Ένας σημαντικός δείκτης για να μετρήσουμε το μέγεθος ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου στην Ελλάδα, είναι η εξάρτηση που έχει από την τρέχουσα διοίκηση και τον ιδιοκτήτη της. Υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι στη Σουπερλίγκα και μάλλον αποτελούν και την πλειοψηφία, που αν αύριο ο πρόεδρος αποφασίσει για τον Α-Β λόγο να φύγει, θα επέλθει άμεσος αφανισμός από τον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Στον αντίποδα, υπάρχουν και σύλλογοι που εκπροσωπούν Ελληνικές μεγαλουπόλεις με ισχυρή παρουσία κόσμου με τίτλους στο παρελθόν, που όμως πληρώνουν τα λάθη των διοικήσεών τους και αντί να βρίσκονται εκεί που θα έπρεπε να ανήκουν, στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου δηλαδή, αγωνίζονται απέναντι σε ομάδες – χωριά της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, της Λάρισας, του Ηρακλείου, της Καβάλας, των Σερρών, του Βόλου, της Δράμας, της Καλαμάτας.
Υπάρχουν όμως και οι μεγάλοι σύλλογοι που είναι πάνω από πρόσωπα, πόλεις και λεφτά, που οι διοικήσεις τους στο παρελθόν δεν έχουν κάνει απλά λάθη, αλλά… εγκλήματα, όμως επιβιώνουν χωρίς τίποτα, χωρίς πολύ κόσμο, με μια δύναμη αόρατη υπό το πνεύμα της ιστορίας που κουβαλούν, της βαριάς φανέλας που φορούν και του ποδοσφαιρικού ταλέντου που παράγουν.
Αναμφίβολα, η πιο όμορφη ελληνική ιστορία στη φετινή «μιζέρια» της κοινωνίας μας είναι ο Πανιώνιος. Μια ομάδα που έχει ζήσει στο πετσί της απίστευτες καταστάσεις και πάντα μέσα από τις στάχτες της είχε τη δυνατότητα να αναγεννηθεί. Ένας σύλλογος που τα τελευταία 30 χρόνια έχει διοικηθεί από Σταματελάτο, Μοβσεσιάν, Τσολακάκη, Ερμείδη, Σιότροπο, Δήμο Νέας Σμύρνης, Κουτελάκη, Μπέο, Τσακίρη, Κιντή, Ερασιτέχνη, Βεντούρη και όποιον περνούσε έξω από το γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Όλοι αυτοί είχαν τα καλά τους, αλλά κυρίως και τα… κακά τους και έτσι η ομάδα που σχετικά πρόσφατα είχε απαλλαχθεί από τα χρέη της φορώντας την ταμπέλα του «Νέου» μπροστά από το όνομά της, βρέθηκε τα 4 τελευταία χρόνια να αγωνίζεται για την επιβίωση της, με «αμούστακα» παιδιά και με αποκλειστικά σχεδόν, ελληνικό ρόστερ.
Στις 27 Αυγούστου του 2012 ο «μνημονιακός» Πανιώνιος έκανε πρεμιέρα στη σεζόν απέναντι στον Άρη. Στην ενδεκάδα του βρέθηκαν οι αναζητητές ποδοσφαιρικές στέγης στη μεγάλη κατηγορία, Καμπάνταης, Μενδρινός, Κουλουχέρης, Αραβίδης, Ρόβας αλλά και ο εμβληματικός αρχηγός Φανούρης. Οι οπαδοί έψαχναν να βρουν πως λέγεται ο τερματοφύλακας, ο τέσσερα, ο δεκαέξι, ο δεκαοκτώ και όλοι οι άγνωστοι νέοι από τις ακαδημίες του συλλόγου που φόρεσαν για πρώτη φορά τη φανέλα του ιστορικού, ενώ αναρωτιόντουσαν γιατί δεν παίζουν οι πιο γνωστοί πιτσιρικάδες, Κούρντι, Αυλωνίτης και Σάμαρης που αργότερα γέμισαν με χρήματα τα ταμεία του συλλόγου.
