Όταν το 2011 ο 20χρονος Ζούνιορ Βάλτερ Μεσίας βρέθηκε για πρώτη φορά στην Ιταλία, το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του ήταν να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.
Όχι ότι δεν είχε σχέση με την μπάλα. Κάθε άλλο. Γεννημένος στο Σάο Κάντιντο, ένα χωριό κοντά στο Μπέλο Οριζόντε της Βραζιλίας, μεγάλωσε με μία μπάλα στα πόδια και εντάχθηκε στις ακαδημίες της Κρουζέιρο.
Ο ανταγωνισμός για μία θέση στην πρώτη ομάδα ήταν όμως τεράστιος και τελικά ο Μεσίας έφτασε μόνο μέχρι την τρίτη κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος Μινέιρο, αγωνιζόμενος στην Ιντεάλ, ομάδα της γειτονικής πόλης Ιπατίνγκα. Το όνειρο για ποδοσφαιρική καριέρα έδειχνε να σβήνει από νωρίς, με τη ζωή της καθημερινής αναζήτησης του…επιούσιου να ανοίγεται μπροστά του.
Στο Τορίνο για το μεροκάματο
Το ταξίδι στην Ευρώπη θα γινόταν για τον νεαρό Βραζιλιάνο. Όχι όμως για να φορέσει τη φανέλα μίας ομάδας, αλλά για το μεροκάματο.
Με τον αδελφό του και την οικογένειά του να έχει ήδη μεταναστεύσει στο Τορίνο ένα χρόνο πριν, ο Μεσίας βρέθηκε κι αυτός στο Πιεμόντε το 2011 και άρχισε τον καθημερινό – εκτός γηπέδων – αγώνα.
Ανάμεσα στις δουλειές που έκανε εκείνη την περίοδο ήταν να ξεδιαλέγει χρησιμοποιημένα τούβλα από οικοδομές, αλλά και να παραδίδει με φορτηγάκι ψυγεία και άλλες οικιακές συσκευές σε σπίτια.
Το ποδόσφαιρο εκείνο τον καιρό ήταν απλά ένα χόμπι. Τα Σαββατοκύριακα, ο άλλοτε άσος των τσικό της Κρουζέιρο αγωνιζόταν με την ερασιτεχνική Σπορτ Βαρίκε, μία ομάδα που είχαν ιδρύσει στην περιοχή κάποιοι Περουβιανοί μετανάστες.
«Το ποδόσφαιρο είναι μία απόλαυση, όπου και να παίζεις. Πέρασα καλά με τα παιδιά, μου άρεσε να παίζω μαζί τους. Το να μαζευόμαστε τα Σαββατοκύριακα και να παίζουμε ποδόσφαιρο ήταν απολαυστικό γιατί η δουλειά μου ήταν κουραστική. Οπότε μετά από μία εβδομάδα σκληρής δουλειάς, το ποδόσφαιρο ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν. Είμαι ακόμα σε επαφή με τους συμπαίκτες μου από εκείνα τα χρόνια», θα πει για εκείνη την εποχή αρκετά αργότερα.
Γιατί ακόμα και το 205, έχοντας κλείσει ήδη μία τετραετία στην Ιταλία το 2015, ο Μεσίας δεν θα μπορούσε καν να φανταστεί πώς θα ήταν η ζωή του μόλις μετά από μία πενταετία.
«Έλα να δεις έναν Βραζιλιάνο»
Η τύχη του χαμογέλασε εκείνη την εποχή για πρώτη φορά. Ένας scout ονόματι Ρομπέρτο Αρένα παρακολούθησε ένα παιχνίδι της Βαρίκε και ο 24χρονος πλέον ερασιτέχνης του έκανε εντύπωση.
Αμέσως πήρε τηλέφωνο τον φίλο του Έτζιο Ρόσι, παλιό παίκτη μεταξύ άλλων της Τορίνο και έμπειρο προπονητή στο επίπεδο των μικρών κατηγοριών της Ιταλίας.
«Έλα να δεις έναν πολύ καλό Βραζιλιάνο», του είπε και πράγματι ο Ρόσι πήγε να τον δει και επιβεβαίωσε ότι βρίσκονταν μπροστά σε ένα διαμάντι που για κάποιον λόγο περίμενε ακόμη να το ανακαλύψουν.
Ο Ρόσι μίλησε με τον Μεσίας, ο Βραζιλιάνος του είπε ότι δεν είχε καν βίζα για τη χώρα και σε περίπτωση που θα ήθελε να κυνηγήσει καριέρα ποδοσφαιριστή, κινδύνευε να χάσει τη δουλειά του και να απελαθεί.
«Δεν πίστευε καν ότι θα μπορούσε πλέον να γίνει ποδοσφαιριστής», θυμάται ο Ρόσι.
Ο έμπειρος τεχνικός δεν έβγαλε το όνομά του από το μυαλό του και όταν μερικούς μήνες αργότερα ανέλαβε την Καζάλε της 5ης κατηγορίας, ήταν ο πρώτος παίκτης που απέκτησε.
Η Καζάλε, κατάφερε να βγάλει βίζα στον Μεσίας και να του «κόψει» μισθό 1500 ευρώ μηνιαίως. Ο Βραζιλιάνος δεν απογοήτευσε και διέπρεψε στην Eccellenza τη σεζόν 2015-16, οδηγώντας την ομάδα του στην άνοδο με 21 γκολ σε 32 συμμετοχές.
