Χρήματα, δόξα, η δουλειά των ονείρων σου... είναι αρκετά για να κάνουν οποιονδήποτε χαρούμενο; Ο Τζίτζι Μπουφόν με ένα συγκινητικό γράμμα στον 17χρονο εαυτό του μιλάει για την μάχη με την κατάθλιψη και για το ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από την δόξα και τα χρήματα.

Χρήματα, δόξα, η δουλειά των ονείρων σου… είναι αρκετά για να κάνουν οποιονδήποτε χαρούμενο; Ο Τζίτζι Μπουφόν με ένα συγκινητικό γράμμα στον 17χρονο εαυτό του μιλάει για την μάχη με την κατάθλιψη και για το ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από την δόξα και τα χρήματα.

Στο σημαντικότερο σημείο της καριέρας του ο Τζανλουίτζι Μπουφόν αποκάλυψε πως έπασχε από κατάθλιψη. Μίλησε για το πως σταδιακά από Superman έγινε ένας άνθρωπος που δεν ήθελε να βγει από το κρεβάτι του και να αντιμετωπίσει τον κόσμο. 

“Θα σου συμβεί στο απόγειο της καριέρας σου όταν θα έχεις όλα όσα επιθυμεί ένας άνδρας. Θα είσαι 26. Ο τερματοφύλακας της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας. Θα έχει χρήματα και θα σε σέβονται όλοι. Θα σε φωνάζουν Superman αλλά δεν είσαι. Είσαι ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι. Η αλήθεια είναι ότι η πίεση του επαγγέλματος θα σε κάνει ρομπότ. Η ρουτίνα σου θα γίνει φυλακή. Πας προπόνηση. Γυρίζεις σπίτι και βλέπεις τηλεόραση. Κοιμάσαι. Τα ίδια την επόμενη ημέρα. Κερδίζεις. Χάνεις. Τα ίδια και τα ίδια. Ένα πρωί θα ξυπνήσει και τα πόδια σου θα τρέμουν ανεξέλεγκτα. Θα είσαι τόσο αδύναμος που δεν θα μπορείς να οδηγήσεις. Στην αρχή θα νομίζεις ότι είναι κούραση, ίωση. Θα χειροτερέψει. Θα θες να κοιμάσαι. Στην προπόνηση όλες οι αποκρούσεις θα σου φαίνεται ότι χρειάζονται υπέρ-προσπάθεια. Για επτά μήνες δεν θα μπορεί να βρεις λόγο να χαρείς την ζωή”

Μίλησε ακόμη και για τον λόγο που ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και αυτός ήταν ο τερματοφύλακας του Καμερούν, Τόμας Εν’Κόνο. 

“Ήσουν 12, ναι. Το Παγκόσμιο κύπελλο του 1990 ήταν στην Ιταλία, ναι. Το πρώτο παιχνίδι Αργεντινή – Καμερούν στο Σαν Σίρο ναι. Που ήσουν εσύ όμως; Κλείσε τα μάτια. Ήσουν στο σαλόνι, μόνος. Βλέπεις ένα περίεργο όνομα ΚΑΜΕΡΟΥΝ. Δεν ξέρεις καν που είναι. Δεν ήξερες ότι υπάρχει. Φυσικά ξέρεις την Αργεντινή και τον Μαραντόνα αλλά υπάρχει κάτι μαγικό στους παίκτες του Καμερούν. Με τόση ζέστη, ο τερματοφύλακάς τους φοράει μακρύ μαύρο παντελόνι, Πράσινη μακρυμάνικη μπλούζα η οποία είναι ροζ γύρω από τον λαιμό. Ο τρόπος που κινείται, που στέκεται ψηλός, το φανταστικό μουστάκι του. Ανεξήγητο το πόσο γοητεύει την καρδιά σου. Είναι ο πιο κουλ παίκτης που έχεις δει και ο σχολιαστής λέει το όνομά του, Τόμας Εν’Κόνο και τότε… μαγεία. Κόρνερ για την Αργεντινή και ο Τόμας βγαίνει μέσα στον κόσμο και με μια γροθιά στέλνει την μπάλα τριάντα μέτρα μακριά. Είναι η στιγμή που ξέρεις τι θα γίνεις στην ζωή σου. Δεν θες να είσαι απλά ένας τερματοφύλακας, θέλεις να είσαι αυτός ο τερματοφύλακας, άγριος, θαρραλέος, ελεύθερος.”

Ο Μπουφόν μίλησε ακόμη για το λάθος του να φορέσει μια φανέλα με ένα μήνυμα από την ακροδεξιά το οποίο αγνοούσε. Μίλησε για την ανώριμη συμπεριφορά του λίγο πριν κάνει το ντεμπούτο του στην Σέριε Α με την Πάρμα. Μίλησε για το πάθος του ακόμη και τώρα να είναι ο καλύτερος του κόσμου και έκλεισε μια ιστορία από την παιδική του ηλικία.

“Ήσουν τεσσάρων. Χιόνιζε. Δεν είχες δει ξανά χιόνι. Ξύπνησες, κοίταξες από το παράθυρο και είδες ένα όνειρο. Ήταν όλα άσπρα. Βγήκες έξω με τις πυτζάμες χωρίς να ξέρεις τι είναι χιόνι. Δεν δίστασες. Τι έκανες; Σκέφτηκες; Αναρωτήθηκες; Έτρεξες να πάρεις το παλτό σου; Όχι, βούτηξες στο χιόνι, ατρόμητος. Η γιαγιά φώναζε όχι. Ήσουν χαμογελαστός και… μούσκεμα. Είχες πυρετό μια εβδομάδα. Αλλά δεν σε ένοιαζε. Κανένας δισταγμός. Μέσα στο χιόνι. Αυτός είσαι. Είσαι ο Μπουφόν. Θα δείξεις στον κόσμο ότι υπάρχεις.”