Λίγο μετά την επισημοποίηση της κατάκτησης του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου από τη Γιουβέντους, ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο έστειλε τα συγχαρητήριά του στους “μπιανκονέρι”. Ο “πιντουρίκιο” δεν αγωνίζετια πλέον στην Κυρία, αλλά είναι δεδομένο και… προφανές ότι το μυαλό του είναι πάντα στο Τορίνο.
Το μήνυμα του Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο:
“Από τότε που έφυγα από την Γιουβέντους ποτέ δεν φαντάστηκα πώς θα είναι να βλέπω την ομάδα να κερδίζει χωρίς εμένα. Δεν μπορούσα απλά να το φανταστώ μέχρι πριν από λίγες μέρες όταν η βαθμολογία έδειχνε ότι η Γιουβέντους είχε σχεδόν εξασφαλίσει τον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο μετά την πολύ Μεγάλη Επιστροφή.
Προσπαθούσα να το φανταστώ, αλλά οι εικόνες στο μυαλό μου ήταν θολές. Το τελευταίο σφύριγμα, οι φίλοι μου που θα χαιρόντουσαν, το κύπελλο έτοιμο να το σηκώσουμε, οι ιαχές των οπαδών μας. Και σε αυτό το σημείο, υπό τις ιαχές των φιλάθλων μας τα πάντα γίνονται ξεκάθαρα και μπορούν να προσδιοριστούν.
Οι πρωταγωνιστές είναι οπαδοί. Εσείς παιδιά είστε οι πρωταγωνιστές. Για όλους όσους έχουν παίξει ποδόσφαιρο, ή τουλάχιστον για εμένα, είναι υπέροχο να βλέπεις τους φιλάθλους να πανηγυρίζουν, να τους ακούς να ζητοκραυγάζουν και να υπάρχει όλη αυτή η έκρηξη χαράς. Γι’ αυτό όταν η “ταινία” στο μυαλό μου γίνεται πραγματικότητα, όταν η Γιουβέντους κερδίζει ξανά το πρωτάθλημα (τι ωραίο που είναι λες κερδίζει ξανά), η πρώτη μου σκέψη είναι σε αυτούς που πανηγυρίζουν τη νίκη. Και αυτή τη στιγμή είμαι ένας από αυτούς. Θέλω να χειροκροτήσω τους συμπαίκτες μου, την φανταστική μας ομάδα, που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μου. Ένα μεγάλο χειροκρότημα στον Τζίτζι, που αξίζει να σηκώσει το τρόπαιο σαν αρχηγός.
Χειροκροτώ όλους εκείνους που μου αφιέρωσαν τον θρίαμβο την προηγούμενη σεζόν και χαίρομαι που μπορώ να ανταλλάξω αυτή τη χειρονομία, για να ξαναπώ ότι είστε οι καλύτεροι, που είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλους όσους δουλεύουν για τον σύλλογο και βρίσκονται πίσω από τα φώτα.
Όσοι ξέρουν πραγματικά την Γιουβέντους, ξέρουν ότι είναι αδύνατο να σταματάς μόνο σε μία νίκη. Πρέπει να κερδίσεις πάλι. Και ξανά και ξανά.
Μία αγάπη
Αλεσάντρο”.