Ο Μπέντζαμιν Βέρμπιτς ανήκει και επίσημα στο ρόστερ του Παναθηναϊκού κι έτσι μίλησε για τους στόχους της νέας πρόκλησης στην Ελλάδα. Ο Σλόβένος εξτρέμ μίλησε στο PAO TV και φάνηκε αρκετά φιλόδοξος πριν την πρώτη επίσημη εμφάνιση του με τους “πράσινους”.
Αναλυτικά είπε:
“Ένα απ΄τα πιο σημαντικά στοιχεία ήταν πως μου έδειξαν απ΄τον Παναθηναϊκό πως με ήθελαν πολύ. Μου εξήγησαν τι πρότζεκ ο προπονητής, ο αθλητικός διευθυντής και ο επικεφαλής του σκάουτινγκ. Μιλήσαμε με τον μάνατζερ μου και μου άρεσε αρκετά το πρότζεκτ. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα “Παναθηναϊκός” ήταν το πράσινο χρώμα. Η Ελλάδα, η Αθήνα, απίθανη χώρα, απίθανη πόλη. Σκέφτηκα πως πρόκειται για ένα μεγάλο όνομα στον αθλητισμό. Μεγάλο όνομα στο ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Μου άρεσε η ιδέα να βρεθώ σε μια ομάδα με πλούσια ιστορία και ελπίζω να γράψω κι εγώ ιστορία μαζί της”.
Για την έλευση τριών Σλοβένων στον Παναθηναϊκό:
“Για κάθε ποδοσφαιριστή είναι σημαντική η προσαρμογή. Όταν άκουσα πως ο Τσερίν υπέγραψε, μίλησα αρκετά μαζί του. Μιλήσαμε για τον σύλλογο, τον τρόπο παιχνιδιού, τις προπονήσεις και όλα μου άρεσαν πολύ. Όταν υπέγραψε και ο Σπόραρ, ένας απ’ τους καλύτερους φίλους μου, η απόφαση μου έγινε ακόμα πιο εύκολη. Ξεκίνησε μια ωραία σλοβένικη ιστορία κι ελπίζω να συνεχιστεί όμορφα”.
Για τα λόγια των πρώην “πράσινων” Γιόχανσον και Ζέκα:
“Μίλησα με τον Ματίας Γιόχανσον με τον οποίο συνυπήρξαμε στη Λέγκια. Μίλησα με τον Ζέκα αρκετά. Ήταν σημαντικός παίκτης στην ιστορία του συλλόγου, αρχηγός της ομάδας. Του άρεσε πολύ ο Παναθηναϊκός και μου είπε όμορφα πράγματα. Τον εμπιστεύομαι σαν παίκτη και ως άνθρωπο και το ν’ακούς τόσο ωραία πράγματα απ’ αυτόν, το έκαναν ακόμα πιο εύκολο για μένα”.
Για το τι να περιμένουν οι φίλοι της ομάδας από εκείνον:
“Έχω μεγάλη εμπειρία και διάθεση να κερδίζω. Δεν θέλω να χάνω ούτε στις προπονήσεις. Με τις ικανότητες μου θα προσπαθήσω να δείχνω όσα περισσότερα μπορώ και θα κάνω τα πάντα μέσα στο γήπεδο”.
Για το ξέσπασμα του πολέμου που τον βρήκε στη Ντιναμό Κιέβου:
“Όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήμουν στο Κίεβο για 3-4 ημέρες. Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι για το σπίτι μου. Δεν ήταν καλές αναμνήσεις, αλλά χαίρομαι που η οικογένεια μου είναι ασφαλής και πως το ξεπεράσαμε. Νιώθω τον ουκρανικό λαό. Όχι όπως νιώθουν εκείνοι, αλλά θα ήθελα να ολοκληρωθεί σύντομα. Οι Ουκρανοί είναι καλοί άνθρωποι και δεν το αξίζουν”.