Για πρώτη φορά Κυπελλούχος Αγγλίας… πέφτει από την πρώτη τη τάξει κατηγορία στο Νησί! Η υπέρβαση της Γουίγκαν σταμάτησε στο τέλος της σεζόν 2012/2013, με τον υποβιβασμό των «λάτικς» στην Τσάμπιονσιπ.
Η Γουίγκαν θα μπορούσε να συνεχίσει ν’ αποτελεί μία από τις ωραίες ιστορίες του αγγλικού ποδοσφαίρου, αν σε κρίσιμα παιχνίδια φέτος με ομάδες των δυνατοτήτων της ήταν πιο αποτελεσματική. Ανέβηκε το 2005 στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά στην ιστορία της κι έκτοτε αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της. Μένοντας άλλοτε εύκολα κι άλλοτε δύσκολα στη μεγάλη κατηγορία, ξεπερνώντας όλες τις αντικειμενικές δυσκολίες κάθε χρόνο. Η ομάδα από τα προάστια του Μάντσεστερ υποστηρίζεται από συγκεκριμένο και ολιγάριθμο κοινό, του οποίου ίσως αποτελεί τη δεύτερη ομάδα πίσω από τη Γιουνάιτεντ ή τη Σίτι, τα οικονομικά της ανέκαθεν ήταν περιορισμένα, ενώ η μεταγραφική της πολιτική περιλάμβανε παίκτες οι οποίοι στο 75% των υπόλοιπων συλλόγων της κατηγορίας θα βρίσκονταν ανάμεσα στον πάγκο και τη δεύτερη ομάδα.
Για επτά σεζόν οι «λάτικς» τα έβγαζαν πέρα. Είτε εύκολα εξασφάλιζαν την παραμονή, είτε όπως τη σεζόν 2011/2012 όπου χρειάστηκαν πέντε νίκες στα τελευταία έξι ματς Πρέμιερ ώστε να φθάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η Γουίγκαν προέβη από το 2005 σε μία σειρά από διαδοχικές υπερβάσεις. Μπόρεσε χωρίς κόσμο, χωρίς πολλά χρήματα και με φανέλα «ελαφριά» να διατηρηθεί στο υψηλότερο επίπεδο του αγγλικού ποδοσφαίρου, κάτι που δεν επαναλήφθηκε τη σεζόν που ολοκληρώθηκε για έναν απλό λόγο: Οι ομάδες που έπρεπε οι «λάτικς» να υπερσκελίσουν είχαν περισσότερες λύσεις και, λαϊκά, ήταν πλουσιότερες.
Ο Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, από το 2009 που βρίσκεται στη Γουίγκαν, κατάφερε να «τρέξει» ένα project με χαμηλό κόστος, το οποίο, όμως, δεν θα μπορούσε να ήταν βιώσιμο αγωνιστικά σ’ έναν μαραθώνιο αγώνων όπως είναι η Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό σε συνδυασμό με ορισμένα οδυνηρά αποτελέσματα ήταν ό,τι αποτελείωσε τους «λάτικς». Ένα τέτοιο ήταν το 2-3 στο «DW» από τη Σουόνσι, για την 36η αγωνιστική, όπου η αδιάφορη βαθμολογικά ουαλική ομάδα «σκύλιασε» για να πάρει τη νίκη και μάλιστα με ανατροπή. Πληρώνοντας με νόμισμα ακριβό την «αρπαγή» του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ από τη Γουίγκαν το 2009, γεγονός που δημιούργησε έκτοτε τεράστια κόντρα ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Το μέλλον στην Τσάμπιονσιπ
Η αλήθεια είναι πώς η Γουίγκαν δεν είναι ομάδα Πρέμιερ Λιγκ. Ούτε αγωνιστικά, ούτε βάσει πυρήνα οπαδών, ούτε οικονομικά. Η Τσάμπιονσιπ θα είναι πιο στα μέτρα της, αλλά αποτελεί πρωτάθλημα με τεράστιο βαθμό δυσκολίας. Η Γουλβς, ένα πρόσφατο παράδειγμα, έπεσε πέρυσι από την Πρέμιερ και του χρόνου θα παίζει στη Λιγκ 1, χάνοντας δύο κατηγορίες σε ισάριθμες σεζόν. Να πάθει κάτι αντίστοιχο η πολύπειρη, πλέον, Γουίγκαν φαντάζει δύσκολο, οπότε δεν υπάρχει ένα δεδομένο αυτή τη στιγμή που να τη χρίζει ένα από τα φαβορί για την άμεση επιστροφή στο μεγάλο πρωτάθλημα του Νησιού. Το γεγονός πώς ο Μαρτίνεθ είναι στον αέρα κι όσο κι αν θέλει να μείνει, υπάρχουν ομάδες που θα πληρώσουν τη Γουίγκαν για ν’ αποσπάσουν την υπογραφή του αποτελεί ένα ακόμη μείον για τους «λάτικς».
Η κατάκτηση του Κυπέλλου και η Ευρώπη
Ως τις 11 Μαΐου 2013 η Γουίγκαν είχε ως σημαντικότερους τίτλους της το πρωτάθλημα στη δεύτερη κατηγορία το 2003, το αντίστοιχο στην τρίτη το 1997, τα δύο Λιγκ Καπ των μικρών πρωταθλημάτων του 1985 και του 1999 και 25 τρόπαια στις ερασιτεχνικές Λίγκες! Στην πρώτη της συμμετοχή σε τελικό Κυπέλλου Αγγλίας, η Γουίγκαν έγραψε ιστορία κατακτώντας και το παρθενικό της FA Cup. Kι όχι απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο, αλλά κόντρα στην περυσινή πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Σίτι, την οποία νίκησε στις καθυστερήσεις και της δημιούργησε και τριγμούς στη συνέχεια σε εσωτερικό επίπεδο με την απομάκρυνση Μαντσίνι.
Το τελικό 1-0, με το γκολ του Μπεν Ουάτσον στο 91′ όχι μόνο έδωσε τον τίτλο στη Γουίγκαν, αλλά την τοποθέτησε και στους επόμενους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Την πρώτη της ευρωπαϊκή έξοδο την είχε εξασφαλίσει, ωστόσο το τρόπαιο τής έδωσε τον προβιβασμό στο κυρίως μέρος της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης. Σε μία χρονιά, μάλιστα, που δεν θα βρίσκεται καν στην πρώτη κατηγορία της χώρας της! Η πορεία της ως τον τελικό; Αν μη τι άλλο εντυπωσιακή κι εκ διαμέτρου αντίθετη με του πρωταθλήματος, με τη Γουίγκαν ν’ αποκλείει πέντε ομάδες εκτός έδρας, μεταξύ αυτών και την Έβερτον.
