Μπάγεβιτς, Τάκης Λεμονής, Τροντ Σόλιντ και Ερνέστο Βαλβέρδε.
Ντούσαν Μπάγεβιτς – Συλλέκτης τίτλων
Ήταν το απόλυτο σενάριο για το καλοκαίρι του 1996. Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μετά από μια απόλυτα επιτυχημένη πορεία στον πάγκο της ΑΕΚ, αποφάσισε να φορέσει την ερυθρόλευκη φόρμα για να γίνει ο πρωτομάστορας της αναγέννησης του Ολυμπιακού. Στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό ο Σερβοέλληνας τεχνικός κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, ενώ έφτασε μια ανάσα απ’ την πρόκριση στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 1999. Στις 10 Νοεμβρίου του 1999 ο Σωκράτης Κόκκαλης του έδειξε την πόρτα της εξόδου στον Μπάγεβιτς, παρά τη μεγάλη επιτυχία που είχε γνωρίσει μέχρι στιγμής στον Ολυμπιακό. Στη δεύτερη του θητεία στο λιμάνι ο Μπάγεβιτς είχε την ευκαιρία να εγκαινιάσει το νέο Καραϊσκάκη. Ήταν προσωπική επιλογή του Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος αποφάσισε να ακολουθήσει την επιτυχημένη συνταγή του Ντούσκο και να μην πειραματιστεί με το «Γαλλικό» μοντέλο που του είχαν προτείνει. Ο Μπάγεβιτς κατέκτησε ακόμα ένα νταμπλ, ενώ έχασε την πρόκριση στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ απ’ τη Λίβερπουλ στο Άνφιλντ. Η χημεία δεν ήταν η ίδια μεταξύ Μπάγεβιτς-οργανωμένων-Κόκκαλη και την 1η Ιουνίου του 2005 ο Μπάγεβιτς παραιτήθηκε.
Τάκης Λεμονής – Από Τάκης… Sir!
Ο Τάκης Λεμονής μετά την αποχώρηση του Γιάννη Ματζουράκη τον Νοέμβριο του 2000 έγινε εν μια νυκτί πρώτος προπονητής από προπονητής παιδικών ομάδων. Ένας τεχνικός με ερυθρόλευκη στάμπα που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην πρώτη του θητεία στο ιστορικό 1-4 στη Λεωφόρο επί του Παναθηναϊκού για το κύπελλο, ενώ κατέκτησε δύο πρωταθλήματα. Οι αποτυχίες στην Ευρώπη, αλλά και η ρήξη του με σταρ της ομάδας όπως ο Ζιοβάνι ανάγκασε τον Κόκκαλη να δείξει την πόρτα στο δικό του παιδί. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού θα δώσει και πάλι το χρίσμα στον Λεμονή τον Δεκέμβριο του 2006. Ο Έλληνας τεχνικός κατέκτησε το πρωτάθλημα στην πρώτη σεζόν, ενώ ξεκίνησε φανταστικά τη δεύτερη. Οδήγησε τον Ολυμίακό στην πρώτη εκτός έδρας νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ και έριξε ακόμα μια «τεσσάρα» στον αιώνιο στο κύπελλο. Η διαφορά αγωνιστικής εικόνας μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης ανάγκασε τον Κόκκαλη να «τελειώσει» τον Λεμονή μπροστά στον φόβο απώλειας του πρωταθλήματος.
Τροντ Σόλιντ – Ο Νορβηγός με το μπλοκάκι
Στις 5 Ιουλίου του 2005 ο Σωκράτης Κόκκαλης παρουσιάζει τον Τροντ Σόλιντ στα ΜΜΕ ως «τον καλύτερο προπονητή που έχει έρθει στον Ολυμπιακό επί των ημερών του”. Με τον Σόλιντ στο τιμόνι ο Ολυμπιακός την πρώτη χρονιά καταρρίπτει το προηγούμενο ρεκόρ του στη “μεγάλη κατηγορία”, με 16 συνεχόμενες νίκες. Ο Σόλιντ πλήρωσε την κακή πορεία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, όπου δύο συνεχόμενες σεζόν τερμάτισε τέταρτος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο «κύριος με το μπλοκάκι» διαθέτει το ελαφρυντικό του μάλλον ελλιπούς ρόστερ κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στον πάγκο του Ολυμπιακού.
Ερνέστο Βαλβέρδε – Η κόντρα με τον Ισπανό
Ήταν αρχές Ιουνίου του 2008 όταν η διοίκηση του Ολυμπιακού κατάφερε να φτάσει σε συμφωνία με τον μέχρι πρότινος τεχνικό της Εσπανιόλ, Ερνέστο Βαλβέρδε. Το σήριαλ της απόκτησης του καθυστέρησε ο