Την έκτη αγωνιστική του ίδιου πρωταθλήματος ο Πανιώνιος είχε 5 νίκες και ήταν μόνος δεύτερος πίσω από τον Ολυμπιακό, ενώ οι παίκτες «αριθμοί» απέκτησαν και ονόματα. Ήταν, ο Κολοβός, ο Γιαννακόπουλος, ο Ντούνης, ο Σπυρόπουλος, ο Κούρος, ο Λαμπρόπουλος, ο Ανέστης που άλλοι έφυγαν με μεταγραφή και άλλοι έφυγαν τζάμπα επειδή δεν υπήρχαν λεφτά να πληρωθούν. Τα ίδια έγιναν αργότερα και με τους Γιάννου, Φούντα, Χατζηισαϊα, Μπουμάλ, τα ίδια μάλλον θα γίνουν και πάλι στο μέλλον με τον Μπακασέτα, τον Σιώπη, τον Μασούρα, τον Τασουλή. Το μοναστήρι να είναι καλά…
Αυτά τα 4 χρόνια κανείς δεν κατάλαβε πως την ώρα που η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΟΦΗ βρέθηκαν στην τρίτη Εθνική, ο Πανιώνιος την έβγαλε καθαρή και φέτος δεν τη «σκαπούλαρε» απλά την τελευταία στιγμή, αλλά εξασφάλισε θέση στην πεντάδα και τα πλέι-οφ, δύο αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν. Για αυτό το ποδοσφαιρικό θαύμα, κύριος υπεύθυνος είναι ένας άνθρωπος που στη μέση της περσινής χρονιάς ανέλαβε τα ηνία, μέσα σε πλήρη αμφισβήτηση από τον κόσμο και με την ομάδα σχεδόν υποβιβασμένη. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης ήρθε στη Νέα Σμύρνη και βρήκε μια ταλαντούχα ομάδα χωρίς κανένα όμως αμυντικό σχέδιο και μέσα σε ένα χρόνο, αλλάζοντας κατ’ ανάγκη τους πρωταγωνιστές, τη μετέτρεψε στο πιο όμορφο ποδοσφαιρικό «παραμύθι» του ελληνικού πρωταθλήματος.
Υπάρχει όμως κι άλλο θαύμα και αυτό μάλλον προκάλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη στις τάξεις των γνήσιων και αυθεντικών Πανιώνιων, αλλά και όσων κινούνται γύρω από την… πλατεία. Γιατί αγωνιστικά, στην Ευρώπη ο Πανιώνιος μόνο χθεσινός δεν είναι. Έχει αποκλείσει την Ατλέτικο Μαδρίτης, την Ουντινέζε, τη Σοσό, την Τβέντε, έχει παίξει με την Μπαρτσελόνα, τη Λάτσιο, τη Νιούκαστλ, τη Γαλατασαράι και… έχει ρίξει και 5 γκολ με ανατροπή στην Ντιναμό Τιφλίδας.
Το να έχει όμως ο Πανιώνιος μια διοίκηση σταθερή και απόλυτα επιτυχημένη που αποτελείται από ανθρώπους χωρίς μεγάλη οικονομική επιφάνεια, που γεννήθηκαν με την Πανιώνια τρέλα ή την απέκτησαν στην πορεία, έχει να το ζήσει η «πλατεία» από τα πρώτα χρόνια του Τσακίρη.
Για να μην παρεξηγηθώ, τους ανθρώπους δεν τους γνωρίζω και ούτε με ενδιαφέρει τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή. Άλλωστε αν κάτσουμε να ψάξουμε το ποιον του καθενός που ασχολείται με τον αθλητισμό, την πολιτική και γενικά την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, δεν θα βρούμε άκρη. Το βέβαιο είναι ότι επειδή τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, τους αξίζουν άπειρα συγχαρητήρια από τον κόσμο του Πανιωνίου.
Ο Ουζουνίδης κατά πάσα πιθανότητα θα ψηφιστεί απόλυτα δίκαια, ως ο προπονητής της χρονιάς στη Superleague. Αν εξαιρεθεί ο Φορτούνης, ο Μπουμάλ θα ήταν ο MVP του πρώτου γύρου και ο Μπακασέτας του δεύτερου στο ελληνικό πρωτάθλημα. Βραβείο για τις διοικήσεις συλλόγων δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη, αλλά αν υπήρχε τότε στον Πανιώνιο θα το κέρδιζαν φέτος χωρίς ανταγωνισμό.
Εκτός από τις διοικήσεις δεν υπάρχουν και βραβεία για τις… ιδέες και τις προσωπικές αγάπες. Στη συγκεκριμένη κατηγορία, ο καθένας έχει στην καρδιά του μια, αλλά αυτό που έχουν καταφέρει τα τελευταία χρόνια στη Νέα Σμύρνη είναι να ανοίξουν και μια ακόμη μικρότερη θέση στην καρδιά πολλών αγνών φιλάθλων.
Επιμέλεια: Τάκης Κουλουμπής