Ημερολόγιο 14η ημέρα

Η τελευταία ημέρα στην προετοιμασία – σχεδόν – πάντα είναι αυτή των ανατροπών. Δεν μπορεί να είναι μια . μεσοβέζικη κατάσταση. Είτε ήρεμη, είτε εξαιρετικά ανήσυχη. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε βιώσει το πρώτο σενάριο, σήμερα – πλέον χτες – ήταν η ώρα για το δεύτερο. Το ρεπό της ομάδας έδωσε την ευκαιρία για λίγη ξεκούραση παραπάνω, για περιθωριοποίηση του . ξυπνητηριού (sic) και για σκέψεις που έρχονται ν’ ακυρώσουν αυτές των προηγούμενων ημερών, του τύπου «δεν περνούν οι μέρες» κι άλλες τέτοιες, των οποίων η χρησιμότητα ανάγεται σε μια πρόσκαιρη παρηγοριά. Οι ανατροπές ξεκίνησαν από νωρίς, με την είδηση για την αποχώρηση του Μακ κι εκεί που μαζί με φίλους και συναδέρφους οδεύαμε προς το κοντινό Αρνεμ, προέκυψε το ξενοδοχείο της ομάδας για … διευκρινίσεις επί του θέματος. Κατόπιν της σχετικής στάσης, το Αρνεμ έφτασε τελικά να είναι ο προορισμός μας, αφού οι – επίσης – φίλοι και συνάδερφοι, που ήταν στην Αθήνα, οι αφανείς ήρωες του site, εξυπηρέτησαν – για μια ακόμη – φορά, μεταφέροντας γραπτώς την όποια επικοινωνία είχαμε για τα νέα της ομάδας. Είναι λίγα όσα και να πει κανείς για τα παιδιά αυτά, από κάθε site, εφημερίδα ή τηλεοπτικούς σταθμούς που δουλεύουν ακατάπαυστα, τυγχάνουν ελάχιστης προβολής αλλά χωρίς αυτούς το αποτέλεσμα δε θα ήταν το ίδιο για όλους μας, το ίδιο κι οι ζωές μας.
 
Μια πρόταση για φαγητό σ’ ένα μέρος γραφικό αλλά άγνωστο ως προς την ποιότητά του, έπεσε στο κενό καθώς προτιμήθηκε το βέβαιο και το κοντά στο ξενοδοχείο. Κάτι που το γνωρίζεις, δύσκολα το αλλάζει, ειδικά όταν είναι για … τελευταία φορά. Ξενοδοχείο, γοργά μια έρευνα για το αν έχει συμβεί κάτι και προπόνηση. Κι εκεί που λες όλα ήρεμα, εμφανίζονται οι εντάσεις. Δεν έχω πρόβλημα να δεχτώ την άποψη οποιουδήποτε, αλλά έχω τεράστιο πρόβλημα από οποιονδήποτε κάνει πως δεν καταλαβαίνει ενώ γνωρίζει. Σέβομαι τους πάντες και τα πάντα επειδή έτσι με μεγάλωσαν άνθρωποι που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή, μαζί με τη μητέρα μου, γερή να είναι. Συνεπώς, στα σαράντα δυο μου ν’ αλλάξω κάτι από αυτές τις διδαχές μου είναι λίγο δύσκολο. Η ένταση δεν αποφεύχθηκε κι έμεινε συντροφιά μέχρι το τέλος της ημέρας. Δεν πειράζει, καλή καρδιά πάνω απ’ όλα όπως λέω συνέχεια. Ξενοδοχείο, τελευταία γραψίματα από Ολλανδία κι ετοιμασία για την επιστροφή.
 
Για μια ακόμη σεζόν, κοντά στις δέκα φτάσαμε πλέον, είχα την τύχη και την απερίγραπτη χαρά να βρίσκομαι εδώ. Κοντά στην ομάδα, να βιώσω την καθημερινότητά της, να τη δω να δημιουργείται και μαζί με τους συναδέρφους να βγάλω τα ταπεινά μου συμπεράσματα. Ευχαριστώ όλους όσοι συνέδραμαν για να βγει ένα όσο το δυνατόν καλό αποτέλεσμα για όλους εσάς, που είτε διαβάζατε τα γραφόμενά μου, είτε συμμετείχατε στις διαδικτυακές μας «ζωντανές» συζητήσεις με τον Δημήτρη Κανελλάκη, είτε παρακολουθήσατε τις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Ευχαριστώ τη δουλειά μου, που μου δίνει αυτές τις πολύ ξεχωριστές στιγμές, ευχαριστώ τους ανθρώπους που βρίσκω εδώ σ’ αυτά τα μέρη, στις προπονήσεις και στους φιλικούς αγώνες, όλα αυτά τα χρόνια και με κάνουν να νιώθω τόσο τυχερός που τους γνωρίζω. Αν θέλει ο Θεός, θα τα πούμε του χρόνου με το καλό … Ωρα για επιστροφή, καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε όλους ….