H AEK δικαιούται να λέει πως αμιγώς ποδοσφαιρικά ήταν καλύτερη. Διάβασε τα αδύνατα σημεία της άμυνας του ΠΑΟΚ, έβαλε τη μπάλα κάτω και με όπλο την ταχύτητα και την ικανότητα του Λιβάι Γκαρσία στο “1vs1”, δημιούργησε τεράστια προβλήματα στους γηπεδούχους. Προβλήματα που δεν λύθηκαν όσες προσαρμογές κι αν έκανε ο Πάμπλο Γκαρσία από τον πάγκο, αφού ο 23χρονος από το Τρίνινταντ και Τομπάκο βρήκε γρήγορα ρυθμό κι αυτοπεποίθηση και πετούσε φωτιές.
Το “καλύτερος” όταν μιλάμε βεβαίως για ποδόσφαιρο είναι σχετικό. Διότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην δημιούργησε αντίστοιχες ευκαιρίες, τόσο σε αριθμό, όσο και σε βαρύτητα, όμως είχε το κρύο αίμα και την προσωπικότητα να εκμεταλλευτεί σχεδόν στο έπακρο τα περιθώρια που του άφησε ο αντίπαλος.
Πιο ορμητική λοιπόν από τη μία η ΑΕΚ, πιο ψύχραιμος και κυνικός από την άλλη ο ΠΑΟΚ, οπότε υπό μία έννοια το τελικό 2-2 αποτύπωσε τη μεγάλη εικόνα που είδαμε απόψε στην Τούμπα.
Πέρα επίσης από τα επιμέρους χαρακτηριστικά που παρουσίασαν οι δύο ομάδες, είναι βέβαιο πως είχαν ένα μεγάλο κοινό. Αντέδρασαν σε πολλές περιπτώσεις σπασμωδικά στην αμυντική τους λειτουργία και το πλήρωσαν.
Μέσα σε 20 λεπτά, η ΑΕΚ κατάφερε να εξαπολύσει μία ηχηρή προειδοποιητική βολή (με τον Λιβάγια) και να πετύχει ένα γκολ (με τον Σάκχοφ).
Ο ΠΑΟΚ απάντησε γρήγορα με αυτή εδώ την ευκαιρία, με τον Σβάρνα να παίρνει τη μπουκιά από το στόμα των γηπεδούχων.
Πως αντέδρασε ο ΠΑΟΚ; Με τον συνήθη τρόπο του και σκόρερ τον Κρέσπο.
Η ΑΕΚ έστειλε νέο μήνυμα με το “καλησπέρα” στο δεύτερο ημίχρονο και λίγο αργότερα έχασε την ίσως σημαντικότερη ευκαιρία του αγώνα.
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, συνήθως η μπάλα τιμωρεί. Αυτό ακριβώς είδαμε και στην Τούμπα, με τον Βιερίνια να έχει τον τελευταίο λόγο.
