Χρόνια τώρα αποτελούσε απορία, τουλάχιστον στις προετοιμασίες, γιατί δεν υπήρχε μέριμνα για να δουλευτούν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές πάνω σε αδυναμίες που αφορούσαν τις θέσεις τους, στη λογική πως αποτελούν περιουσία της ομάδας κι η έγνοια-μέριμνα που θα έπρεπε να υπάρχει, έπρεπε να είναι μεγαλύτερη.
Φέτος, γίνεται κάτι που μοιάζει να συμβαίνει για πρώτη φορά. Πριν από λίγες ημέρες ο Βλάνταν Ιβιτς, στο τέλος της προπόνησης είχε επιλέξει συγκεκριμένους μεσοεπιθετικούς, Ζάιρο, Μυστακίδη, Πέλκα, Αθανασιάδη, δουλεύοντας μαζί τους στα τελειώματα, ενώ το ίδιο είχε κάνει και με τον Χατζηισαϊα, παραμονές του δεύτερου φιλικού αγώνα.
Σήμερα ήταν η σειρά των Αθανασιάδη, Μυστακίδη, Μπίσεσβαρ και Περέιρα από τη μια και των Πούγγουρα – Χατζηισαϊα από την άλλη. Με τους πρώτους, κάθησε ο ίδιος στο ύψος του πέναλτι με την πλάτη προς την εστία και έχοντας μπροστά του με την ίδια στάση σώματος τον επιθετικό, του πετούσε μπάλες μια από τη μια πλευρά και μια από την άλλη ώστε με μια κίνηση και γυριστό μονοκόματο σουτ, χωρίς να «σκάσει» η μπάλα κάτω, να τελειώσει τη φάση.
Με τους δεύτερους, στο άλλο μισό του γηπέδου, όπου αρχικά βρίσκονταν οι συνεργάτες του κ.κ. Θωμαϊδης και Καβαλλιεράτος, το ζητούμενο ήταν οι πάσες μεταξύ τους ευρισκέμενοι σε μεγάλη απόσταση κι η πρώτη πάσα ανάπτυξης με στόχευση σε μικρή εστία. Μια λογική για το … «ανέβασμα» της ομάδας και την πρώτη πάσα που υπό συνθήκες πίεσης πρέπει να είναι ακριβείας για να διασπάσουν την πρώτη ζώνη του εκάστοτε αντιπάλου. Χαρακτηριστικά είναι τα βίντεο και των δυο περιπτώσεων.