Με θερμά λόγια μίλησε ο Κριστιάν Καρεμπέ για το πέρασμά του ως ποδοσφαιριστής από τη Σαμπντόρια, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα της Γένοβα, Il Secolo XIX.
Ο Γάλλος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και νυν σύμβουλος της διοίκησης του Ολυμπιακού, αγωνίστηκε στη «Σαμπ» τη διετία 1995-97 μετά από πέντε χρόνια στη Ναντ και όπως δήλωσε, το πέρασμά του από το Καμπιονάτο του επίτρεψε να κάνει το άλμα στη Ρεάλ Μαδρίτης, με την οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ.
«Όλα ξεκίνησαν από τη Σαμπντόρια. Χωρίς τη θητεία μου στη Γένοβα δεν θα πήγαινα στη Μαδρίτη και δεν ξέρω αν η καριέρα μου θα ήταν η ίδια. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που πήγα από τη Ναντ στη ”Σαμπ” και πάντα κουβαλάω μαζί μου εκείνη τη διετία με τους ”μπλουτσερκιάτι” που με εισήγαγε στο υψηλό επίπεδο του ποδοσφαίρου», είπε ο Καρεμπέ, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του πρώην συμπαίκτη του και νυν τεχνικού της Σαμπντόρια, Σίνισα Μιχάιλοβιτς:
«Παρακολουθώ τη Σαμπντόρια για λόγους δουλειάς. Με τον Σίνισα στον πάγκο, είναι σαν να έχω έναν αδελφό μου στο τιμόνι του κλαμπ. Ήδη από παλιά έκανε τον προπονητή, ακόμα και αν δεν του έδινε κανένας τη θέση. Χωρίς πλάνα, είναι αυθεντικό ταλέντο στον πάγκο όπως ήταν και στο γήπεδο. Εγώ βλέπω μία συνέχεια στον τρόπο με τον οποίον επικοινωνεί τα χαρίσματά του. Ήταν ευφυής και ηγέτης από τότε που έπαιζε και τώρα κάνει το ίδιο στον πάγκο, κεφαλαιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την εμπειρία του στο ποδόσφαιρο».
Όσο για τους παίκτες που ξεχωρίζει από τη Σαμπντόρια, ο Γάλλος απόφυγε να απαντήσει: «Δεν μπορώ να πω ονόματα γιατί ίσως αύριο βρεθώ στην κερκίδα για να προσπαθήσω να πάρω κάποιον στον Ολυμπιακό. Κάτι που ελπίζω να μη γίνει γιατί σίγουρα ο Σίνισα δεν θα το έπαιρνε και πολύ καλά (σ.σ.: γελάει). Η δύναμη της ”Σαμπ” είναι η ομαδικότητα και το συλλογικό πνεύμα, είναι το ίδιο όπως όταν έπαιζα εγώ. Στο σημερινό ποδόσφαιρο είναι ένα ”έξυπνο κλαμπ”, ένας φρέσκος σύλλογος, που λειτουργεί όπως μου αρέσει»
Όσον αφορά τις επαφές με παλιούς του συμπαίκτες, ο Καρεμπέ ανάφερε: «Μιλάω με όλους, αν και όχι τόσο συχνά. Με τον Βερόν, τον Μοντέλα, τον Μαντσίνι, τον Ζέεντορφ, τον Κιέζα και πολλούς άλλους. Έχω τόσες πολλές αναμνήσεις που δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους. Λαμβάνω την ευκαιρία για να πω χαιρετίσματα στον Ινβερνίτσι, τον Κόμπρα Αγιατσόνε (σ.σ.: τιμ μάνατζερ) και την οικογένεια Μαντοβάνι. Χωρίς τον κόσμο της ”Σαμπ” δεν θα ζούσα ποτέ τις χαρές που έζησα στην καριέρα μου. Το γεγονός ότι πήγα στη Ρεάλ το χρωστάω στη Γένοβα».