Επόμενο βήμα, το 2016 η Serie D -η υψηλότερη ερασιτεχνική κατηγορία της χώρας – και η Κιέρι που τον απέκτησε αντί 120.000 ευρώ, μένοντας εκεί δύο χρόνια για να πετύχει συνολικά 19 γκολ.
Στην Κιέρι τον εντόπισε μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της επαρχίας του Πιεμόντε, η Προ Βερτσέλι της Serie B, η οποία συμφώνησε να τον αποκτήσει για το 2017-18. Όμως η μεταγραφή χάλασε, καθώς οι ομάδες της δεύτερης κατηγορίας στην Ιταλία δεν επιτρέπεται να αποκτήσουν παίκτες εκτός Ε.Ε. που δεν είχαν αγωνιστεί σε επαγγελματικό πρωτάθλημα την προηγούμενη σεζόν!
Βήμα – βήμα τις κατηγορίες
Κάπως έτσι, το 2018 ο Μεσίας είχε φτάσει ήδη τα 27 και δεν είχε παίξει ακόμα ούτε λεπτό σε επαγγελματική κατηγορία!
Την ευκαιρία τελικά του την έδωσε τότε άλλη μία τοπική ομάδα του Πιεμόντε, η Γκοτσάνο, με την οποία κέρδισε το 2017-18 την άνοδο στη Serie C, όπου ακολούθως ξεχώρισε τη σεζόν 2018-19. Στις 26 Σεπτεμβρίου του 2018 πέτυχε το πρώτο του επαγγελματικό γκολ απέναντι στην Πιατσέντσα!
Ο πρώην μεροκαματιάρης, είχε γίνει πλέον επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στα 27, όμως το παραμύθι γι’ αυτόν μόλις ξεκινούσε!
Επιτέλους στα «σαλόνια»!
Η Κροτόνε τον είχε ήδη στο μπλοκάκι της από το 2018 και τον Ιανουάριο του 2019 απέκτησε τα δικαιώματά του, αφήνοντάς τον δανεικό για το υπόλοιπο της σεζόν στην Γκοτσάνο.
Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός, κάθε χρόνο ανέβαινε και ένα σκαλοπάτι ποδοσφαιρικά και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να τον φρενάρει. Τη σεζόν 2019-20 ήταν από τους πρωταγωνιστές της Κροτόνε στη Serie Β. Με 6 γκολ και άλλες τόσες ασίστ, τη βοήθησε να ανέβει στη Serie Α για δεύτερη φορά στην ιστορία της!
Λίγο πριν κλείσει τα 30, είχε επιτέλους καταφέρει να φτάσει μέχρι τα «σαλόνια». Είχε και πιο ψηλά!
H περσινή σεζόν, η πρώτη του στη Serie Α μπορεί να σημαδεύτηκε από κακή πορεία και υποβιβασμό της ομάδας της Καλαβρίας, όμως ο ίδιος αποτέλεσε μία από τις αποκαλύψεις της κατηγορίας, ως αναντικατάστατος στέλεχος της ομάδας του Τζιοβάνι Στρόπα και στη συνέχεια του Σέρσε Κόσμι.
Με 9 γκολ και 4 ασίστ σε 36 συμμετοχές, βοήθησε όσο μπορούσε στη μάχη της παραμονής, όμως δεν τα κατάφερε. Το όνειρο στα «σαλόνια» κράτησε μόνο ένα χρόνο.
Το καλοκαίρι του 2021 τον βρήκε μετά από πολύ καιρό να κοιτάζει προς τα κάτω στην ποδοσφαιρική πυραμίδα και να προετοιμάζεται για την επιστροφή στη δεύτερη κατηγορία.
Αντί γι’ αυτό όμως, έμελλε να κοιτάξει ακόμα πιο ψηλά…
Από τα ψυγεία στο «Σαν Σίρο»!
Τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών, κατέληξε σε μία από τις πιο επιτυχημένες ομάδες της χώρας, τη Μίλαν, η οποία τον απέκτησε δανεικό αντί 2.6 εκατ. ευρώ από την Κροτόνε με οψιόν αγοράς για άλλα 5.4 εκατ. ευρώ συν μπόνους!
Πλέον αναρρώνει από έναν τραυματισμό και ετοιμάζεται να φορέσει για πρώτη φορά τη φανέλα της επτά φορές πρωταθλήτριας Ευρώπης, αγωνιζόμενος σε ομάδα που θεωρητικά διεκδικεί τίτλο και αγωνίζεται στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Από τις αναζητήσεις υλικών στις οικοδομές και το κουβάλημα ψυγείων, να ποζάρει με τη φανέλα της Μίλαν και το νο. 30 δίπλα στον θρυλικό Πάολο Μαλντίνι.
Ποιο είναι όμως το επόμενο βήμα για τον 30χρονο αριστεροπόδαρο μεσοεπιθετικό;
Με αυτό τον τύπο που πριν από δέκα χρόνια κουβαλούσε ψυγεία για να ζήσει και πριν μόλις πέντε δεν ήταν καν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, κάθε πρόβλεψη κινδυνεύει να διαψευστεί.
«Έφτασα κάπου που ίσως δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσα να φτάσω. Όμως πάντα πρέπει να προσπαθείς, τα αποτελέσματα θα έρθουν με σκληρή προσπάθεια και θυσίες. Δεν είναι εύκολο να τα καταφέρεις αλλά ποτέ δεν πρέπει να τα παρατάς», είναι το μήνυμα του Βραζιλιάνου για ένα απρόσμενο ταξίδι που βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.
